The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
29
33.9k
144.9k
I am an IT professional, passionate about literature and language, have tried to write Poems and stories and articles, hoping to get the love and respect from reader community on Matrubharti
સૂટકેસની વિદાય કથા... આજે જ્યારે છેલ્લો દિવસ તમે નક્કી કરી જ દીધો છે તો કહી દઉં કે મારા 18 વર્ષની કામગીરીને ધ્યાનમાં લઈને વિદાય આપજો. મારી કામગીરી નીચે મુજબ છે. તમારા સાસુએ મને તમને તમારા લગ્નમાં ભેન્ટમાં આપ્યાં હતાં. જ્યારે હું આવી ત્યારે મારી આ બ્રાન્ડ અને સ્ટાઇલ એકદમ નવી માર્કેટમાં આવી હતી, તમે એને લઈને રુવાબ સાથે રેલવેસ્ટેશન પર ચાલી શક્યા હોત, પણ તમે મારી કાળજી રાખવા ઇચ્છતા હતા એટલે મિલિટરી કલરનું કવર ચડાવીને જ તમે પહેલી વખત માસીના છોકરાના લગ્નમાં ગયા હતાં. મને યાદ છે મારી ક્ષમતા કરતાં વધુ સામાન કપડાં વગેરે તમે ભર્યા પણ હું મારું ફિગર ખરાબ દેખાતું હોવા છતાં મેં તમને ગમે એમ કરવા દીધું. મારુ ભરાવદાર પેટ જોઈને ઘણા ગઠિયાઓએ મને ખરાબ નજરે જોયા પણ કદાચ તમારું જૂનું પેન્ટ જોઈને એમને લાગ્યું હશે કે આ સૂટકેસના પેટમાં પણ જુના કપડાં સિવાય કશું મળશે નહીં. પછી કાકાની દીકરી, કાકાના દીકરા, ફઈની દીકરી, દિલ્લી પ્રવાસ, સોમનાથ વગેરેમાં હું તમારી સાથે જ રહી. છેલ્લે હરિદ્વારમાં અસ્થિ વિસર્જન માટે જતાં તમારા કોઈ સગાને તમે મને ઉધારમાં આપી દીધી, તેઓ માટે હું પારકું ધન હોઈ તેઓએ મારી કોઈ કાળજી લીધી નહીં, મારું હેન્ડલ ત્યાં જ તૂટ્યું હતું. ત્યાર પછી તો મારું બહાર જવાનું બંધ થયું, એક નિરાશા મારામાં ઘર કરીને બેઠી પણ તમે ક્યાં મને રીટાયર થવા દેવાના હતાં, હવે તમે મને ઘરની અંદરજ નવી જવાબદારી સોંપી. તમારા જરૂરી કાગળ જેવા કે દસ્તાવેજ, વીમો, બેંકના લેટર, ભાડા કરાર, ડિગ્રી સર્ટિફિકેટ વગેરે સાચવવા તમે મારામાં વિશ્વાસ મૂક્યું. જ્યારે થોડાક વર્ષો પહેલાં હું કાગળોથી છલ્લોછલ ઉભરાતી હતી, હવે ધીરે ધીરે તમારા કાગળ પણ ઓછા થતાં ગયાં, પહેલાં તો 10 વર્ષ જુના લાઈટના બિલ તમે સાચવતા હવે તો ગયા વર્ષના બિલ પણ મારી પાસે આવ્યા નથી, વિમો ભર્યાની રસીદો આવી નહીં, બેંકના સ્ટેટમેન્ટ આવ્યા નહીં, એટલે મને લાગ્યું કે હવે તમને મારા ઉપર વિશ્વાસ ડગી ગયો હશે.પણ પછી થયું કે હશે એમ, જે છે એટલું તો સાચવું. ગયા વર્ષે તો એક્સીડેન્ટલ ઇનજરી થઈ પછી મારા લોક પણ કામ નથી કરતાં. એક દિવસ અચાનક મારી બાજુમાં એક દિવસ નવી નક્કોર બેગ આવી, તમે મારી અંદરનું બધું એમાં શિફ્ટ કર્યું, એટલે ગઈ વખતની જેમ મને થયું કે હવે નવી જવાબદારી આવશે. બહુ દિવસો વીતી ગયાં, હું ખાલી જ પડી રહી, કશુંજ નવું આવ્યું નહીં , હતાશા મને ઘેરી વળી અને હું પડી ભાંગી જ્યારે તમે મને આજે બહાર કાઢીને મેડમ ને કહ્યું કે "હવે આને જવા દઈએ". બસ, એટલુંજ કહીશ કે મારી સેવાઓને યાદ રાખજો, હું ફરી આવીશ નવા સ્વરૂપે, નવી ડિઝાઇનમાં, નવી સગવડો સાથે, કારણકે મને તમે બહુ ગમો છો.... - વહાલી બેગ
I am very blunt in such cases where Author only credits themselves and ignored our contribution to their succes
અચાનક લાઈટ જાય અને બીક લાગે... આપણે લાઈટ ચાલુ હોય કે અજવાળું સારું હોય ત્યારે ઘણી પ્રવૃતિઓ કોઈપણ વિશેષ એટેનશન વગર કરતાં હોઈએ છીએ , જેવું કે સીડી ઉતરવી કે સીડી ચડવા માટે મગજને કોઈ વિશેષ આદેશની જરૂર નથી, એને ખબર છે આ સીડી છે અને અહીં ચડીને આગળ જવું છે. હવે એજ ઘરની સીડી ચડતાં જો લાઈટ જતી રહે તો આપણે ડરી જવાય છે અને અટકી જવાય છે કે કદાચ લપસી ન જવાય, કેમ? એક ડર આપણી આજુ બાજુ ફરી વળે છે , ભલે ને એ સીડી આપણે હજારો વખત ચડ ઉતર કરી હોય પણ અજવાળા વગર એ કરતાં બીક લાગે. કારણ કે મન એ મગજ જેવું મજબૂત નથી. મન ભૂલી જાય, ડરી જાય, ઉત્સાહિત થઈ જાય પણ મગજ આ બધાં વિકારોથી દૂર છે, એ શીખી જાય પછી એને ફરી શીખવાની જરૂર નથી, એ ફરીવખત કરવાના કામ વગર ભૂલે શરીર પાસેથી કરાવી દે છે. એટલે અંધારું હોય કે અજવાળું , સીડી ચડવા ઉતરવા તમારા મગજને ફરી શીખવાડવાની જરૂર નથી, એ કરી લેશે પણ ભય તમને એ કરવા નહીં દે. સ્કૂટર કે કાર ચલાવતી વખતે શરૂઆતના 10-20 દિવસ પછી કોઈ દિવસ કોઈ ખાસ કાળજી રાખવાની નથી હોતી કે બ્રેક ક્યારે મારીશ કે એક્સલેટર કયારે દબાવીશ. એ થઈ જ જાય છે જ્યારે જરૂર પડે. તો અહીં શીખવું એ છે કે મનને કેવી રીતે મગજથી દૂર રાખીએ, ભાવનાઓ, લાગણીઓ જ્યારે જીવનને રસપ્રદ બનાવે છે ત્યારે વ્યક્તિની અસફળતા પાછળ પણ એજ જવાબદાર છે. તો હવે જ્યારે કોઈ ફિલ્મી વાતો કરે કે 'અપને મન કી સુનો' ત્યારે મગજને તક આપજો☺️
સૂની સડક પે ના જા અકેલે... આ એક જાણીતો છતાં અજાણ અને શાંત રસ્તો છે, ગુજરાત યુનિવર્સિટીનાં પાછળનાં ગેટ બાજુથી કે એની સામે આવેલાં એલ ડી એન્જીનીયરીંગ કોલેજના પાછળના ગેટથી શરૂ થઈ અટીરાનાં પાછળના રસ્તેથી આગળ વધી, ફિઝિકલ રિસર્ચ લેબના ઝાંપાને અળીને, આગળ અમુલ પાર્લરથી થઈને એક વળાંક આવે છે અને પછી એ રસ્તો નવી એલડી આર્ટસ કોલેજ થઈને આઈ .આઈ .એમ ઓવરબ્રિજની નીચેથી ડાબી બાજુ એ .એમ. એ બાજુ વળે છે.મોટિફ ચેરિટી વોલ્ક અહીંથી થઈને નીકળતી. હવે મને આ રસ્તેથી થઈને ઓફિસ જવાની ઈચ્છા 2019માં એટલે પ્રકટ થઈ કે અહીં કોલેજ યુનિવર્સીટીઓ હોવાથી એક વિશેષ પ્રકારની તાજગી અનુભવાય છે, કોલેજ જતાં આવતાં વિદ્યાર્થીઓ અને ખુબજ હળીયાળુ વાતાવરણ, બહુ બધા વૃક્ષો અહીં વાવવામાં આવ્યાં છે એટલે 5 મિનિટનાં રસ્તામાં જાણે દિવસભરની તાજગી અનુભવાય છે. કોરોના કાળમાં લગભગ 1 વર્ષથી પણ વધુ સમયથી અહીંથી પસાર થતાં ફક્ત વૃક્ષો જોઈને જ સંતોષ મેળવ્યો , આ રસ્તો એક દમ સુમસામ થઈ ગયેલો, જાણે કોઈ ઓળખીતો વ્યક્તિ રિસાઈને બેઠો હોય. કારણ કે કોલેજો બંધ હતી એટલે વિદ્યાર્થીઓ દેખાતા નહોતા. આ રસ્તો પણ વિદ્યાર્થીઓ ની રાહ જોઇને બેઠો હોય એવું લાગતું. પણ હવે કોલેજો ફરી શરૂ થઈ છે, વિદ્યાર્થીઓની અવર જવર અને મજાક મસ્તી વચ્ચે આ રસ્તાની પણ ઇન્તેજારી પણ ખતમ થઈ છે. એટલે હવે આ રસ્તાનો મૂડ કૈંક જુદું જ દેખાય છે. તમે ક્યાં થઈને ઓફિસે જાઓ છો?
પપ્પાને કહી દઈશ... મમ્મી કાયમ અમને ડરાવવા કે કોઈ કામ કે જે ક્ષતિ પહોચાડી શકે એ કરતા રોકવા એમનો છેલ્લો હથિયાર એટલે પપ્પાની બીક બતાવે. નાનપણમાં અમે ભાઈઓ કોઈ વસ્તુ મેળવવાની જીદ પકડી લઈએ કે ક્યાંક જવાની જીદ પકડીએ ત્યારે મમ્મી પોતાની હદમાં આવતા બધા પ્રયત્નો કરી છૂટે, છેલ્લે જ્યારે અમે વાત નહીંજ માનીએ ત્યારે એમનું બ્રહ્મસ્ત્ર બહાર આવે અને એ કહી દે કે 'જો જો પપ્પાને કહી દઈશ આજે'. પછી છું? બસ અમારી બોલતી બંદ, પપ્પાની બીકથી જીદ મૂકીને મમ્મી કહે એ કરવાનું☺️ આગળના બધાં પ્રયોજનો અમુક સમય સુધી વિરામ પર મૂકી દઈએ. હકીકત એ છે કે પપ્પાએ અમને ભાગ્યેજ માર માર્યો હોય કે ધમકાવ્યું હોય. એક કે બે વાર થોડું ઊંચા અવાજે બોલ્યા હોય કે જેમાં અમને બીક બેસી ગઈ હોય. મમ્મીનો માર ઘણી વખત ખાધો પણ ખબર નહીં કેમ મમ્મીની બીક કોઈ દિવસ લાગી જ નહીં. આજે મારા છોકરાઓને મારી કોઈ બીક નથી, મમ્મી કહે કે પપ્પાને કહી દઈશ તો ઉલટાનું ખુશ થાય કે ચાલો આજે કામ થઈ જશે.☺️
શું માંગવું, એ પરિણામ નક્કી કરે છે. મહાભારત વખતે કૃષ્ણ પાસે કુરુકક્ષેત્રની લડાઈમાં મદદ માંગવા દુર્યોધન અને અર્જુન એક સાથે પહોંચ્યા હતાં. કૃષ્ણ બે વસ્તુઓ આપી શકે એમ હતાં, એક નારાયણી સેના કે જે સંખ્યા અને બળમાં શક્તિશાળી હતી, અને બીજું, કૃષ્ણ પોતે જે હથિયાર નહીં ઉઠાવે અને ફક્ત માર્ગદર્શન જ કરી શકે. દુર્યોધનને તક આપવામાં આવી કે પહેલાં એ માંગી લે અને એણે એનાં સ્વભાવ મુજબ નારાયણી સેનાની માંગણી કરી. અર્જુનને એની ઈચ્છા મુજબ નરાયણ મળ્યા. આપણે સૌને જંગનાં પરિણામ વિશે ખબર જ છે. ઘણી વખત આપણી સામે વિકલ્પ મળતાં હોય છે તે નરાયણ અને નારાયણી સેના જેવા હોય છે, અને આપણી પસંદગી આપણા જીવનનમાં મહત્વનાં પરિણામ અને પરિમાણ નક્કી કરે છે. આપણી આજુબાજુ કૃષ્ણ મદદ કરવા તૈયાર હોય છે પણ આપણું અહમ આપણને દુર્યોધનની જેમ નારાયણી સેના તરફ દોરી જાય છે. #સ્ટાર્ટઅપસૂત્ર
શીખેલું હોય તો વ્યર્થ જાય નહીં ધોરણ 8 માં હું સ્કૂલ વતી NCC ગ્રુપમાં જોડાયો, એટલે અઠવાડિએ 2 વખત સાંજે ફરી સ્કૂલ જઈને પરેડ પ્રેક્ટિસ, રાઇફલ માર્ચ, શૂટિંગ પ્રેક્ટિસ અને જાત જાતની કસરત કરવી અનિવાર્ય હતી. મને એ બધાં સાથે પરેડ બૈન્ડ ટોળકી સાથે પણ બેસવાનું ગમે, એટલે એમની સાથે બેસી NCC બૈન્ડ માં ડ્રમ વગાડવાનું પણ શીખી ગયો, ક્યારેક ક્યારેક પરેડ માંથી રજા લઈ બૈન્ડ વગાડું, ખુબ મજા પડતી. Rajesh Ahuja મારો મિત્ર પણ ડ્રમ વગાડવાનો શોખીન , બેઉ જોરદાર ડ્રમ વગાડતાં. ધોરણ 11માં સ્કૂલ બદલી કારણ કે મારી સ્કૂલ Dr. C. G. High School માં વિજ્ઞાન પ્રવાહ નહોતું. મને ખબર પડી કે હવે NCC બૈન્ડ શીખવાડવા કોઈ આવતું નથી, એટલે હું અને બીજા મિત્ર અમારા સાઇન્સ-મેથ્સ અને NCC નાં સાહેબ Chander Chandnani નાં કહેવાથી અમે સ્કૂલ છોડ્યા પછી પણ એજ સ્કૂલમાં બૈન્ડ વગાડવા જતાં. એક દિવસ પ્રિન્સિપલ સાહેબે મને બોલાવીને કહ્યું કે તું વિદ્યાર્થીઓને બૈન્ડ શીખવાડીશ , મેં કહ્યું કેમ નહીં. એટલે ભણતર સાથે શીખવાડવાનું પણ શરુ કર્યું . ત્રણ મહિના આ પ્રવૃત્તિ કરી અને એક બૈચ સ્કૂલમાં તૈયાર થઇ. મહિને 200 લેખે 600 રૂપિયા પણ કમાઈ લીધા, જોકે આ કામ 2 સ્કૂલમાં મળ્યું એટલે ત્યાંથી પણ 600 રૂ કમાવવા મળ્યા.
માણસ ત્રણ જોઈએ જીવનમાં... એક જે પ્રેમથી આવકાર આપે બીજો જે ધક્કો મારી ધગશ આપે ત્રીજો જે પડી જઈએ તો ટેકો આપે જો આ ત્રણ માણસ છે જીવનમાં તો સ્વર્ગ છે સમજી લો આ દુનિયામાં - વરસાદ પહેલાં ડ્રાંઉં ડ્રાંઉં...
દીકરી મોટી થઈ, ચિંતાઓ પણ ... ઘણા મધ્યમવર્ગીય અને મર્યાદિત આવક વાળા પરિવારોમાં એક કે વધુ દીકરીઓ હોય, 12 વર્ષની થાય ત્યારથી એના લગ્નની ચિંતા કુટુંબને ખાસ કરીને માતાપિતાને શરૂ થઈ જ જાય. ક્યાં પરણીને જશે એના કરતાં ખર્ચો કેટલો થશે એ વધારે ચિંતા કરાવે છે. કેટકેટલાય લોકો એમાં માનસિક સંતુલન બગાડી બેસતા હોય છે. તેઓ માટે આજે મારે કૈંક કહેવું છે. 1. લગ્નો હમેંશા પોતાની આવક અને બચત પ્રમાણે કરવા. લગ્ન માટેની બચત માટે 10-15 વર્ષ પહેલાં તૈયારી થાય. અને નથી થઈ બચત તો પણ આવકથી વધુ ખર્ચની તૈયારી જ ચિંતા અને તકલીફ નોંતરશે. 2. દીકરીને ભણાવશો અને નોકરી વ્યવસાય લાયક બનાવશો તો દિકરી તમારા લગ્નનાં ખર્ચમાં સહભાગી બની શકે. દીકરી પાસેથી કશું લેવાય નહીં એવી માન્યતાઓ દરેક વ્યક્તિને લાગુ પડે નહીં. તમે ઈચ્છો તો લગ્નમાં દીકરીએ કરેલ ખર્ચને ઉધાર તરીકે લઈ શકો અને પાછળથી પાછા આપો, ક્યાં બધું આજેજ ચૂકવવું છે. માબાપને મદદ કરવી ફક્ત દીકરાનાં માથે જ નથી, દીકરીઓ પણ મદદ આપે જ છે. 3. દીકરીનાં લગ્નમાં સોનું, વસ્ત્રો, ચાંદી , ફર્નિચર, ભેંટ સોગાદ વગેરે આપવાનો રિવાજ રાજા મહારાજા લાવ્યા હતાં, પછી મોટા વહેપારીઓ પણ એવું કરતાં થયા અને પછી આ એક પ્રથા બની ગઈ. આપવું ભલે પણ પોતાના પરિવારને દેવામાં નાંખીને આ બધું આપવું એ ઘરનાં બીજા સભ્યો સાથે અન્યાય છે. 4. ગરીબની દીકરી કોણ પરણશે? આ એક નાકારાત્મક વિચાર છે, લાખોની સંખ્યામાં અપરણિત છોકરાઓના છે કે જેમને નાના મોટા કારણસર લગ્ન થયા નથી. તેઓ પરણવા ફક્ત સંસ્કારી ભણેલી છોકરીઓ ઈચ્છે છે, દીકરીના માતાપિતાએ શરમ વગર સગા સંબંધીઓ સમાજમાં કહેવું કે અમે દહેજ વગેરે નથી આપવાના પણ એક ભણેલી સંસ્કારી દીકરી આપીશું. 5. જ્ઞાતિ બહાર લગ્ન હવે નવી વાત નથી, સારા સંસ્કારી, સ્વનિર્ભર છોકરાઓ જ પહેલી પસંદ રાખીએ એટલે પસંદગી માટે અવકાશ વધી જશે. જ્ઞાતિમાં લગ્ન કરવાથી સમાજ મદદે આવશે એ એક ભ્રમ છે, હવે પારિવારિક સમસ્યા માટે કુટુંબમાં જ રહીને સમાધાન શોધવા પડે છે. દીકરીનાં લગ્નની ચિંતા કરતાં મહત્વનું છે દીકરીનું ઘડતર. માબાપ દાદાદાદી નાનાનાનીથી સારા ઘડવૈયા કોઈ હોઈ શકે નહિં. દિકરીહિતમાં જારી. -મહેન્દ્ર શર્મા 5.4.21
શોધતાં માહિતી મળે મહિતીનાં મંથનથી જ્ઞાન મળે જ્ઞાનનાં ચિંતનમાં ઇશવર મળે. તમે શું શોધી રહ્યા છો?
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Download App
Get a link to download app
Copyright © 2021, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
