મારી આઠમુ વેકેશન પૂરું થવામાં આવ્યું હતું અને હવે મારે 130 કિ.મી દૂર પાલનપુરમાં હોસ્ટેલમાં ભણવા જવું હતું. આ પરિવર્તનથી હું એકદમ ચિંતિત હતો, કારણ કે હું ગામમાં મોટો થયો હતો અને ત્યાંની શાંતિ અને રમતોનો мне ખુબ લાગાવ હતો. હું એન્ટર ટેસ્ટ આપી હતી, અને આશ્ચર્યજનક રીતે મારું નામ યાદીમાં આવી ગયું, જેનાથી હું વધુ ચિંતિત થઈ ગયો. હોસ્ટેલમાં રહેવાની શરૂઆત હતી, અને હું નવી પરિસ્થિતિઓ અને નિયમો વિશે વિચારતો રહ્યો. મારે વહેલા ઊઠવું, જાતે કપડાં ધોવા અને અન્ય નિયમોનું પાલન કરવું પડશે. જ્યારે હું સ્કૂલમાં પહેલીવાર ગયો, ત્યારે થોડી ગભરામણ અને ઉત્સાહ અનુભવ્યો. રેક્ટરે મને રૂમ નંબર 301 આપ્યો અને મમ્મી-પપ્પા સાથે જવું પડ્યું, જે મને દુખી બનાવ્યું. પરંતુ ધીરે-ધીરે, મારી રૂમમેટ્સ સાથે મિત્રતા વધતી ગઈ, અને એક વર્ષમાં અમે એકબીજાના નજીક ભેટી ગયા. અમે સ્કૂલમાં ફેમશ બની ગયા અને અનેક યાદગાર પળો વિતાવ્યા, જેમ કે ક્રિકેટ, ક્લાસ, અને મસ્તીઓ. આ મિત્રતા અને અનુભવો મારા માટે અમૂલ્ય બની ગયા, અને તે ક્યારેય ભૂલાશે નહીં.

by Sumit Chaudhary in Gujarati Short Stories

Writen by Sumit Chaudhary

Category Short Stories