આ વાર્તા "મરણ" અને "સ્મરણ" વચ્ચેના અંતર વિશે છે. લેખક માનવે છે કે મરણ જીવનનું અંતિમ સત્ય છે, પરંતુ સ્મરણ મરણનું અંતિમ સત્ય છે. વ્યક્તિ મરે છે પરંતુ તેનો વ્યક્તિત્વ સ્મરણમાં જીવંત રહે છે. લોકો તેના સારા કર્મો માટે સારી રીતે યાદ કરે છે, જ્યારે ખરાબ કર્મો માટે નફરત અનુભવે છે. લેખક આ વિચારે છે કે જીવનમાં સાચું અને ખોટું, ખુશી અને દુખ, ધૃણા અને વિશ્વાસઘાત જેવી વાતોથી દૂર રહીને ખુશહાલ જીવન બનાવવું જોઈએ. લેખક આદર્શ છે કે જીવનમાં લોકો ખાલી હાથ આવે છે પરંતુ તેઓ અનેક અનુભવો અને સ્મરણો સાથે જાય છે. તે કહે છે કે, હર વ્યક્તિના કર્મો અમર રહે છે અને તે જ તેમના સ્મરણમાં જીવંત રહેવાનું કારણ છે. અંતે, લેખક મરણને જન્મ પછી દેહ છોડવાની પ્રક્રિયા તરીકે દર્શાવે છે, જ્યારે સ્મરણ એ છે, જે લોકોની યાદોમાં અમર રહે છે.

by પુરણ લશ્કરી in Gujarati Motivational Stories

Writen by પુરણ લશ્કરી

Category Motivational Stories