એક સમય હતો જ્યારે હું દસ વર્ષની ઉંમરનો હતો અને પાંચમા ધોરણમાં અભ્યાસ કરતો હતો. એક દિવસ, શાળાએ જવા માટે છૂટકદોડતો, મારી મમ્મીનો અવાજ સાંભળી શક્યો, જ્યારે તે મને નાસ્તાનો ડબ્બો આપતી હતી. હું શાળામાં ગયો, પરંતુ મમ્મીના "જલદી ઘરે આવ" કહેવાનો વિચાર મને ચિંતિત રાખતો રહ્યો. શાળામાંથી છૂટતો, હું ઘરે દોડ્યો, પરંતુ મમ્મીનું કોઈ પ્રતિસાદ મળ્યું નથી. હું ગુસ્સે થઈ ગયો, પરંતુ મમ્મી સાથે મળ્યા પછી જાણ્યું કે તે એક સ્વપ્ન વિશે વાત કરી રહી હતી - શિક્ષક બનવાનું. મમ્મીએ સમજાવ્યું કે શિક્ષક બનવાથી હું અનેક બાળકોનું ભવિષ્ય સુધારી શકું છું. મને આ વાતે પ્રેરણા મળી અને શાળામાં જ્યારે શિક્ષકે સ્વપ્નો વિશે લખવાનું કહ્યું, ત્યારે હું મારી મમ્મીના સ્વપ્નને સ્વીકારીને લખવા લાગ્યો. મેં લખ્યું કે મારું નામ પટેલ વિશાલ છે અને મારું સપનું શિક્ષક બનવાનું છે, કારણ કે શિક્ષક બનવાથી હું સમાજમાં મોટો ફેરફાર કરી શકું છું. બધા વિદ્યાર્થીઓએ પોતાના લખાણો આપ્યા, પરંતુ જ્યારે મારું કાગળ પાછું મળ્યું નહીં, ત્યારે હું શિક્ષકને પૂછવા ગયો. આ કથા મમ્મીની લાગણી અને મારા જીવનના ધ્યેયને દર્શાવે છે.

by vishal patel in Gujarati Moral Stories

Writen by vishal patel

Category Moral Stories