**આડંબર** સાયરન વગાડતી ગાડી સભા સ્થળે આવી ઊભી રહી. તેના આજુબાજુ અન્ય ગાડીઓ ગોઠવાઈ ગઈ. કમાન્ડોએ રાઈફલ લઈને દોડતાં આવીને ઊભા રહેવા લાગ્યા. કાળા કાચવાળા ગાડીમાંથી મેડમ સુષ્મા ઉતરીને મંચ સુધી પહોંચી. પગથિયા ચડતા એક પરિચિત ચહેરો જોયો, પરંતુ તે ચહેરો ભીડમાં ખોવાઈ ગયો. વીણેલા ચહેરાને શોધવા પ્રયાસ કર્યો, પરંતુ સફળતા ન મળી. થોડીવાર પછી, મેડમ સુષ્માએ મંચ પર登ાઈને, હાથ જોડ્યા છતાં, સભાને સંબોધ્યા વગર જ પોતાની ગાડીમાં બેસીને સ્થળેથી જવાના નિર્ણય લીધો. તેમના પી.એ.એ આ અંગે વિસ્ફોટક રીતે રજૂઆત કરી. મેડમ સુષ્માએ કહ્યું કે તેઓ બે દિવસ માટે અહીં રોકાશે અને તેમના ચોટદાર ભાષણ દ્વારા બધું ઠીક કરી શકે છે. મેડમ સુષ્મા માટે એક સુંદર અને સુરક્ષિત રૂમ તૈયાર કરવામાં આવ્યો હતો, પરંતુ તે રૂમની સૌંદર્યની કોઈ જલદી નહોતી. એમણે પોતાના હૃદયની ધડકનને અનુભવી, જે વેદના સાથે જોડાઈ ગઈ હતી. દરવાજા ખટકતાં, તેમણે ઉદાસીને કારણે થાક્યો, પરંતુ પોતાની વિશ્વસનીય વ્યક્તિના અવાજ સાંભળી દરવાજો ખોલ્યો. આ નાટકમાં મેડમ સુષ્માના મનમાં અનેક પ્રશ્નો હતા, પરંતુ તેઓ હજુ પણ વિચાર્યું કે એમના જીવનમાં શું ચાલે છે.

by Asha Ashish Shah in Gujarati Short Stories

Writen by Asha Ashish Shah

Category Short Stories