ही कथा यश आणि कीर्तीच्या निरागस प्रेमाची आहे. यश आणि कीर्ती सावित्रीबाई अनाथाश्रमात राहत होते. यश लहानपणापासून अनाथ होता, तर कीर्ती चार वर्षांची असताना आश्रमात आणली गेली. यश सुरुवातीला एकटा होता, परंतु कीर्तीशी ओळख झाल्यावर त्याला आनंद मिळाला. दोघे एकत्र खेळले, शाळेत गेले, आणि यशने कीर्तीला चित्र काढायला शिकवले. आश्रमात ते मोठे झाले आणि कॉलेजमध्ये जात होते. यशने मुम्बईला जाण्याचा निर्णय घेतला, परंतु त्याला पैसे आणि नवीन शहराबद्दल चिंता होती. यशने माईशी बोलून मदतीची विनंती केली. माईने यशला मुम्बईला जाण्याचे प्रोत्साहन दिले. यशने कीर्तीला त्याच्या मुम्बईच्या प्रवासाबद्दल सांगितले, ज्यामुळे कीर्ती थोडी रागावली, पण त्याने तिला आश्वासन दिले की त्याला तिची आठवण येईल आणि गिफ्ट्स आणेल. यश आणि कीर्तीच्या मैत्रीचा हा प्रवास त्यांच्या निरागस प्रेमाचे प्रतीक आहे.

by Dhanashree yashwant pisal in Marathi Short Stories

Writen by Dhanashree yashwant pisal

Category Short Stories