પોતું       અચાનક દરવાજો ખખડ્યો. પોતું મારતી અનિકા સફાળે બારણે આવી. જોયું તો અનંત દરવાજો ખોલી, એક પગ ઘરમાં મૂકીને અંદર આવવાની તૈયારી કરતો જણાયો.       જાણે પોતાનું સર્વસ્વ વેરવિખેર થઈ જવાનું હોય બાઘી બનીને અનિકા બોલી,'અરે રે! માંડ લગાવેલું પોતું સહેંજમાં બગાડી નાખશો! ખબર નથી પડતી? આમ જ શું ચાલ્યા આવો છો? જરાવાર બહાર ઊભા રહો હવે.'        'પરંતું મને..!'         'અરે રે'વા દો પણ ને બણ. થોડીવાર બહાર ઓટલે બેસો ને!  થોડીવાર બહાર ઊભા  રહેશો તો કંઈ થઈ નહી જવાનું!' કહેતા અનિકાએ