સતના પારખા તેણી પલંગ પર સૂતી બારી બહાર જોઈ રહી હતી. શાંત, સ્વચ્છ, નિર્મળ આકાશ જોવું કેટલું સુખદ લાગતું હોય છે. ઘરના બગીચામાં ફેલાયેલી હરિયાળી અને પવનની લહેરથી ઉડેલાં ફૂલો અહીં પહેલાં હતાં, પણ પછી આ નજારો તેની આંખોને ચોંટાડી દેતાં હતાં. પણ આજે...?શૈલજાએ ઉંડો શ્વાસ લીધો, સંજોગો માણસને કેટલી હદે બદલી નાખે છે. જો એમ ન થયું હોત તો આજ સુધી તેણીને ગૂંગળામણ ન થઈ હોત. બિનજરૂરી રીતે, તેણે તેના જીવનના બે અઢી વર્ષ મૃગજળમાં ભટકતા, અર્થહીન વસ્તુઓ પાછળ પોતાની જાતને છેતરવામાં વિતાવ્યા. હું ઈચ્છું છું કે તેને અગાઉ સમજાયું હોત ...‘‘લો મેડમ, તમારો જ્યુસ" સુકેશના અવાજે તેને વિચારના