Quotes, Poems and Stories by Kinjal Dipesh Pandya

Kinjal Dipesh Pandya posted an update Gujarati Blog

ચાલતાં રહેજો.....
તુલસી અસમય કે સખા ધીરજ ધર્મ વિવેક |
સહિત સાહસ સત્યવ્રત રામ ભરોશો એક || (દોહાવલી)

રામચરિત માનસમાં તુલસીદાસજી મહારાજે ખરાબ સમયમાં ધીરજ, ધર્મ, વિવેક, સાહિત્ય, સાહસ, સત્યવ્રત અને આમ, સાત બાબતોને ધ્યાનમાં રાખવાનું સૂચન કર્યું છે.

સમય પ્રમાણે પરિસ્થિતિ અને સંજોગો બદલાયાં કરતાં હોય છે. કોઈ વાર પરિસ્થિતિ આપણાં હિતમાં હોય છે તો કોઈ વાર સંજોગો વિપરીત હોય છે. બધી જ રીતે જીવનનો સ્વીકાર આપણે કરવો જ રહ્યો.

વ્યક્તિ પોતાનાં જીવનમાં ક્યાંક અટકે છે ખરો? નાં નહીં. અને હા, તો પણ સમય ક્યારેય કોઈનાં માટે નથી જ અટકતો. એ તો અવિરત ચાલ્યાં જ કરે છે. એમ આપણે સૌ પણ અવિરત આગળ વધતાં જ રહીએ છીએ.
કહેવત છે ને કે, "કોઇનાં વિના કંઈ અટકી નથી જતું!" પોતાના વ્યક્તિ,જેમનાં વિના જીવન ક્યારેય વિચાર્યું ન હોય એ ઓચિંતા આપણને છોડીને જતાં રહે ત્યારે પણ જીવીએ તો છીએ જ. એમના જવાથી આપણે નથી જ અટકી જતાં. તેમ આપણાં જવાથી પણ કંઈ અટકી નથી જ જવાનું.

જીવનમાં એવા કેટલીય ઘટનાઓ આપણી સાથે ઘટતી હોય છે. જેનાંથી આપણે સંપૂર્ણપણે ભાંગીને ભુક્કો થઈ જતાં હોઈએ છીએ. આગળ જીવન જીવવું ખૂબ કપરું બની જતું હોય છે. એવા સમયે આપણે ઘરની બહાર તો ઠીક, રૂમની બહાર પણ નથી નીકળી શકતાં. પરંતુ ક્યાં સુધી?સમય જતાં, સમય સાથે આપણે પણ આગળ વધવું જ રહ્યું. પહેલેથી જ જો આ સમય સાથે, સંજોગો સાથે જો સમજ કેળવી લઈએ તો ઘણું બધું સરળ થઈ જાય. હંમેશા એક વાત યાદ રાખવી કે દરેક મુશ્કેલીઓનો ઉકેલ હોય જ છે. જરૂર છે તો પોતાના ઉપર વિશ્વાસ રાખવાની.

ઘણીવાર દૂરથી મુશ્કેલ લાગતું કામ નજીકથી નાનું અને સહેલું નીકળે એવું બને! એકવાર અડગ મનથી એક ડગલું આગળ ભરવાથી આપણામાં હિંમતનો સંચાર આપોઆપ થાય છે. એક અનેરો ઉત્સાહ જાગે છે. કોઈપણ કાર્યમાં ઉત્સાહ ખૂબ જરૂરી છે. જરૂર છે તો ફક્ત એક ડગલું ભરવા જેટલી હિંમત કેળવવાની!

જીવનમાં ઉતાર-ચઢાવ આવે તો જ જીવન જીવવાની મજા છે. રંગીન દુનિયા ન જોવાનો અફસોસ હર હંમેશા રહેશે જો જીવનમાં મુશ્કેલીઓ ન આવશે તો. મેં ક્યાંક વાંચ્યું છે કે, "યે દિન ભી ચલે જાયેંગે!" એ પછી સુખનાં હોય કે દુઃખનાં. હંમેશા પ્રસન્ન રહેતાં શીખેએ. પ્રસન્ન ચિત્ત અને ઉમંગી મન હંમેશા સાચાં નિર્ણયો લેતું હોય છે. આપણે ત્યાં ભૂલ કરવાની સ્વતંત્રતા છે. હા, હમણાં એવો સમય છે કે નાની અમસ્તી બાબતને પણ મોટી બતાવવામાં આવે છે. પરંતુ આપણને આપણી પરિસ્થિતિ, આપણી ભૂલ ખબર હોય છે અને આપણે એમાંથી જ શીખતાં હોઈએ છીએ. નિષ્ફળતા સૌ કોઈને મળે છે. વળી ઘણાં તો સફળતા પણ પચાવી નથી શકતા. નિષ્ફળતામાંથી અનેક રસ્તાઓ મળતાં હોય છે. નાસીપાસ થવાની જરૂર નથી. નિષ્ફળતા મળે પણ નિરુત્સાહી ન થવું. હંમેશા આગળ વધતાં રહેવું.

જીવનનો એક મહત્વનો સંદેશ છે "ચાલતાં રહેવું!" ભલેને આપણે એ માર્ગ પર એકલાં હોઈએ. ઘણી મુશ્કેલીઓનો સામનો કરીને જ્યારે આપણે સફળતાનાં શિખરે પહોંચીએ છીએ ત્યારે સામે એ જ ટોળું તમારાં સ્વાગત માટે તૈયાર હશે જે શરૂઆતમાં તમારી નિંદા કરતું હશે. સ્વમાન, સભાન, સમય સૂચકતા સાથે લેવાયેલા નિર્ણયો હંમેશાં સફળતા અપાવે છે.

આપણે સૌ એક પ્રવાસમાં છીએ તે પ્રવાસને અંતિમ શ્વાસ સુધી ખેડવાનો છે. જરૂરી નથી કે એમાં ફક્ત સફળતા મળે. પોતાના ઉપર અડગ વિશ્વાસ અને ભગવાન ઉપર ભરોસો આપણને છેલ્લે સુધી જીવંત રાખે છે.

-કિંજલ દિપેશ પંડ્યા "કુંજદીપ"

118 Views

11 others like this post.

Kinjal Dipesh Pandya posted an update Gujarati Blog

1 year ago

પ્રેમદાન...

પ્રેમ અને દાન બંને શબ્દો પોતપોતાનું આગવું સ્થાન ધરાવે છે.
ધર્મના મુખ્ય ચાર પાયા છે. સત્ય- તપ-પ્રામાણિકતા અને દાન. આ ચારમાં દાનનું મહત્વ કલિયુગમાં સવિશેષ છે. ગૌદાનથી લઈને પિંડદાન સુધીનું મહત્વ આપણે જાણીએ જ છીએ. શાસ્ત્રોમાં એવું પણ લખ્યું છે કે, દાન કદી કુપાત્રને ન કરવું. પરંતુ આપણે તો પ્રેમ દાન દેવા જઈ રહ્યાં છીએ. ત્યાં પાત્ર અને કુપાત્ર શું વળી? ટાગોર હંમેશા કહેતા કે, "ઈશ્વરની અપેક્ષા હતી કે માનવી પ્રેમનું મંદિર બનાવે, પરંતુ માનવી પથ્થરના મંદિર બનાવે છે." મારા મતે શુધ્ધ પ્રેમ અને પરમાત્મામાં કોઈ જ અંતર નથી. પ્રેમ સર્વ જીવો માટે સમાન છે.
પહેલાં આપણે આપણું જ પાણીગ્રહણ કરતાં શીખવું જોઈએ. અને પોતાની જાતને જ સૌ પ્રથમ પ્રેમદાન કરવું જોઈએ. તો જ આ દાન બીજાને કરી શકીશું. ઓશો ના મત મુજબ, "પ્રેમ તો પ્રકૃતિ છે. એવું નથી કે એક પ્રેમ આપે તો જ સામેથી બીજો આપી શકે." પ્રેમ સહજ છે. નિજાનંદ છે.
પ્રેમ સ્વસુખ થી શરૂ કરીને તવસુખ સુધી પહોંચવો જોઈએ. પ્રેમમાં તવસુખની પ્રધાનતા રહે છે. "તું સુખી થા" બસ આજ પ્રેમ. આપણે ક્યાં ઉદાહરણ શોધવા દૂર જવાની જરૂર છે? જેમકે, મધર ટેરેસાને જોઈલો. પોતાનું સંપૂર્ણ જીવન તવસુખમાં જ ખપાવી દીધું .આ જ ખરું પ્રેમદાન. ભગવાન રામે પ્રેમ વશ થઈ શબરીના એઠાં બોર ખાધા. કૃષ્ણએ પોતાની વાંસળીને રાધાની જેમ જ અનહદ પ્રેમ કર્યો. કર્ણ, જગડુશા કે ભામાશા જેવા દાન ન જ કરી શકીએ પરંતુ પોતાનાથી થાય એટલો પ્રેમ તો કરી જ શકીએ. દરેક જીવને પ્રેમ અને હૂંફની આખા જીવન દરમિયાન પળે પળે જરૂર પડે છે. સોશિયલ મીડિયામાં લાખો ફેન ફોલોઅર્સ હોય, રોજની હજારો લાઈક્સ મળતી હોય પરંતુ ભીડમાં પણ તમને એકલતા સતાવતી હોય તો આ બધું જ નકામું છે. જરૂર હોય છે એવી કોઈ વ્યક્તિની કે તમને અને તમારી પરિસ્થિતિને સમજી હૂંફ આપે, ક્યારેય એકલતાનો અહેસાસ ના થવા દે અને સકારાત્મક લાગણીનો સંચાર કરે. મોટાભાગના લોકો પોતે સક્ષમ છે, હિંમતવાન છે એવો દેખાવ કરતા હોય છે નજીક જઈને જુઓ તો સત્ય જુદું જ નીકળે. કહેવાય છે ને કે,
"હંમેશા હસતી રહેતી વ્યક્તિના હૈયા રડતાં જ હોય છે."
બધાંના જીવનમાં કોઈને કોઈ વ્યક્તિ તો એવું હોય જ છે, જે આખું વ્યક્તિત્વ બદલી નાખે. જરૂરી નથી કે એ પોતાના સ્વજનો જ હોય. કોઈકવાર એક અજાણ્યો ચહેરો પણ દુખનાં દરિયામાં ડૂબતા બચાવી જાય છે અને પ્રેમના ઝરણામાં તરબોળ કરી જાય છે, એના જેવું ઉત્તમ દાન કયું હોઈ શકે?
ઓચિંતાનો આવેલો બદલાવ સામાન્ય સંજોગોમાં કપરાં પરિણામ લાવી શકે. પરંતુ પ્રેમ માણસને જડમૂળથી ન બદલી શકે તો પણ સકારાત્મક જીવન તરફ દોરી લઈ જવાની ક્ષમતા ધરાવે તો છે જ!
સુખ અને દુઃખ સહન કરવા માટે પાત્રતા ની જરૂર પડે પ્રેમ માટે નહીં. ભગવાન માટે તો એના બધા જ સંતાનો સરખા. જ્યારે પણ જીવનમાં તકલીફ પડે, જ્યારે પણ દુઃખ આવે ત્યારે ચોક્કસ ઈશ્વર પર ભરોસો રાખીએ. એ પ્રેમદાન કરવાનું ક્યારેય ચૂકતા નથી.
જ્યારે "પ્રેમ"માં સમર્પણ થાય, રાગ- દ્વેષનું તર્પણ થાય ત્યારે જ પ્રેમદાન અર્પણ થાય.

-કિંજલ દિપેશ પંડ્યા "કુંજદીપ"

25 others like this post.

Kinjal Dipesh Pandya posted an update Gujarati Blog

1 year ago

મળેલાં જીવ....

"મળેલાં જીવ" પન્નાલાલ પટેલનાં પુસ્તકનું શીર્ષક છે. જીવનમાં આ શબ્દની યથાર્થતા સમજવી ખૂબ જ જરૂરી છે. આ શબ્દ ફક્ત પતિ-પત્ની કે પ્રેમીઓ માટે જ નથી વપરાતો, આપણાં કોઈપણ પ્રિયજન માટે વાપરી શકાય છે. પ્રિયજનની વ્યાખ્યા પણ ઘણી થાય. મારા મતે પ્રિયજન એટલે, તમારી મૂંઝવણને કહ્યાં વિના સમજી જાય. એમાં ક્યારેય અંતરનું નહીં "અંતર"નું જ મહત્વ હોય. મુશ્કેલીના સમયે વગર કહ્યે સૌથી પહેલાં જેનો હાથ આપણી તરફ લંબાયો હોય એ જ સાચો પ્રિયજન. આપણી પાસે ઢગલાબંધ મિત્રો હોય, નજીકનાં કહેવાતાં વ્યક્તિઓ હોય એ બધાંજ, આપણી કથા સાંભળવા તૈયાર ન થતાં હોય, તે આપણી વ્યથા શું સમજશે!?? આવા પોતાનાં વ્યક્તિઓ અણીના સમયે "પોતા"નું વ્યક્તિ બની રહે છે. આવાં વ્યક્તિઓ પ્રિયજનોમાં ભલે સ્થાન ધરાવતાં હોય પણ, "મળેલાં જીવ" તો નથી જ!

પ્રેમ એટલે ફક્ત અને ફક્ત ત્યાગ. બધું જ ગુમાવીને, સઘળું મેળવ્યાનો એહસાસ. પોતાના પ્રિયજન માટે કંઈપણ કરી છૂટવાની ભાવના જ સંબંધને સર્વશ્રેષ્ઠ બનાવે છે. એકબીજાને નીચાં પાડવાં કે ઉતરતાં ગણવા એ ક્યારેય પ્રેમ નથી જ.
રમેશ પારેખના શબ્દોમાં કહું તો...
એવું કૈં કરીએ કે આપણ એકબીજાને ગમીએ !
હાથ હાથમાં આપી, સાથે હૈયું પણ સેરવીએ,
ભૂલચૂકને ભાતીગળ રંગોળીમાં ફેરવીએ !
શા માટે રઢિયાળી રાતે એકલ એકલ ભમીએ ?

જિંદગી રોજ નવા પાઠ ભણાવે છે. આપણે કયો પાઠ, ક્યારે અને કેવી રીતે ભણવો એ આપણાં હાથમાં છે, આપણે નક્કી કરવાનું કે આપણે કેવા વિદ્યાર્થી બનવું છે. દરેક પગલું આપણાં માટે નવું હોય છે. જીવન એ પરિવર્તનનો નિયમ છે અને પરિવર્તનનો સહર્ષ સ્વીકાર આપણું જીવન બદલી નાખે છે. આવા સમયે આપણું મજબૂત મનોબળ, પોતાનાં ઉપર અખૂટ વિશ્વાસ, પૂર્ણ આત્મવિશ્વાસ હોવો ખુબ જરૂરી છે. એની સાથે આપણાં પાર્ટનરનો, પરિવારનો કે પ્રિયજનોનો સાથ-સહકાર, વિશ્વાસ ખૂબ જ મહત્વનો ભાગ ભજવે છે. એક ડગલું ભરવા માટે,‌ નવું સાહસ ખેડવા માટે આપણને જે સહાય કરે, એ ડગલું ભરવાનાં નવા રસ્તાઓ બતાવે, આપણા પથદર્શક બને, તે જ સાચા સાથી. જીવનનો ભાર ઊંચકવા પહેલાં જ આપણને હળવાફૂલ બનાવે મારા મતે તો એ જ "મળેલાં જીવ". આ શબ્દ મારાં હૃદયને એટલે સ્પર્શી જાય છે કે, "જીવ કોઈ પણ હોય એકબીજાને સમજી, સમજાવીને આ દુનિયામાં ટકી રહેવા, પોતાની દુનિયા રંગીન બનાવવામાં મદદ કરે!"

દ્રૌપદીને પાંચ પતિ હોવાં છતાં એને વસ્ત્રાહરણ સમયે માત્ર માધવ જ કામ લાગે છે. આ છે "મળેલાં જીવ". અનેક જન્મોના ઋણાનુબંધ સાથે, દરેક જન્મમાં એકબીજાને સાથ આપવાનું હોય છે. આવા સંબંધો જીવનમાં અત્તરનું કામ કરે છે.
અહીં મને સુરેશ જોશીના શબ્દો યાદ આવે છે કે,
"એક માણસ બીજાં માણસને મળે છે શા સારું? જેથી બંને જણાં એકબીજાનાં નામ ભૂંસી શકે, થોડી ખરબચડી રેખાઓ સરખી કરી શકે અને જો એથીય વળી મોટું સદ્ભાગ્ય હોય તો પોતાનામાં વ્યાપેલાં શૂન્યમાં એકાદ નક્ષત્ર પ્રગટાવી શકે."

- કિંજલ દિપેશ પંડ્યા "કુંજદીપ"

101 Views

16 others like this post.

Kinjal Dipesh Pandya posted an update Gujarati Blog

1 year ago

💕World Menstrual Hygiene Day!💕

યા દેવી સર્વ ભૂતેષુ "સહનશક્તિ" રૂપેણ સંસ્થિતા, નમસ્તસ્યૈ નમસ્તસ્યૈ નમો નમ:
રજસ્વાલા શબ્દ કહો કે, માસિક ધર્મ કે પિરિયડ- આ બધાં જ શબ્દોનો અર્થ એક જ થાય છે અને આ શબ્દ સાંભળી દરેક પુરુષના હાવભાવ જોવા જેવા થઈ જાય છે. આ શબ્દો જેટલા બોલવામાં સહેલાં છે એટલાં જ સહન કરવામાં મુશ્કેલ છે. આ સમયે સ્ત્રીનાં શરીરમાં થતાં ફેરફારો ખૂબ જ પીડા આપનારાં હોય છે. એના લીધે એની માનસિક પરિસ્થિતિ પણ ખૂબ જ ખરાબ હોય છે. એને થતી પીડાનો અનુભવ શબ્દોમાં કેમ કરીને લખાય. એમ છતાં તમારે અનુભવ કરવું હોય તો તમારાં હાથ પર જોરમાં પોતે અથવા બીજા પાસે ચીમટી ભરાવો તમારી સહનશક્તિની હદ આવી જાય ત્યાં સુધી. આનાથી અનેક ઘણું એકધારું દર્દ એક સ્ત્રી લગભગ સાત દિવસ સહન કરતી હોય છે. તમે ધ્યાનથી કોઈ દિવસ તમારી માં, બહેન, પત્ની કે દિકરીને જોઈ છે, આ દુખમાં કણસતા? કદાચ નહિં અને એ કહેશે પણ નહીં અને એના રોજના કામ કરતી રહેશે. મારા મતે છોકરો તેર કે ચૌદ વર્ષનો થાય ત્યારે એને પોતાના ઘરની સ્ત્રીઓના આ પાસાંથી વાકેફ કરાવવો જોઈએ. વિડિયો બતાવી કે અન્ય કોઈ રીતે એમને પૂરતી માહિતી કે સમજણ આપવી જોઇએ. તો જ્યારે એ પુરુષ બને ત્યારે આજે જે થઈ રહ્યું છે એ ન કરે કે ન કરવા દે. સ્ત્રીઓને ત્રણ દિવસ કોઈ કામ કરવાની મનાઈ એ માટે છે કે, એ સમય દરમ્યાન એને માનસિક અને શારીરિક બંને રીતે આરામની જરૂર હોય છે. આ વાતને મહેરબાની કરી જુદા અર્થમાં ના લો. આ તો સ્ત્રીની વાત કરી પણ એક કૂતરી કે નારીજાતિની કોઈપણ પ્રાણી માસિક ધર્મ પાળે છે અને અમારા જેટલી જ વેદના સહન કરે છે. આવા સમયે સ્ત્રીને બીજા પુરુષો તો ઠીક ઘરનાં જ પુરુષો સમજી સાથ સહકાર આપે તો પણ એના માટે ઘણું છે.
સોશિયલ મીડિયા પર એના વિશે કોઈ ટિપ્પણી ન કરો . માન ન આપી શકો તો કંઈ જ નહીં પણ અપમાન તો ન જ કરો. આમાં તમારી પોતાની જનનીની કૂખ લજવાય છે.
એકવાર વિચાર કરી જુઓ ને પેલી કલ્પના ચાવલા અંતરિક્શમાં હશે ત્યારે એણે આ પરિસ્થિતિમાં કેવી રીતે સંતુલન જાળવ્યું હશે? અરે રામાયણની સીતામા એ અશોક વાટિકામાં શું કર્યુ હશે?
માસિક ધર્મથી પીડાતી દ્વૌપદીને ભરી સભામાં દુસાશન વાળ પકડી ખેંચી લાવે છે ત્યારે એની શું હાલત થઈ હશે? પછી મહાભારત થાય એમાં ખોટું શું? એજ રજસ્વાલા સ્ત્રીના ચીર શ્રી કૃષ્ણ ભગવાને જાતે આવીને પૂર્યાં છે ત્યારે એમને તો કંઈ જ ન નડ્યું?
કામાખ્ય દેવી - (આસામ, ગુવાહાટી)
એકાવન શક્તિ પીઠોમાંની એક છે. જે યોનિ શક્તિ પીઠ તરીકે ઓળખાય છે. જ્યાં માં ભગવતી જગદંબા ખુદ આજે પણ માસિક ધર્મ પાળે છે. અહીં મા જ્યારે માસિક ધર્મમાં હોય છે ત્યારે આપોઆપ મંદિરના દરવાજા બંધ થઈ જાય છે. મંદિરના ગર્ભગૃહમાંથી રક્ત બહાર આવે છે. ત્રણ દિવસ પછી મંદિરના દરવાજા આપોઆપ ખૂલે છે. અને માતાને ચઢાવેલા સફેદ વસ્ત્ર જે સંપૂર્ણ લાલ થઈ જાય છે એને પ્રસાદ રુપે મેળવવા ભક્તોની ભીડ જામે છે. હવે ખુદ જગત જનની માસિક ધર્મ પાળે છે છે તો અમે સ્ત્રીઓ તો એમના જ અંશ છીએ .
હા, મને અભિમાન છે મારા અસ્તિત્વ ઉપર, મને અભિમાન છે મારા સ્ત્રીત્વ પર. હા, મને ગર્વ છે કે હું સ્ત્રી છું.

- કિંજલ દિપેશ પંડ્યા "કુંજદીપ"

18 others like this post.

Kinjal Dipesh Pandya posted an update Gujarati Blog

1 year ago

દિલ કી આવાઝ ભી સુન...

જીવનમાં એકાદ સંબંધ એવો હોવો જોઈએ જેને કદી નિભાવવો ન પડે. જેમાં સંબંધના નામે બંધન ન હોય. પૂર્ણ આઝાદી હોય,સ્વતંત્રતાનો શ્વાસ લઈ શકાય. એને ન તો દુનિયાદારી સાથે લેવાદેવા હોય, કે ન તો એને સમાજનાં વાડા નડતાં હોય. બસ એતો લાગણીનાં તાંતણે નભી જતો હોય. ગમે એટલી વાતો કરી શકીએ કે ગમે એટલો ગુસ્સો. કંઈ જ ન કહીએ છતાં બધું જ સમજી લે! હું તો કહું કે એ સંબંધ એટલો નિખાલસ હોવો જોઈએ કે જયાં હ્દય નીચોવી શકાય. એમાં સ્ત્રી-પુરુષ, ધર્મ, જાતિ, ઉંમર વગેરેનું કોઈ જ મહત્વ ન હોય. આપણું જ ખોવાયેલું એકાદ અંગ પાછું મળ્યું હોય એવી લાગણી થાય. એવો સંબંધ જોરદાર હોય છે. ખબર જ છે કે આપણાં જ છે એમાં કદી સંદેહ ન હોય. અને આવા સંબંધોનો સંદર્ભ સંવાદો દ્વારા ન અપાય કે ન તો મપાય આતો સંવેદના જ છે. એને તો ફક્ત અનુભવાય.
એકબીજા સાથે વાતો કર્યા વગર મહિનાઓ પસાર થઈ જાય, મેસેજનો સમયસર જવાબ પણ ન અપાય, ખરેખર જરૂર હોય ત્યારે જ એ વ્યક્તિ આપણી પાસે હાજર ન હોય એવું પણ બને, આવા સમયે ગુસ્સો પણ આવે આમ છતાં એને મળતાંની સાથે જ બધી જ ફરિયાદ ભૂલી જવાય. આખાં દિવસનો કે વર્ષોનો થાક જયાં એક પળમાં ઉતરી જાય એવો વિસામો એજ સાચો સંબંધ. જયારે પણ મળીએ ત્યારે એ હાથ પસારીને જ ઊભા હશે એની જાત કરતાં વધુ ખાતરી હોય. એવો પ્રેમ જે કોઈ શબ્દોનો મોહતાજ ન હોય. આવો જ પવિત્ર, નિસ્વાર્થ પ્રેમ લેખક શ્રી જીતશે દોગાંના "ધ રામબાઈ" પુસ્તકમાં જોવા, જાણવાં અને માણવા મળે છે.
અમુક સંબંધોને નામ આપવાની શી જરૂર હોય!? કૃષ્ણ-કૃષ્ણા, રામ- ભરત,સીતા- ત્રિજટા,કર્ણ અને દુર્યોધન કે પછી આવો સંબંધ પતિ પત્નીનો પણ હોય શકે. સ્ત્રી- પુરુષની પવિત્ર મિત્રતાનો પણ હોય શકે. આપણે સંબંધને એક જ નજરથી જોઈએ છીએ. મને અહીં ઓશો યાદ આવે છે. એ કહેતાં કે, "આપણે એ જોઈએ છીએ જે આપણે છીએ. આપણે આપણાં સિવાય બીજું કંઈ જોઈ શકતાં જ નથી." પ્રેમ તો જેટલો ફેલાય એટલો વધે, જેટલો આપો એટલો વધે. એ પ્રેમ પછી કોઈ પણ જીવ માટે હોય શકે!

પુરુષ જયારે એક સ્ત્રીમાં પોતાની પ્રેમિકા, પત્ની, મિત્ર,દિકરી, માં, બધું જ જોઈ શકતો હોય ત્યારે એ સ્ત્રી પુરુષના સંબંધ ને શું નામ આપશો!? એ જ રીતે એક સ્ત્રી પુરુષને પોતાની જાતને સોંપી સુરક્ષાનો એહસાસ કરી શકતી હોય તો એ બંધન વિનાનો સંબંધ પવિત્ર જ હોવાનો! મનુભાઇ પંચોળીના શબ્દોમાં કહું તો, " કોઈ પણ બે સજીવ પદાર્થો મળે ત્યારે મિલન પછીનું તેનું સ્વરૂપ બદલાયા વિના રહેતું નથી. મિલન એટલે જ આદાન પ્રદાન." જરૂર છે તો ફક્ત આપણે આપણાં દિલની વાત સાંભળવાની. આપણું જ અંગ શોધવાની.
આ મતલબી દુનિયામાં કોઈ એક ખૂણો એવો હોવો જોઈએ જયાં ફક્ત અને ફક્ત તમે તમારી જાતને મળી શકો, ઈચ્છા મુજબ જીવી શકો. અંગત વાતોને અવગણ્યા વિના કે અચકાયા વિના અવગત કરી શકો. એને માણી શકો. ભલે, આપણી અને આપણા પ્રિયજનો વચ્ચે માઈલોનું અંતર હોય છતાં આ મીઠો મધુરો સંબંધ જીવનમાં અત્તરનું પૂમડૂ સમાન હોય છે! કવિ શ્રી હિમલ પંડ્યા એમની એક કવિતામાં આવી જ એક ખૂબ મઝાની વાત કહે છે કે,
"એક એવું જણ જગતમાં ક્યાંક હોવું જોઈએ
જ્યાં બિડેલી આંખમાં સપનું થઈ ખુલી શકો!"

- કિંજલ દિપેશ પંડ્યા"કુંજદીપ"

19 others like this post.

Kinjal Dipesh Pandya posted an update Gujarati Blog

1 year ago

સમય બડા બળવાન...

કહેવાય છે કે સમય અને સંજોગ માણસને ઘણું શિખવી જાય છે. ખાસ કરીને આપણી સાથે કે આપણાં પ્રિયજનો પર આવી પડેલ આપદા જ આપણાં જીવનને જડમૂળથી બદલી નાંખતા હોય છે. ગમે એવી હઠીલી માન્યતા, દ્રઢ આત્મવિશ્વાસ કે ઉચ્ચ વિચારસરણી આ સમયે બધું જ ધૂળ ચાટતું થઈ જાય છે. આવા સમયે ખડે પગે આપણી સાથે સહકાર આપતાં વ્યક્તિઓ આપણને દેવદૂત સમાન લાગતા હોય છે. માણસની પરખ ત્યારે જ થતી હોય છે.
કે કોણ આપણું છે!? અને આપણાં ખરાબ સમયમાં આપણી સાથે ઊભા ન હોય એથી એ આપણા હિતેચ્છુ નથી એમ માની લેવાની કોઈ જરૂર પણ નથી જ. એમની પ્રાર્થના પણ આપણને આપદા માંથી બહાર કાઢવાનું જ કામ કરતી હોય છે. આવા સમયે જાણ્યા-અજાણ્યા કે ગરીબની એક દુઆ પણ કામ લાગતી હોય છે. મારા મતે જીવનમાં એવા કર્મ કરવા કે જેથી આજ જીવનમાં જરૂર પડે તો માધવ સુત સમેત આપણને પાછાં વાળી શકે, એનું ફળ આપી શકે. પોતાના પરિવાર માટે તો સૌ કોઈ કરે પરંતુ "વસુધૈવ કુટુંબકમ્"ની ભાવના રાખનાર જીવમાત્ર માટે કરૂણા રાખનાર વ્યક્તિ, એને પોતાને જરૂર પડ્યે નવજીવન પામતાં
હોય છે. એ સમયે ભલે ચમત્કાર જેવું લાગે પરંતુ વાસ્તવમાં એનું જીવન જીવવાનું દ્રઢ મનોબળ અને એના કરેલાં કર્મોનું ફળ ભગવાન આપતો હોય છે.
સાપ પણ સામેથી નથી કરડતો. એના ઉપર આપણો પગ પડે અથવા તો સ્વ-બચાવ માટે જ એ ફેણ માંડે છે અને છેલ્લે કોઈ આશા ન દેખાતાં ડંખ મારે છે. જીવમાત્રને આ સૃષ્ટિ ઉપર જીવવાનો અધિકાર છે. અને એની પાસે એ જીવન જીવવાનો અધિકાર ક્યારેય ન છીનવવો. આપણે જેવું કરીએ છીએ એવું જ પામીએ છીએ.

દ્રૌપદીનું વસ્ત્રાહરણ થતું હતું ત્યારે કૃષ્ણ તો ત્યાં હતાં જ નહીં આમ છતાં દ્રૌપદીની એક પ્રાર્થના જ તેમને તત્કાલ ત્યાં હાજર કરવા વિવશ કરી ગઈ. આ દ્વૌપદીના કર્મો જ છે. કૌરવોના કર્મનું ફળ જ મહાભારતનું યુદ્ધ છે.

આપણા જીવનનાં કપરાં સમયમાં ખડે પગે ઊભા રહેતાં દેવદૂતોનો સાથ અને હાથ બંને ક્યારેય ન છોડવા અને આપણાં અનુભવ પરથી એટલું તો શીખી શકીએ કે પ્રાર્થના કદી વ્યર્થ જતી નથી. એટલે સર્વ માટે મંગલ કામના રોજ કરવી.ક્યારેય ન ભૂલવું કે આપણે કરેલી પ્રાર્થના અનાયાસે કોઈને મદદ કરી જતી હોય છે. આપણાં પુણ્યમાં બીજાનો પણ ભાગ રાખવો. જીવનને હંમેશા ઉજવતાં રહેવું. નથી ખબર કે ક્યારે ભગવાન આપણાં મૃત્યુ મહોત્સવની તૈયારી કરી બેઠો હોય!

હમણાં ખૂબ કપરાં સમયમાંથી આપણે સૌ પસાર થઈ રહ્યાં છીએ. એના જવાબદાર પણ ક્યાંકને ક્યાંક આપણે જ છીએ. માણસે પ્રકૃતિ પાસે બધું છીનવ્યું. એની સાથે ચેડાં કર્યાં, જીવમાત્રની અવગણના કરી. એ જ બધું વ્યાજ સહિત પાછું આ માણસ નામના પ્રાણીને મળી રહ્યું છે. હજી પણ‌ ચેતીને ચાલવું. આ કોરોના મહામારી માનવજાતનો‌ ભરડો લઈ રહી છે. હમણાં તો આપણે જ આપણાં જીવન મરણનો નિશ્ચય કરી શકીએ એમ છીએ.

-કિંજલ દિપેશ પંડ્યા (પારડી)

135 Views

17 others like this post.

Kinjal Dipesh Pandya posted an update Gujarati Thought

1 year ago

"આનંદ"

આજે ૨૦ માર્ચ "વિશ્વ ચકલી દિવસ" અને સાથે સાથે "ઈન્ટરનેશનલ ડે ઑફ હેપ્પીનેસ".

આજે આપણે એવા બે દિવસો એક સાથે ઉજવી રહ્યાં છીએ જેના માટે કોઈ ચોક્કસ દિવસની જરૂર જ નથી.
પણ આ તો માણસ છે ભાઈ!!! ગમે એ દિવસ ઉજવે.
હંમેશા કશાકના અભાવમાં કે પછી કોઈનાં પ્રભાવમાં જીવતો માણસ પોતાનાં જ સ્વભાવમાં જીવવાનું ભૂલી જાય છે.

૨૦૨૦ નું લોકડાઉન આપણાં સૌ‌ માટે અવિસ્મરણીય છે.
બધાં ની જેમ જ મેં પણ ઘરમાં પૂરાઇ ને જ દિવસો કાઢ્યાં. આપણે જ્યારે કેદ ભોગવતાં હતાં ત્યારે પશુ પક્ષીઓ આઝાદી ભોગવી રહ્યાં હતાં.

નવરાશની પળોમાં હું મારું મનગમતું પુસ્તક લઈને બહાર ઓટલા ઉપર જ બેઠી હોઉં . જાત જાતના પક્ષીઓ આખાં દિવસ દરમ્યાન બારણાંમાં ચણ ચણવા આવે.
પણ ભર બપોરે નિરવ શાંતિ હોય ત્યારે એક પ્રેમી યુગલ આવે અને આ શાંત વાતાવરણ એમનાં કેકારવથી ગૂંજી ઉઠે.
એમને જોવામાં મારું ધ્યાન જરાય પુસ્તકમાં ન રહે. બસ એમને જ જોયા કરું. બંને જણ ખૂબ મોજ કરે અડોઅડ ફરે. હવે મઝાની વાત કહું.... ચકી આમ તેમ ફરે અને ચકો દાણાં વીણી વીણીને ચકીના મોં માં મૂકે. પછી બંને પાણી પીવા જાય ફરી આવે. બસ પુસ્તક મારા હાથમાં એમનું એમ રહે અને હું એમનાંમાં મસ્ત થઈ જાઉં.
અહાહાહા.... પ્રેમતો જુઓ સાહેબ!!!!!
આને સાચો આનંદ કહેવાય! હવે આ ચકા ચકીને ક્યાં હેપ્પીનેસ ડે ઉજવવાની જરૂર છે! બંને એકબીજા સાથે કેટલાં હેપ્પી છે. પોતાના જીવનમાં જેટલા દિવસો મળ્યાં એ મોજથી માણે છે!

આવું પ્રેમી યુગલ જોઈને કોને પ્રેમ કરવાનું મન ન થાય!??

હું કાયમ કહેતી હોઉં છું કે, મારે તો પ્રેમમાં જ જીવવું છે અને પ્રેમમાં જ મરવું છે. પછી ભલે ને મારો પ્રેમ વળગણ લાગે! પ્રેમમાં મને આંધળો વિશ્વાસ છે.

કોઈ પણ જીવને બે પળ માટે આપેલો પ્રેમ એમને અને હું તો કહું આપનાર અને લેનાર બંનેને નવું જીવતદાન આપી જતો હોય‌ છે!

પ્રેમ વિના કંઈ જીવાય!??? ના રે ના....
પ્રેમમાં ક્યાં કોઈ બાધ હોય‌ છે...‌ન ઉંમરનો,‌ ન ન્યાતનો કે ન તો જાતનો કે ન તો લિંગનો.... બસ એ તો પોતાના જ જેવાં બીજા હ્દયને જોઈને, મળીને, એકાકાર અનુભવે છે. ઘણીવાર આવા પ્રેમમાં એકરારની પણ જરૂર નથી જ હોતી.

મારા માટે તો આનંદ નો પર્યાય ફક્ત પ્રેમ જ છે. પ્રેમ થકી જ જીવન ઉજવાય છે, યાર! અને જીવન ઉજવીશું તો જ મૃત્યુ મહોત્સવમાં ફેરવાશે!

અહીં મને મારું મોસ્ટ ફેવરિટ પીક્ચર યાદ આવે છે, "આનંદ"... રાજેશ ખન્નાનો જોરદાર અભિનય.. આ પિક્ચરના દરેક પાત્રો જોરદાર, દમદાર ડાયલોગ અને એના અમર... evergreen ગીતોનું તો કહેવું જ શું!???

આનંદ પીક્ચરનો ગુલઝાર સાહેબનો ડાયલોગ:

“બાબુ મોશાય”

“જિંદગી ઔર મૌત ઉપરવાલે કે હાથમેં હૈ જહાઁપનાહ.
ઉસે ન આપ બદલ સકતે હૈ ન મૈં.
હમ સબ તો રંગમંચ કી કઠપુતલિયાઁ હૈ,
જિનકીડોર ઉપરવાલેકી ઉંગલિયોંમેં બંધી હૈ.
કબ ,કૌન,કૈસે ઉઠેગા ,કોઈ નહીં બતા સકતા હૈ”!

અને મને ગમતું ગીત...
ज़िन्दगी कैसी है पहेली हाय,
कभी तो हँसाए, कभी ये रुलाये!

તો ખુશ રહો! મસ્ત રહો!

- કિંજલ દિપેશ પંડ્યા "કુંજદીપ"
૨૦/૦૩/૨૦૨૧

174 Views

20 others like this post.

Kinjal Dipesh Pandya posted an update Gujarati Romance

2 years ago

ગુલાબી ગાલમાં એક સ્મરણ દઇ દઉં,
આવ તને આજ એક ગુલાબ દઇ દઉં!

પડે છે ખંજનો ત્યાં એક આવરણ દઈ દઉં,
આવ તને આજ એક ગુલાબ દઇ દઉં!

મખમલી હોઠે એક ગળપણ દઈ દઉં,
આવ તને આજ એક ગુલાબ દઇ દઉં!

દુનિયા ને બતાવવા એક સગપણ દઈ દઉં,
આવ તને આજ એક ગુલાબ દઇ દઉં!

તને આમ જોઈને, હું મારી આંખોને જાગરણ દઈ દઉં,
આવ તને આજ એક ગુલાબ દઇ દઉં!

-Kinjal Dipesh Pandya

125 Views

26 others like this post.

Kinjal Dipesh Pandya posted an update Gujarati Whatsapp-Status

2 years ago

તારા દીધેલાં ગુલાબ આજે ફરી મહેંકી ઉઠ્યા,
જ્યારે મેં મારી યાદોની ડાયરી ખોલી!
-Kinjal Dipesh Pandya
#rose_day

95 Views

24 others like this post.

Kinjal Dipesh Pandya posted an update Gujarati Whatsapp-Status

2 years ago

પોતાને ગમતી અથવા તો જોઈતી
વસ્તુ કે વ્યક્તિ કોઈપણ જીવને ન મળે ત્યારે....
એ..
એજ ગમતી વસ્તુ કે વ્યક્તિના
અસ્તિત્વ અને એના વ્યક્તિત્વ ઉપર સવાલ ઉઠાવે છે.
આ એવા જીવની ફિતરત છે
કે એને જે મળ્યું છે એમાં એને સંતોષ નથી
કે આનંદ પણ નથી.
એ પોતાનો જ સંપૂર્ણ‌ રીતે સ્વીકાર નથી કરી શકતાં એથી એ બીજાનો હંમેશા અસ્વીકાર જ કરે છે.
મને એવા નકારાત્મક જીવનાં જીવન કે એના અસ્તિત્વ ઉપર હંમેશા શંકા રહે છે!
- "કુંજદીપ"

-Kinjal Dipesh Pandya