મારું ઘર પાલનપુરના અંબિકા નગરમાં છે, જ્યાં રેલવે સ્ટેશન સામે છે. રેલવે સ્ટેશનને હું પચરંગી મેળા જેવું માનું છું, જ્યાં દરેક ધર્મનાં લોકો આવે છે - હિન્દૂ, શીખ, મુસલમાન અને અન્ય. સાંજના સમયે હું ઘર આવીને સ્ટેશનની સિંહદ્વાર પાસે લોકોનો અવલોકન કરું છું. હું પારેવા માટે દાણા લઇને જઈ રહ્યો છું, જેણે મને ઓળખી લીધો છે. આજે, છૂટ્ટા થઈને ઘેર આવતાં, મારે બાના હાથની ચા પીવી અને પછી પારેવા પાસે જવું હતું. હું ત્યાં પહોંચ્યો ત્યારે દસ-બાર પારેવા મારી રાહ જોઈ રહ્યા હતા. હું સ્ટેશનમાં આવતા-જતાં લોકોનું નિરીક્ષણ કરવાનું શરૂ કરું છું. ત્યાં એક બ્રાહ્મણ કાકા અને તેમના પુત્રને જોવું મળે છે, જેમણે શાળાના ગણવેશમાં છે. આને જોઈને મને મારા બાળપણની યાદ આવતી છે, જ્યારે હું ગરીબ પરિવારમાં હતો અને મારી માતા-પિતાને બા અને બાપુજી કહેવામાં આવતું. મારી પિતાજી ગ્રામ પંચાયતના પૂજારી હતા, જોકે તેઓ શિક્ષિત ન હતા, છતાં તેમના પર કુદરતે આશીર્વાદ આપેલા હતા. આટલું જોઈને, મારો અતિથિગત જીવન અને સંસ્કૃતિ સાથેનો સંબંધ મારે মনে આવે છે.

by Vicky Trivedi in Gujarati Short Stories

Writen by Vicky Trivedi

Category Short Stories