શનિવારની સાંજે, હું મારી દોસ્ત કોફી સાથે ઢળતા સૂર્યને જોઈને મજા લેતી હતી. જીવનને સમજવું અજીબ છે, અને જો આપણે સમજીએ તો મજા મરી જાય છે. જીવનમાં ઘણા સબંધો હોય છે, ક્યારેક જન્મથી જોડાયેલા, ક્યારેક આપણે બનાવેલા, અને ક્યારેક અજાણતા બનેલા. સબંધો ગણિતના સરવાળા જેવાં છે; જો વદી મુકવાની હોય તો આખો સરવાળો ખોટો પડે. હું એક નાનકડું ફૂલ છું, એક હરિયા વૃક્ષની ડાંડી પર. અમે સંયુક્ત કુટુંબમાં રહેતા હતા, પરંતુ જીવનમાં કંઈક નવું કરવું છે, તો બલિદાન આપવા પડે. મેં મારું નાનકડા ગામ વેરાવળ છોડી અમદાવાદમાં ત્રણ વરસનો કોલેજનો અભ્યાસ શરૂ કર્યો. મારું સપનું આઈ આઈ એમમાં એડમિશન મેળવવું હતું, જે આજે પૂરું થયું. મમ્મી-પપ્પા મને હોસ્ટેલ સુધી મુકવા આવ્યા. તેઓ પરત જવા માટે તૈયાર થઈ રહ્યા હતા, અને હું એમને રડતા જોઈ શકતી નથી. હસતાં મોઢે તેમને વિદા કરી. મારા રૂમમાં હું એકલી નથી; સ્વેતા અને શુરભી મારા રૂમ પાર્ટનર છે. કાલે કોલેજનો પહેલો દિવસ છે, જે સાથે excitement અને ડર બંને લાવે છે. હું આશા રાખું છું કે બધું ઠીક રહે.

by Devyani in Gujarati Fiction Stories

Writen by Devyani

Category Fiction Stories