આ વાર્તામાં રૂષભ, એક દ્રષ્ટાંતમાંથી પસાર થઈને, એક અતિ દુઃખદ ક્ષણની વાત કરે છે જ્યાં તેણે એક સ્પ્રે અને પછી એક ફટકો અનુભવ્યો, જેનાથી તે બેભાન થઈ ગયો. મિ. જાની, જે સંશોધક તરીકે હાજર છે, રૂષભની વાતને શંકા સાથે સાંભળે છે અને તેની દ્રષ્ટિમાં આ ઘટના અસ્વસ્થતા અને અસામાન્ય છે. અંજના, જે ઘટના સાથે સંકળાયેલી છે, તે પોતાનું નિવેદન આપે છે અને કહે છે કે શ્રેયા તેના નજીક હતી જ્યારે હુમલો થયો. શ્રેયાના પપ્પા ગુસ્સામાં છે અને તેઓને લાગે છે કે આ બધું એક નાટક છે. જ્યારે વાતચીત ચાલી રહી છે, ત્યારે પોલીસ સ્ટેશનમાં એક તણાવભર્યું વાતાવરણ છે. ટોળા ભેગા થયા છે, પરંતુ કોઈ બોલવા માટે હિંમત નથી કરી રહ્યો. તમામ લોકોની માનસિકતા તણાવમાં છે અને વાતચીતમાં શાંતિ છે. મિ. જાની શાંત છે અને તેમના વિચારોથી દૂર છે. અંતે, શ્રેયાના પપ્પા રૂષભને આગળ વધવા માટે કહેશે, જે દર્શાવે છે કે તેઓ હજુ પણ આ ઘટનાને સમજીને આગળ વધવા માંગે છે.

by Poojan N Jani Preet (RJ) in Gujarati Moral Stories

Writen by Poojan N Jani Preet (RJ)

Category Moral Stories