Quotes and Whatsapp Status videos in Hindi, Gujarati, Marathi

मेरे दिल ने सुनी है, एक मीठी सी आवाज,,,,,,,,,,

कही आपने, मुझे पुकारा तो नही,,,,

પહેલી પસંદ છો તો એ રીતે રહો,
પછી બહુ અફસોસ થશે જયારે અથવા માં આવશો...👍

વર્ષો બાદ મળ્યાં તો
એણે પૂછી લીધું,
“કંઈક નિશાની હશે ને
મારી તારી પાસે?”
મેં કીધું કે,
“હા, અફસોસ!”

~ અનિલ ચાવડા

THANK YOU

I do not know how to go about, I don't know what to do;

there are a million reasons, where I need to thank You.

And to show you, that I am extremely grateful too.

We humans, for ever request you, to things for us do.

About every small wish, we often rue;

And disappointed easily get, when wishes don't come true.

Help me, O my Ahura kind, to grateful be to You.

Remind me constantly, what's best for me; always do.

Let my faith in You, waver never; let me always fully trust You.

Armin Dutia Motashaw

think before you say something your words can kill someone's happiness

વાત બહુ સરળ લખી છે પણ સમજતા વાર લાગશે

ગુજરાતી ભાષા સાહિત્યમાં રસ હોવો જોઈએ તો મજા આવશે...

૧. બે સજ્જનો મારામારી કરી રહ્યા હતા. પૂછતાં માલુમ પડ્યું કે 'અહિંસા' વિશે ડિબેટ ચાલી રહી હતી
- હિતેશ તરસરિયા

૨. ગરમીએ શેઠજીને દવા લેવડાવી, નોકર તો રોજ લીમડો વાટીને પીતો.
– પરીક્ષિત જોશી

૩. કેવો લાગુ છું?” શ્યામવર્ણ પતિએ પત્નીને પૂછ્યું. ”કાળીના એક્કા જેવા.”
– સંજય ગુંદલાવકર

૪.મારી પાસે ઘર હતું, આજે પૈસા છે...
– નિમેષ પંચાલ

૫. બપોરનો તડકો જીવનમાં લાગેલી લાય કરતાય, આજ મીઠો લાગ્યો!
– તૃપ્તિ ત્રિવેદી

૬. એ ખુલ્લાં પગે માતાજીના મંદિરે દર્શન કરવા ગયો. માનતા માની. જો મારી પત્ની આ વખતે દીકરો જણસે તો, એ ૧૧ કુંવારીકાને જમાડશે.
- દક્ષા દવે

૭. વૃદ્ધાશ્રમમાં બે વેવાણ મળ્યા. આંખો જ બોલી છે વાંક કોનો!
- દેવદત ઠાકર.

૮. પત્ની પિયર ગઈ…ટીફીનમાં મનપસંદ મળ્યું.
– દિવ્યેશ સોડવડીયા

૯. આ વધારાનાં વૃક્ષો કાપીને મેદાન સાફ કરો, અહીં વૃક્ષારોપણનો કાર્યક્રમ ગોઠવવાનો છે...
-હિતેશ તરસરિયા

૧૦. "ગઈ-કાલે પેઇન્ટિંગ કોમ્પિટિશન હતી, વિજેતાઓને ઇનામ આપી દેવાયા છે, હવે આ કાગળ કંઈ કામના નથી, સળગાવી નાખ" ક્લાર્ક દ્વિધામાં હતો, દરેક કાગળ પર બાળકોએ લખેલું હતું 'SAVE TREES'
- હિતેશ તરસરિયા

૧૧. વૃદ્ધાશ્રમમાં એક નવી સાડીને તરસતી માના દીકરાએ, યમુનાજીનો ચૂંદડી મનોરથ કરાવ્યો. પાછું ફેસબુક પર સ્ટેટ્સ મૂક્યું: "મા ના ખોળે !!!"

प्रेरणा १
बालपण व शिक्षण

वडील गोपीनाथ मार्तंड काटेकर वाशीमचे राहणारे,तेथे तहसील कार्यालयात रीडर
म्हणून नोकरीस होते.सरकारी नोकरी असल्याने बदली होत असे. तेथून त्यांची
मूर्तिजापूर येथे बदली झाली. त्यांना चार अपत्य,सुधाकर हा दोन नंबरचा,त्याचा जन्म
१३-०४-१९३४ रोजी मूर्तिजापूर येथे झाला.येथून वडिलांची बदली अकोला येथे
झाली.सर्व कुटुंब सुस्थितीत होते. अकोला येथे पहिलीत प्रवेश घेतला. तिसरी पर्यंतचे शिक्षण झाले.त्याच वेळेस वडिलांना
सेवा निवृत्तीचा आदेश मिळाला.आणि समस्या निर्माण झाली.सुरुवातीस जिंनिंग कंपनीत काम केले.त्या नंतर नगर जिल्ह्यात
पुणतांबा येथे वडील नोकरीस आले.
        ससुधाकरला शिक्षणासाठी मावशी कडे जावे लागले. पण मावशीचे लग्न झाल्यामुळे मामाकडे शिकाववयास यावे
लागले.मामाचे गाव ब्राह्मणी त्या ठिकाणी
पिठाची गिरणी नव्हती,तीन मैल ,दोन पायली दाळन डोक्यावर घेऊन जावे लागत असे.त्याच दरम्यान प्रपंच चालेना म्हणून
सगळे ब्राम्हणीस आले.पंधरा दिवसानंतर
आजोबांनी आईस विचारले.
अने,आईचे नाव अनुताई -किती दिवस राहणार.
आई-यांना नोकरी लागली की लगेच जाणार.
आजोबा-तू काय आमच्या तोंडाला पाने पुसायला आलीस.तू लगेच तुझ्या घरी जा.
      प्रसंग आल्यावर आई वडील सुद्धा
असे वागू शकतात.

       

मतलब बाज़ी जीतने से है, फिर चाहे प्यादा क़ुरबान हो या फिर रानी!!