कथेतील मुख्य पात्र, सुजित, बस स्थानकावरून दवाखान्यात परत आल्यावर त्याचे मित्र आर्यन, अनिरुध्द आणि ऋतुराज त्याला भेटतात. त्यांच्या नजरेत सुजितच्या प्रति राग स्पष्ट दिसतो. सुजित त्यांना सांगतो की त्याला डायरीबद्दल विचारण्यास विसर पडला नाही, परंतु त्या मुलीला घरी जाणे आवश्यक होते म्हणून तो तिला थांबवू शकला नाही. मित्रांनी त्याला माफी मागण्यास सांगितले, पण ते नाराज आहेत कारण त्याला तिच्या डायरीची आठवण करून द्यायला हवे होते. तथापि, त्यांच्या चर्चा सुरू होताच, ते कुमारच्या ऑपरेशनची वास्तविकता विसरतात. सुजितने आपल्या भाग्याबद्दल बोलायला सुरुवात केली आणि सांगितले की काही गोष्टी योग्य वेळीच घडतात. त्याच्या विचारांनी त्याचे मित्र थोडे विचारात पडतात, कारण त्यांना सुजितच्या या तत्वज्ञानावर विश्वास बसत नाही. कथेचा मुख्य संदेश म्हणजे भाग्य आणि वेळेचे महत्त्व. सुजितच्या मनातून विचारांची एक गहरी धारणा व्यक्त होते, ज्यामुळे त्याचे मित्र त्याच्या विचारांवर विचार करतात.

by Praful R Shejao in Marathi Fiction Stories

Writen by Praful R Shejao

Category Fiction Stories