સોજન્ય એક સત્યવાદી અને નિકટના હિમાયતી હતો, જે રોજ સવારે ઘરની બહાર જવાનું પસંદ કરતો. એક દિવસ જ્યારે તે ઝડપથી ચાલતો હતો, ત્યારે તેનું ધ્યાન એક વૃધ્ધ પર થયેલા અત્યાચાર તરફ ગયું. એક નઠોર આદમી વૃધ્ધાને બેરહેમીથી ધોલ-ધપાટ કરતો હતો, જે જોઈને સૌજન્યના મનમાં વૃધ્ધને મદદ કરવાનો વિચાર આવ્યો. સૌજન્ય વૃધ્ધને ઘરે લઈ ગયો અને તેને સહારો આપ્યો, જ્યારે મંગુ, વૃધ્ધાની માતા, દિકરા રાધવના અત્યાચારોને સહન કરતી હતી. મંગુની પરિસ્થિતિને જોઈ વત્સલા, મંગુને આશ્વાસન આપતી હતી કે હવે તેને ચિંતા કરવાની જરૂર નથી. મંગુએ પછી ફૂલછોડવા માટે નિત્યક્રમ બનાવી લીધો, જે તેને સુખી રાખતું હતું. તેની જિંદગીમાં સોજન્યનો ઉદ્ભવ થયો, જે તેના માટે ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ બની ગયો. મંગુ અને વત્સલા વચ્ચેનો સંબંધ મજબૂત બન્યો, અને મંગુએ પોતાની જાતમાં નવો આત્મવિશ્વાસ અનુભવ્યો. કથાના અંતે, મંગુ સોજન્ય વિશે વિચારી રહી હતી કે તે કેવી રીતે તેના જીવનમાં એક નવી દિશા લાવી રહ્યો છે.

by SABIRKHAN in Gujarati Love Stories

Writen by SABIRKHAN

Category Love Stories