આ વાર્તામાં એક વૃદ્ધ દંપતી, કિશોરચંદ્ર અને સરિતા વ્યાસની રોજિંદી જિંદગી દર્શાવવામાં આવી છે. તેઓના ઘરે લાંબા સમયથી કોઈ નથી આવતો, અને તેમના જીવનમાં એક જ પ્રકારની રૂ routine છે. કિશોર એક નિવૃત્ત સરકારી અધિકારી છે અને સરિતા એક ઘરગથ્થુ મહિલાનું જીવન જીવતી છે. વાર્તાના આરંભમાં, સરિતા ઘરના ખૂણાઓ સાફ કરી રહી છે અને કિશોર ન્યૂઝપેપરમાં વાંચી રહ્યો છે. door bell વાગે છે, અને કિશોરને ખબર પડે છે કે દૂધ લેવા જતા, તેણે માત્ર એક જ થેલી મેળવી છે. સરિતા ચા બનાવતી વખતે કિશોરને ખાંડ ન નાખવા માટે કહે છે, કારણ કે તે ડાયાબિટીસના દર્દી છે. તેમની દીકરી, જે લગ્ન કરી ચૂકી છે, દરેક શનિવારે ફોન કરીને તેમને પૂછે છે કે તેઓ કેવી રીતે છે, પરંતુ આવતી કાળે તેમને કોઈ મુલાકાત નથી લેતી. તેમ છતાં, તેમના દિવસો સામાન્ય રીતે એકદમ નમ્ર અને સાદા છે. વાર્તામાં, સરિતા કિશોરની તબિયતની ચિંતા કરે છે, કારણ કે તે ઉધરસથી પીડિત છે. તેઓની વાતચીતમાં સામાન્ય જીવનની બાબતો જ હોય છે, જેમાં વિશેષ કોઈ ઉત્સાહ નથી. આ વાર્તા જીવનની સાદગી અને દાંપત્યના સંબંધોનું દર્શન કરે છે, જ્યાં પ્રેમ અને ચિંતામાંથી જીવન ચાલે છે, છતાં ક્યારેક એકાંતમાં ખોટા સમજણો અને ચિંતાઓ પણ આવી શકે છે.

by Harsh Dharaiya in Gujarati Short Stories

Writen by Harsh Dharaiya

Category Short Stories