सरला एक अनाथालयातून बाहेर पडून चंद्रभागेच्या तीरी जाते. तिथे स्नान करून पांडुरंगाचे दर्शन घेतल्यावर ती स्टेशनवर पोहोचते, ती दु:खी आणि कृश आहे. तिला जीवनाचा वेदना सहन होत नाही, तरीही ती थांबण्याचा विचार करत नाही. ती आगगाडीत बसते, परंतु तिला ठरवता येत नाही की कोठे जाणार. पुणे स्टेशनवर ती धीराने घरी जाण्याचा विचार करते, परंतु ती धाडस करत नाही. तिने कल्याणच्या तिकीटावरून जाण्याचा निर्णय घेतला कारण उदय जळगावला राहत आहे. गाडीत बसताना तिला उदयला भेटण्याची आशा आहे, म्हणून ती पुरुषांच्या डब्यात बसते. गाडी निघाल्यावर, ती खिडकीजवळ बसून शून्य दृष्टीने बाहेर पाहात असते. अचानक तिला कानावर येणाऱ्या संवादात उदयच्या लग्नाची चर्चा होते. यामुळे तिच्या मनात उदयच्या प्रेमाबद्दल आणि त्याच्या भावनांबद्दल विचार येतो. संवादामध्ये उदयच्या आईच्या प्रेमाचेही उल्लेख आहेत, आणि त्याच्या मानसिक स्थितीबद्दल चिंता व्यक्त केली जाते. सरला उदयच्या जीवनातील अडचणी आणि त्याच्या मनातील विचारांबद्दल चिंतित आहे, परंतु तिला त्याच्या स्थितीची खडतरता समजत नाही. ती जळगावला जाण्याचा विचार करते, जिथे तिला अधिक माहिती मिळेल.

by Sane Guruji in Marathi Moral Stories

Writen by Sane Guruji

Category Moral Stories