રમણ, બન્ને લાશો વચ્ચે બેઠા, ભારે દુઃખમાં રડી રહ્યો હતો. તેની આત્મા ઘણા દિવસોથી દુઃખી હતી, પરંતુ હવે તે અજ્ઞાની જીવનમાંથી બહાર આવી રહી હતી. જગદીશ, જેમણે રમણને સાધુ બનવાની તાલીમ આપી, તેને વિદ્યાનું મંત્રણ આપતા હતા. થોડા સમયમાં, રમણે મહર્ષિ તરીકે માન્યતા પ્રાપ્ત કરી અને લોકોમાં એક વંદનીય ગુરુ બની ગયો. જગદીશની શીખણીઓ પર રમણનું ધ્યાન હતું, પરંતુ આશ્રમમાં ચાલી રહેલી ગેરરીતિઓ તેને વારંવાર કંટાળી જતી. રમણને સમજાય હતું કે જીવવું અને ધીરજ રાખવું મહત્વપૂર્ણ છે, કારણ કે આ સ્થિતિથી બહાર નિકળવાનો એક જ રસ્તો છે. જ્યારે રમણને લાગ્યું કે હવે તેમના ભ્રષ્ટ સહયોગીઓનો નિકાલ કરવાનો સમય આવી ગયો છે, ત્યારે તેણે તેમને લાત મારીને પોતાને એક નવી શરૂઆતની શરૂઆત કરવાનો નક્કી કર્યો. પરંતુ, તે જાણતો હતો કે આ લાશોના નિકાલ પછી પણ તપાસ થવાની છે, અને આશ્રમમાં પોલીસ આવવું અસંભવ હતું. આ વાર્તા રમણના આંતરિક સંઘર્ષ અને આધ્યાત્મિક વિકાસની છે, જેમાં તેણે પોતાની જાતને શોધવા માટે ગંભીર પડકારોનો સામનો કરવો પડે છે.

by bharat chaklashiya in Gujarati Fiction Stories

Writen by bharat chaklashiya

Category Fiction Stories