ವಿರಾಜ್‌ಗೆ ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕತ್ತಲಿತ್ತು. ಅವನ ತಲೆ ಭಾರವಾಗಿತ್ತು, ಬಾಯಾರಿಕೆಯಾಗಿತ್ತು. ಸುತ್ತಲೂ ಏನಿದೆ ಎಂದು ಅರಿವಾಗುವ ಮೊದಲು, ಅವನು ತನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಅಡ್ಡಾದಿಡ್ಡಿಯಾಗಿ ಚಾಚಿದ. ಅವನ ಕೈಗಳು ಒಂದು ತಂಪು, ನಯವಾದ ಗೋಡೆಗೆ ತಾಗಿತು. ಅವನು ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ಕೇವಲ ಒಂದು ಅಡಿ ದೂರದಲ್ಲೇ ಇನ್ನೊಂದು ಗೋಡೆಗೆ ತಲೆ ತಾಗಿತು. ಇದು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕೋಣೆ. ಅವನು ಒಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸಿ ಮತ್ತೆ ತೆರೆದ. ಕ್ರಮೇಣ, ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಬೆಳಕು ಮೂಡಿತು. ಬಹುಶಃ ನೆಲದ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕವಚ ಅಥವಾ ವಾತಾಯನದ ರಂಧ್ರದ ಮೂಲಕ ಮಂದವಾದ ಚಂದ್ರನ ಬೆಳಕು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ಕೋಣೆಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ಏಕೈಕ ಮರದ ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ನಿಖರವಾಗಿ ಬಿತ್ತು.ವಿರಾಜ್ ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿಕೊಂಡ. ಅವನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಪ್ಪು ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದ. ಜೇಬಿನಲ್ಲಿ ಏನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.ಯಾರಾದರೂ ಇದ್ದೀರಾ? ಅವನ ಧ್ವನಿ ಈ ಚಿಕ್ಕ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಭಯಾನಕವಾಗಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸಿತು. ಯಾವುದೇ ಉತ್ತರ ಬರಲಿಲ್ಲ. ವಿರಾಜ್