પ્રોફેસર કરૂણા પાઠક નિવૃત્તિ પછી વડોદરા આવીને પોતાના મોટા કુટુંબ સાથે જોડાઈ. તેમને પોતાની સંપત્તિ વિશે વિચારતા, ૬૦ વર્ષના નિઃસંતાન બેન દ્વારા મળેલી વારસાની વાર્તા પ્રેરણા મળી. કરૂણાને લાગ્યું કે તેમણે કંઈક સારું કરવું જોઈએ, જેથી ભવિષ્યમાં મદદરૂપ બને. પાલિતાણા આવ્યા બાદ, તેમણે સાધુ અને સાધ્વીઓ માટે મફત ભોજન શાળાનું આયોજન કર્યું. આ વિચાર તેમના મનમાં ધીમે ધીમે ઊભો થયો, અને તે તેજસ્વી ઉદ્દેશ સાથે ભોજન શાળાને શરૂ કર્યું. તેઓ કંચનબેન સાથે ચર્ચા કરતાં, કંચનબેન દ્વારા પ્રેરણા મળી કે દાન આપવું માનવીય સંસ્કાર છે. આ કાર્યને આગળ વધારવા માટે મોટો હોલ અને મદદની જરૂર હતી, જેના માટે અન્ય બહેનો પણ જોડાયા. કરૂણાનો આ પ્રયત્ન સામાજિક સેવા માટે એક નવી દ્રષ્ટિ અને ઉર્જા લાવતો હતો.

by Vijay Shah in Gujarati Fiction Stories

Writen by Vijay Shah

Category Fiction Stories