अभय एक मित्र म्हणून निराशेवर विचार करत आहे. तो आपल्या मित्र रेवा ला सांगतो की निराशा वांझोटी आहे आणि त्याने दोन वर्षे त्याला भेटले नाहीत कारण तो आपल्या कार्यात पूर्णपणे गुंतला होता. अभयला रेवा ची निराशा समजते आणि तो तिला समजावतो की ती सकारात्मक विचार करावी. अभयच्या शब्दांनी रेवा च्या चेहऱ्यावर हसू आणण्याचा प्रयत्न केला जातो. अभय सांगतो की जिवनात संघर्ष असूनही, आशा सोडता येत नाही, जसे नदी सागराच्या दिशेने प्रयत्न करीत असते. तो सांगतो की जीवन आणि मृत्यू एक गूढ संकल्पना आहे. त्यानंतर, अभय आपल्या बिमारीच्या अनुभवाबद्दल बोलतो, ज्यामुळे त्याला मृत्यूचा सामना करावा लागला. त्याने भेळ खाण्यासाठी रोज स्टॉलवर जाताना बिमारी घेतली होती. अभयचा अनुभव आणि विचार त्याच्या मित्राच्या निराशेमध्ये आशा भरण्याचा प्रयत्न करतात.

by Komal Mankar in Marathi Fiction Stories

Writen by Komal Mankar

Category Fiction Stories