राहुल आताही गुडघ्यावर बसून होता ..माझं संपूर्ण लक्ष त्या दोघांकडेच होत ..मानसी आपली साडी सावरत बाजूच्या बेंचवरून उठली ..माझ्या हार्टबिट्स खूपच फास्ट झाल्या ..सर्वात आधी तिने त्याच्या हातातल गुलाब घेतलं आणि दुसऱ्या हाताने त्याचा हात धरून बेंचवर बसविल ..आता राहुलची पाठ माझ्याकडे होती तर मानसीचा चेहरा स्पष्ट दिसत नव्हता ..मी आडोशाला लपून सर्व काही बघत होतो ..मला मानसी दिसत नसली तरी तिचा आवाज मात्र येत होता ..ती पुढे म्हणाली , " अगदी लहानपणीपासून ओळखतो तू मला ..तुझ्याविना कधी कुठे राहिले का ?? ..आणि राहिला प्रश्न उत्तराचा ते तुला आधीच माहिती आहे ..जे उत्तर माहिती आहे ते