સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૧૦ : -
“છે?” ભૂમિ હવે ઉતાવળી થઇ રહી હતી.
“જોવું છું ને યાર?” સૌમિત્રને સહેજ ચીડ ચડી ગઈ.
“મનેય નથ્ય દેખાતી.” હિતુદાન પણ એના મેગેઝિનના પાનાં ઉથલાવતો બોલ્યો.
“મળી?” ભૂમિ ફરીથી બોલી અને સૌમિત્રએ એને એક ગુસ્સાવાળું લૂક આપ્યું એટલે ભૂમિ એ પોતાના હોઠ પર આંગળી મૂકીને હવે તે ચૂપ રહેશે એવો ઈશારો કરી દીધો.
“નથી....” અચાનક સૌમિત્ર એક પાના પર આવીને રોકાઈ ગયો.
“સું?” હિતુદાને એનું મેગેઝિન બંધ કર્યું અને સૌમિત્રના હાથમાં રહેલા મેગેઝિનમાં પોતાનું માથું ખોસ્યું જ્યાં ભૂમિ અને વ્રજેશ ઓલરેડી પોતપોતાના માથાં ભરાવીને ઉભા હતા.
“મારી સ્ટોરી.” સૌમિત્ર બોલ્યો.
“ધ્યાનથી જો હશે.” વ્રજેશે સૌમિત્રને સલાહ આપી.
“નથી યાર બે વાર જોઈ લીધું.” સૌમિત્રએ મેગેઝિન બંધ કરી દીધું.
“એમ કેમ ના હોય?” ભૂમિથી માનવામાં જ આવતું નહોતું.
“અરે ના હોય હોય, કોઈ જનક ઠાકર જીતી ગયો છે, FYનો છે.” સૌમિત્રએ ફોડ પાડ્યો.
“તે આયાં ય જનકકાકા નયડા તને કાં સોમિતર?” હિતુદાને સિક્સર મારી.
“તું આમાં મજાક ન કર યાર મારો તો મૂડ ઓફ્ફ થઇ ગયો.” સૌમિત્રએ હિતુદાન સામે નિરાશા મિશ્રિત ગુસ્સાથી જોયું.
“લાવ તો..મને જોવા દે એકવાર.” ભૂમિએ સૌમિત્ર પાસે મેગેઝિન માંગ્યું.
“મેં કીધું કે નથી..હું ખોટું બોલું છું?” સૌમિત્ર હવે ભૂમિ પર ભડક્યો.
“ના, પણ મારે જોવું છે, લાવ તો.” ભૂમિએ હવે ફોર્સ કર્યો.
“ના, હું નહીં આપું. મેં કીધું જ હતું કે લખવા બખવાનું કામ મારું નહીં, પણ ત્રણેય મંડી પડ્યા હતા.” સૌમિત્ર હજી નિરાશામાંથી બહાર નહોતો આવ્યો.
“તારે ન આપવું હોય તો કાંઈ નહીં, હિતુભાઈ આપશે. લાવો તો હિતુભાઈ?” ભૂમિ હિતુદાન તરફ વળી અને હિતુદાનનું મેગેઝિન રીતસર ખેંચી જ લીધું.
“બેય એક સરખા જ છે. આમાં નથી એટલે એમાંય નહીં જ હોય.” સૌમિત્ર ભૂમિ તરફ જોઇને બોલ્યો.
ભૂમિ શાંતિથી એક પછી એક પાનું જોવા લાગી. ગુજરાતીમાં પહેલી આવેલી વાર્તા પણ એણે જોઈ એના વિજેતાનું નામ પણ વાંચ્યું પણ તેમ છતાં આગળના પાનાં પણ જોવા લાગી અને અચાનક જ મેગેઝિનના છેલ્લા ત્રણ પાના બાકી હતા ત્યાંજ રોકાઈ ગઈ.
“આ રહી....મેં તને કીધું તું ને?” ભૂમિથી લગભગ ચીસ પડાઈ ગઈ. ભૂમિની મોટીમોટી આંખો વધુ મોટી થઇ ગઈ હતી, એનો ચહેરો હસુહસું થઇ રહ્યો હતો જાણેકે એને કોઈ ખજાનો અચાનક જ મળી ગયો હોય.
“ક્યાં?” સૌમિત્રને નવાઈ લાગી.
હવે સૌમિત્ર, વ્રજેશ અને હિતુદાન ભૂમિએ પકડી રાખેલા મેગેઝિનમાં ઘૂસ્યા.
“સ્પેશિયલ મેન્શન છે મિત્ર..સ્પેશિયલ મેન્શન. આ જો. તું ગુજરાતીની વિજેતા વાર્તાવાળા પેજ પરથી આગળ ન વધ્યો પણ છેક છેલ્લા ત્રણ પાનામાં તારી સ્ટોરી છે અને એ પણ સ્પેશિયલ મેન્શન સાથે.” ભૂમિ અત્યંત ઉત્સાહિત હતી.
“હા યાર, તે તો શોધી કાઢી! બતાવતો..” હવે સૌમિત્ર પણ રાજીનો રેડ થઇ ગયો હતો એણે ભૂમિના હાથમાંથી મેગેઝિન ખેંચવાની કોશિશ કરી.
“તારા મેગેઝિનમાં વાંચને? બેય સરખા જ છે. આમાં છે એટલે એમાંય હશે જ.” ભૂમિએ સૌમિત્ર પાસેથી બદલો લીધો.
“બરોબર સે બેના. કાં મિતલા?? બવ ડાયો થાતો’તોને? લે હવે ઝોઈ લે તારા મેગેજીનમાં, હાલ્ય!” હિતુદાને તરતજ ભૂમિનો પક્ષ લીધો.
“જો આ નીચે કર્ણિકસરે કેટલું સરસ લખ્યું છે....
... આમ તો આ સ્પર્ધામાં એક જ વિજેતા નક્કી કરવાનો નિયમ હતો પરંતુ વિદ્યાર્થીમિત્ર સૌમિત્ર પંડ્યાની આ લઘુકથાને જો અમે અવગણી હોત તો એક ઉભરતા લેખક પ્રત્યે અમે અન્યાય જરૂર કર્યો હોત. કહે છે કે કોઇપણ વ્યક્તિ પછી તે સ્ત્રી હોય કે પુરુષ, એનું પ્રથમ ચુંબન એને જીવનભર યાદ રહી જાય છે, પરંતુ એને વ્યક્ત કરવાનું બધા માટે એટલું સહેલું નથી હોતું. આપણા આ મિત્ર સૌમિત્રએ જે ભાષામાં એને એમની આ લઘુકથા પ્રથમ રસપાનમાં વ્યક્ત કર્યું છે તેને વાંચીને મને ખાતરી છે કે તમને બધાંને પોતપોતાનું પ્રથમ ચુંબન યાદ આવી જ ગયું હશે. સૌમિત્ર પંડ્યાના નામથી આપણી કોલેજના વિદ્યાર્થીઓ કદાચ જ અજાણ હોય. સતત છેલ્લા બે વર્ષથી પ્રતિષ્ઠિત મહાત્મા ગાંધી વકતૃત્વ સ્પર્ધા જીતનાર અને પોતાની વકતૃત્વકળાથી આપણા સૌના દિલ જીતી લેનાર સૌમિત્ર પંડ્યા આટલું સારું લખી પણ શકતા હશે એ જાણીને અને એ વાંચીને આશ્ચર્ય સાથે આનંદ થયો. હું મારા તમામ નિર્ણાયક મિત્રો વતી સૌમિત્ર પંડ્યાને ખાસ અભિનંદન આપું છું. સૌમિત્ર પંડ્યાની આ લઘુકથા પ્રથમ સ્થાન માટે નહીં પરંતુ તેનાથી પણ કોઈ અગ્રક્રમ હોય તો તેને લાયક છે. આથી આ વર્ષે કોલેજના યુથ ફેસ્ટીવલમાં જ્યારે આ સ્પર્ધા માટે ઇનામ આપવામાં આવશે ત્યારે સૌમિત્ર પંડ્યાને તેમની આ લઘુકથા માટે ખાસ ઇનામ કોલેજ તરફથી એનાયત કરવામાં આવશે.” ભૂમિ એકજ શ્વાસે બોલી ગઈ.
સૌમિત્રતો માની જ નહોતો શકતો કે તેના પ્રથમ પ્રયાસે જ તેને આટલુબધું સન્માન મળી જશે. વ્રજેશ અને હિતુદાન સ્વાભાવિકપણે સૌમિત્રને મળેલા સ્પેશિયલ મેન્શનથી ગૌરવ અનુભવી રહ્યા હતા. ભૂમિતો લગભગ પાગલ થઇ રહી હતી, પરંતુ તે થોડીક ગુસ્સામાં પણ હતી.
“વા વા વા મિતલા વા.. તે તો ગાભા કાઢી નાયખા.” હિતુદાન એની આદત પ્રમાણે સૌમિત્રને ભેટી પડ્યો.
“અને ડૂચા પણ.” વ્રજેશ પણ સૌમિત્રને ભેટ્યો અને તેને અભિનંદન આપ્યા.
“કોન્ગ્રેટ્સ સૌમિત્ર!” આટલું કહીને ભૂમિએ હોલના દરવાજા તરફ ચાલવા માંડ્યું.
“લે! આને વળી હું થ્યું?” હિતુદાન હોલની બહાર જઈ રહેલી ભૂમિ તરફ જોઇને બોલ્યો.
“સૌમિત્રએ એને મેગેઝિન વાંચવા ન આપ્યું એટલે ગુસ્સે થઇ લાગે છે.” વ્રજેશ બોલ્યો.
“અરે પણ જ્યારે ઓલરેડી વિજેતા સ્ટોરી કોઈ બીજાની હતી તો હું શું કરવા આગળ જોવું?” સૌમિત્ર પણ ભૂમિ તરફ જોઇને બોલ્યો.
“એ બધું અમને નહીં ભૂમિને કે, ચલ ભાગ હવે મનાવ એને.” વ્રજેશે સૌમિત્રને રીતસર ધક્કો માર્યો.
==::==
“ભૂમિ...ભૂમિ...ભૂમિ...” સૌમિત્ર તેની આગળ ઝડપથી ચાલી રહેલી ભૂમિને બોલાવી રહ્યો હતો.
સૌમિત્રની આ ત્રણેય બૂમોની ભૂમિ પર તો જાણે કોઈ અસર જ નહોતી થઇ રહી. સૌમિત્રએ એને મેગેઝિન જોવા ન આપ્યું એનો એને ખરેખર ગુસ્સો હતો કે એ સૌમિત્રને મળેલા સ્પેશિયલ મેન્શન પછી ખુબ ખુશ થઇ ગઈ હતી અને ફક્ત ગુસ્સે હોવાનું નાટક કરતી હતી એ તો ભૂમિ જ કહી શકે એમ હતી. આમ ભૂમિ પાછળ દોડતા દોડતા છેવટે સૌમિત્રએ એની નજીક જઈને એને પકડી લીધી. સૌમિત્ર એ ભૂમિને એની કોણીએથી પકડી અને પોતાના તરફ ખેંચી.
“શું છે તારે?” ભૂમિના ચહેરા પર ગુસ્સો હતો.
“જો, હું ખુબ ટેન્શનમાં હતો એટલે મેં...” સૌમિત્રએ ખુલાસો આપવાની કોશિશ શરુ કરી.
“એટલે તે મને મેગેઝિન ન આપ્યું? વાહ કમાલ છે હોં તું?” ભૂમિના અવાજમાં ગુસ્સો હતો.
“ના એટલે એમ નહીં પણ તું સમજ ને? હું નિરાશ થઇ ગયો હતો.” સૌમિત્ર બોલ્યો.
“તું ગુસ્સે થઇ ગયો, તું નિરાશ થઇ ગયો પણ મારું શું? મને ગળા સુધી ખાતરી હતી કે તું જ જીતીશ, મને એકવાર મારા સંતોષ ખાતર મેગેઝિન આપી દીધું હોત તો? બીજીવાર કન્ફર્મ કરવામાં તને વાંધો શું હતો સૌમિત્ર?” ભૂમિ અસ્ખલિતપણે બોલી રહી હતી.
“હા પણ ત્યારે મને કશું સુજતું જ નહોતું ભૂમિ...મને એમ કે બધું પતી ગયું. આઈ એમ સોરી યાર...” સૌમિત્રની આંખોમાં યાચના હતી.
“મેં બીજીવાર જોયું તો મળ્યું ને? મેં જોયું હોત અને કદાચ તારું નામ ન પણ હોત, તો મને કશો જ વાંધો નહોતો, પણ તારે એક વખત મને મેગેઝિન આપી દેવું જોઈતું હતું. તને ખબર છે ને કે આપણે કોણ છીએ?” ભૂમિ હજીસુધી એની વાતને વળગી રહી હતી.
“હા યાર મને ખબર છે કે આપણે કોણ છીએ... અને મેં કીધુંને કે આઈ એમ સોરી?” સૌમિત્રએ ફરીથી વિનંતી કરી.
“બસ સોરી કહી દીધું એટલે...” ભૂમિ ના ચહેરા પર હવે ગુસ્સો નહોતો.
“પ્લીઝ....?” હવે સૌમિત્ર એ પોતાના બંને હાથ જોડ્યા.
“બસ બસ હવે એટલી સિરિયસ મેટર પણ નથી. મને શરમાવ નહીં. હું કાંઈ એટલી ખરાબ નથી.” કહીને ભૂમિએ હસતાંહસતાં સૌમિત્રના બંને હાથ છોડી દીધા.
“ઓકે પણ મારે મારી ભૂલનો દંડ તો ભરવો જ પડશે.” ભૂમિને હસતાં જોઇને સૌમિત્રને શાંતિ થઇ.
“ના, ભૂલનો કોઈજ દંડ નહીં કારણકે તે કોઈ ભૂલ જ નથી કરી, પણ ખુશીની પાર્ટી જરૂર આપવી પડશે.” ભૂમિ અને સૌમિત્ર ચાલતા ચાલતાં હવે કોલેજના ગાર્ડનમાં આવી ગયા હતા.
“હા ચોક્કસ! કાલે આપણે ચારેય રોઝ ગાર્ડનમાં હેવી નાસ્તો કરીએ.” સૌમિત્ર બોલ્યો.
“અને મારી પાર્ટી?” ભૂમિની ભમ્મરો જોડાઈ ગઈ એ સૌમિત્ર પાસે કશુંક હક્કથી માંગી રહી હતી.
“હા તો આપણે ચારેય એટલે હું, તું, વ્રજેશ અને ગઢવી. તું પણ એમાં આવી ગઈ ને?” સૌમિત્રએ એકદમ સ્વાભાવિક બનીને ભૂમિના સવાલનો જવાબ આપ્યો.
“અક્કલનો આંધળો છે તું. તને જો આની ખબર ન હોય તો હું આજે કહી જ દઉં છું.” ભૂમિ ફરીથી સહેજ ગુસ્સે થઇ.
“એટલે?” સૌમિત્રને હજીપણ ખબર નહોતી પડી રહી કે ભૂમિ ખરેખર શું ઈચ્છે છે.
“હે ભગવાન...આ કેવા માણસ સાથે તેં મને ભટકાડી દીધી? ભૂમિ આકાશ તરફ બંને હાથ જોડીને બોલી.
“અરે યાર સમજાય એમ બોલને?” સૌમિત્રને હવે ચોખવટ જોઈતી હતી.
“તું અને હું એકબીજા માટે સ્પેશિયલ છીએ કે નહીં?” ભૂમિ હવે મુદ્દા ઉપર આવી.
“હાસ્તો..” સૌમિત્રએ તરતજ જવાબ આપ્યો.
“તો વ્રજેશભાઈ અને હિતુભાઈ સાથે તો ફ્રેન્ડ્સ પાર્ટી થઇ, તને નથી લાગતું કે તારે તારી આ સુંદર અને એકદમ યુનિક પ્રેમિકા માટે એક સ્પેશિયલ પાર્ટી રાખવી જોઈએ?” ભૂમિ પોતાની આંખો નચાવતા બોલી.
“અરે હા...કેમ નહીં. તો એમ સીધેસીધું બોલને? આમ છેક વડોદરા સુધી ફેરવીને પાછો અમદાવાદ ક્યાં લઇ આવી?” સૌમિત્ર હસવા લાગ્યો.
“વાહ વાહ વાહ...લેખક મહાશય. એક એવોર્ડની ઘોષણા શું થઇ તમે તો લેખકની જેમ ઉદાહરણો આપીને બોલવા લાગ્યા!” આટલું બોલીને ભૂમિ ખુબ હસી... અને સૌમિત્ર પણ.
“ઠીક છે, પણ એક શરતે.” હવે સૌમિત્રના ચહેરા પર તોફાન હતું.
“કઈ શરત?” ભૂમિને ઉત્કંઠા થઇ.
“તું મારી સ્ટોરી વાંચીને તને ખરેખર કેવી લાગી એ મને કહીશ તો પરમદિવસે આપણે ભેગા લંચ કરીશું.” સૌમિત્રએ હવે પોતાના હાથમાં રહેલું મેગેઝિન ભૂમિ તરફ ધરતા બોલ્યો.
“અરે...હા એ તો હું ભૂલી જ ગઈ! તેં મને તારી સ્ટોરી વાંચવા પણ નથી આપી કારણકે તારે એને પબ્લિશ થયેલી જોવી હતી, તારા નામ સાથે! હા ચલ હમણાંજ વાંચી લઉં.” ભૂમિએ સૌમિત્રએ ધરેલું મેગેઝિન તરત લઇ લીધું.
બંને જણા કોલેજના ગાર્ડનમાં મૂકેલી બેન્ચોમાંથી એક ખાલી બેન્ચ પસંદ કરીને બેઠા. ભૂમિ ધ્યાનથી સૌમિત્રની વાર્તા વાંચવા લાગી. સૌમિત્ર પોતાની વાર્તા વાંચતી ભૂમિને નીરખતો રહ્યો. થોડીક વાર્તા વાંચ્યા પછી ભૂમિએ પોતાના જમણા હાથની પહેલી આંગળી પોતાના દાંત વચ્ચે દબાવીને વાંચવા લાગી. સૌમિત્રને લાગ્યું કે એ પળ ત્યાંજ ઉભી રહી જાય અને ભૂમિની એ અદા નો એ ફોટો લઇ લે. પણ એ શક્ય નહોતું એટલે સૌમિત્રએ પાંચ સેકન્ડ્સ પોતાની આંખો બંધ કરીને ભૂમિની એ તસ્વીર પોતાની આંખોમાં જ ખેંચી લીધી.
“આ તો આપણી જ સ્ટોરી..” વાર્તા પૂરી કરીને ભૂમિએ સૌમિત્ર સામે જોઇને પોતાનું પહેલું રિએક્શન આપ્યું.
“તારી સલાહને જ અનુસર્યો છું.” સૌમિત્રના ચહેરા પર સ્મિત હતું.
“એટલે?” ભૂમિને સૌમિત્રની વાતનો ખ્યાલ ન આવ્યો.
“તેં જ મને કહ્યું હતું ને કે જો પોતાના અનુભવો નવોસવો લેખક એની શૈલીમાં લખે તો એ વાચકોના દિલમાં તરત પહોંચી જાય છે? મેં બસ એમ જ કર્યું ભૂમિ.” સૌમિત્રનું સ્મિત બરકરાર રહ્યું હવે તેની આંખો પણ હસી રહી હતી.
“આપણી ફર્સ્ટ કીસનું તે પરફેક્ટ વર્ણન કર્યું છે મિત્ર..કર્ણિક સરે એને બરોબર સમજી લીધું અને એટલેજ એમણે... તે તો તારી સફળતામાં મને પણ ઇન્વોલ્વ કરી દીધી મિત્ર.” ભૂમિની આંખ સહેજ ભીની થઇ ગઈ.
ક્યાં હજી પંદર મિનીટ અગાઉની ગુસ્સાથી સરાબોળ ભૂમિ અને ક્યાં સૌમિત્રએ લખેલી લઘુકથા વાંચીને લાગણીશીલ થઇ ગયેલી ભૂમિ?
“ઇન્વોલ્વ?કોલેજનું મેગેઝિન હતું એટલે મેં જાણીજોઈને હિરોઈનને તારું નામ નથી આપ્યું ભૂમિ.” સૌમિત્ર બોલ્યો.
“પણ એ તારી હિરોઈન સારિકા તો હું જ છું ને? મારી લાગણીને તે બરોબર ઝીલી છે મિત્ર. તે વખતે જ નહીં પરતું તે પહેલા પણ હું જે અનુભવતી હતી તે જ તે અહીંયા લખ્યું છે અને એપણ એકદમ પરફેક્ટ.” ભૂમિએ સૌમિત્રના માથામાં પોતાની આંગળી ફેરવીને તેના વાળ અવ્યવસ્થિત કરી દીધા.
“સાચે જ? થેન્ક્સ!” સૌમિત્રની ખુશી એના ચહેરા પર વર્તાઈ રહી હતી.
“કોઈએ સાચું જ કહ્યું છે મિત્ર, તમારો પ્રેમી જો એક લેખક હશે તો તમે અમર થઇ જશો!” ભૂમિના ચહેરા પર સ્મિત હતું.
==::==
“સૌમિત્ર તને નિકી બોલાવે છે, પાછળ પાર્કિંગમાં.”
સૌમિત્ર, ભૂમિ, વ્રજેશ અને હિતુદાન કોલેજના ગાર્ડનમાં વાતો કરી રહ્યા હતા ત્યાં જ કોઈ છોકરો એમની પાસે આવીને બોલ્યો.
“કોણ નિકી?” સૌમિત્રએ એને વળતો સવાલ કર્યો.
“નિકીતા આસુદાની.” પેલાએ નિકીનું આખું નામ આપ્યું.
“કોણ પેલી ગયા વર્ષે મિસ યુનિવર્સીટી થઇ હતી એ?” સૌમિત્રએ કન્ફર્મ કર્યું.
“હા એ જ.” પેલો બોલ્યો.
‘એને વળી મારું શું કામ પડ્યું?” સૌમિત્રને આશ્ચર્ય થયું.
“એ તું એને પૂછી લે. મને તો એણે કીધું કે સૌમિત્ર પંડ્યાને શોધીને અહિંયા પાર્કિંગમાં મોકલ હું એની રાહ જોવું છું એટલે મેં તને કહી દીધું. હું જાઉં છું.” આટલું બોલીને પેલો નીકળી ગયો.
સૌમિત્રને કશી ખબર ન પડી. આજ સુધી તો નિકિતાએ એનો ભાવ પણ નહોતો પૂછ્યો. પોતે મિસ યુનિવર્સીટી થઇ હતી એટલે આખી કોલેજના છોકરાઓ એની પાછળ, એની સુંદરતા પાછળ લટ્ટુ તો હતા જ, પરંતુ સૌમિત્રએ ખાસ ધ્યાન આપ્યું ન હતું. એ હવે એના મિત્રો તરફ જોવા લાગ્યો.
“મને શું કામ બોલાવ્યો હશે?” સૌમિત્રએ ત્રણેયને સવાલ કર્યો.
“જઈને મળી આવ એટલે ખબર પડે.” વ્રજેશ બોલ્યો.
“હા, પણ...” સૌમિત્ર કન્ફ્યુઝ થઇ રહ્યો હતો.
“જઈ આવ મિત્ર. અમે અહિંયા તારી રાહ જોઈએ છીએ. પછી આવીને કે’જે ને કે એણે તને શું કીધું.” ભૂમિએ સૌમિત્રને સલાહ આપી.
“હમમ.. જવું તો પડશે જ, નહીં તો આ કન્ફયુઝન ક્લીયર નહીં થાય અને ખરાબ પણ લાગે. આવું હમણાં.” આટલું બોલીને સૌમિત્ર ઉભો થયો અને કોલેજની પાછળ આવેલા પાર્કિંગ તરફ જવા લાગ્યો.
“હિતુભાઈ, મને કઈક લોચો લાગે છે.” સૌમિત્રના ઓઝલ થવાની સાથે જ ભૂમિ બોલી.
“લોસો સે? મને તો કાંક બરવાની વાયસ આવે સે કાં વીજેભાય?” વ્રજેશ તરફ હસતાંહસતાં હિતુદાન બોલ્યો.
“હા હવે એ જ..તમે બી શું યાર..” ભૂમિના ચહેરા પર શરમ સ્પષ્ટ દેખાઈ રહી હતી.
“આ હા હા હા..આનો ચહેરો તો જો વીજેભાય? લાલઘૂમ થય ગ્યો સ.” હિતુદાને ફરીથી ભૂમિની મશ્કરી કરી.
“એ જવાદો ને, કઈક રસ્તો શોધોને? મને તો ચળ ઉપડી છે. મારે જોવું છે પેલી મિસ યુનિવર્સીટીને મિત્રનું અચાનક શું કામ પડ્યું?” ભૂમિના અવાજમાં નિકિતા પ્રત્યેની બળતરા સ્પષ્ટ દેખાઈ રહી હતી.
“તમે લોકો જાવ, મારે જરાક લાયબ્રેરીમાં કામ છે.” વ્રજેશ બોલ્યો.
“હાલ્ય બેના..ઈ પાસલા ગેટથી ગ્યોસ ને ઓલીને મળવા, આપણે પીટી રૂમ કોર્યથી ઝાંય અટલે એને ઝરાય ખબર્ય નય પડે.” હિતુદાન તરતજ ઉભો થઇ ગયો.
==::==
“આમ તો હું ગુજરાતી નથી વાંચતી યુ નો? પણ મને મારી ફ્રેન્ડ્સે રેકોમેન્ડ કર્યું કે સૌમિત્ર પંડ્યાની આ સ્ટોરી વાંચને વાંચ એટલે મને થયું કે ચલો વાંચી લઈએ યુનો? બટ ઈટ વોઝ ઓસ્સ્મ, આઈ મસ્ટ એડમીટ.” નિકિતા સૌમિત્રને કહી રહી હતી.
નિકિતા અને સૌમિત્ર જ્યાં વાત કરી રહ્યા હતા એ જગ્યાની બિલકુલ પાછળ કોલેજનો પીટી રૂમ હતો અને ત્યાંથી પાર્કિંગ તરફ જવાનો રસ્તો બંધ હતો કારણકે ત્યાં ઘણા ઝાડી-ઝાંખરા ઉગી નીકળ્યા હતા અને નાના-મોટા છોડ પણ વાવેલા હતા. ભૂમિ અને હિતુદાન આ રસ્તે નીચા નમીને છેક સૌમિત્ર અને નિકિતાની વાતો સંભળાય એટલા નજીક પહોંચી ગયા.
“થેન્ક્સ વેરી મચ. મને ખબર નહીં કે તમને એટલેકે મિસ યુનિવર્સીટીને મારી સ્ટોરી આટલીબધી ગમશે.” સૌમિત્ર નિકિતાની સુંદરતાથી ચકાચૌંધ થઇ ગયો હતો.
“અરે ના, યુ ડિઝર્વ ઈટ યુનો?” નિકિતા હસીને બોલી.
“તો તમને એમાં ખાસ શું ગમ્યું?” સૌમિત્રને હવે જાણવું હતું કે એની શોર્ટ સ્ટોરીમાં એવું તો નિકિતાને શું ગમી ગયું કે એણે એને ખાસ આમ એકાંતમાં બોલાવ્યો?
“મને એમાં જે બે પ્રેમીઓ એટલેકે નવા નવા પ્રેમીઓ વચ્ચેનું પેશન છે એ બહુ ગમ્યું યુ નો? સ્પેશિયલી તેં જે એમાં ફર્સ્ટ કીસને ડીસ્કરાઈબ કરી છે એ તો ઓસ્સ્મ છે. આઈ મીન ઈટ ફેલ્ટ સો રીયલ યુનો? મને એમ લાગ્યું કે આ બધું મારી સાથે થઇ રહ્યું છે.” નિકિતા પોતાના બંને હાથોથી ઈશારા કરી રહી હતી.
“ઓહ થેન્ક્સ. આવી કોમ્પ્લીમેન્ટ આપનારા તમે સૌથી પહેલા છો.” સૌમિત્ર ભાવવિભોર થઇ ગયો હતો. આટલી સુંદર અને કોલેજની સૌથી પ્રસિદ્ધ છોકરી તેને આટલી મોટી કોમ્પ્લીમેન્ટ આપી રહી છે તે એને માન્યામાં પણ નહોતું આવતું.
“ઓહ રિયલી? અને આ તમે તમે શું? તું બોલ, હું તો તને અત્યારસુધી તું જ કહીને બોલાવી રહી છું. લેટ્સ બી ફ્રેન્ક એન્ડ ઓપન મિત્ર, કેન વી બી ફ્રેન્ડ્સ?” નિકિતાએ એનો હાથ સૌમિત્ર તરફ લંબાવ્યો.
“ઓહ શ્યોર કેમ નહીં? સૌમિત્રએ તરતજ એનો હાથ પકડી લીધો.
“થેન્ક્સ મિત્ર, મને તારી ક્લોઝ ફ્રેન્ડ બનવાનું ખુબ ગમશે યુનો?” નિકિતા સૌમિત્રની હથેળીનો પાછલો ભાગ પોતાના અંગૂઠાથી સહેલાવવા લાગી.
આ તરફ ઝાડીઓમાં છૂપાયેલી અને અંદરથી ખુબ બળી રહેલી ભૂમિથી નિકિતાનું સૌમિત્રને ‘મિત્ર’ કહીને બોલાવવું જરાય પસંદ ન પડ્યું. અત્યારસુધી નિકિતા જે રીતે પોતાના શરીરના તમામ અંગો આમતેમ હલાવીને સૌમિત્ર સાથે વાતો કરી હતી અને સૌમિત્ર પણ તેને હસીને જવાબ આપી રહ્યો હતો એમાં નિકિતાનું સૌમિત્રને ‘મિત્ર’ કહીને બોલાવવું અને એ પણ બે વખત, એ ભૂમિ માટે ઉંટની પીઠ પર ના છેલ્લા તણખલા જેવું હતું. ‘મિત્ર’ શબ્દ ભૂમિએ ખાસ સૌમિત્ર માટેજ ઈજાદ કર્યો હતો અને જ્યારે એને સૌમિત્ર પર ખુબ પ્રેમ આવી જતો ત્યારે તે એને મિત્ર કહીને જ સંબોધતી અને એટલેજ એ એવું માનતી હતી કે તેના સિવાય ‘મિત્ર’ શબ્દનો ઉપયોગ બીજું કોઈજ ન કરી શકે. હવે જ્યારે નિકિતાએ એનો આ પ્રિય શબ્દ સૌમિત્રને બોલાવવા માટે એકજ મિનિટમાં બે વખત વાપર્યો એ ભૂમિથી સહન ન થયું.
ભૂમિ અચાનક જ ઝાડીઓમાંથી ઉભી થઇ ગઈ. પકડાઈ જવાની બીકે હિતુદાને ભૂમિનો હાથ પકડીને નીચે તરફ ખેંચવાની કોશિશ કરી પણ ભૂમિએ એક ઝાટકે હિતુદાનનો હાથ છોડાવી દીધો. ભૂમિના બંને હાથ હવે કોણીએથી વળીને તેની કમર પર હતા એના ચહેરા પર ગુસ્સો ટપ.. ટપ.. ટપ.. ટપકી રહ્યો હતો. સૌમિત્રએ નિકિતાની બરોબર પાછળ થોડેજ અંતરે ભૂમિને આ રીતે ઉભેલી જોઈ. બંનેની આંખો મળી. સૌમિત્રને ખ્યાલ આવી ગયો કે એણે અને નિકિતાએ અત્યારસુધી જે વાતો કરી તે બધીજ વાતો ભૂમિએ સાંભળી લીધી છે અને કદાચ એટલેજ એ અત્યારે બળી રહી છે અને એનાથી ગુસ્સે છે. જો કે સૌમિત્રએ એવી કશીજ વાત નહોતી કરી જેનાથી ભૂમિને જેલસી ફીલ થાય, પણ આ તો પ્રેમિકા છે એને ક્યારે શું ફીલ થશે એ દુનિયાનો કોઇપણ પ્રેમી આજસુધી નક્કી નથી કરી શક્યો.
“ભૂમિ?” સૌમિત્રથી બોલાઈ ગયું.
“વ્હોટ? ભૂમિ? વ્હુ ઈઝ શી? વ્હોટ હેપન્ડ?” સૌમિત્રના અચાનક ભૂમિ બોલવાથી નિકિતા ચોંકી અને એ આસપાસ જોવા લાગી.
“કશું નહીં, સોરી મારે જવું પડશે.” નિકિતાની પીઠ પાછળ ઝાડીઓમાંથી ભૂમિ અને હિતુદાનને પીટી રૂમ તરફ જતા જોઈ રહેલો સૌમિત્ર બોલ્યો.
“અરે બટ, લેટ્સ ગો ફોર સમ ટી ઓર કોફી ના? આપણે આજે તો ફ્રેન્ડ્સ થયા છીએ લેટ્સ સેલિબ્રેટ.” નિકિતાને અચાનક જ સૌમિત્રના વ્યવહારમાં આવેલા પરિવર્તનથી આશ્ચર્ય થયું.
“ના આજે નહીં ફરી ક્યારેક, આજે હું તમારી સાથે ચા કે કોફી પીવા આવીશ તો મારો ઉકાળો થઇ જશે. આવજો” સૌમિત્ર પાર્કિંગની બહાર એટલેકે કોલેજના પાછળના ગેઇટ તરફ જવા લાગ્યો.
“ઉકાળો? વ્હોટ ઈઝ ધેટ?” નિકિતાને હજીપણ કશીજ સમજણ નહોતી પડી રહી કે સૌમિત્ર આમ કેમ કરી રહ્યો છે.
“એની રેસિપી હું પછી આપીશ.” આટલું કહીને સૌમિત્રએ દોટ મૂકી.
કોલેજના પાછલા દરવાજેથી વચ્ચેના દરવાજેનું અંતર ખાસુએવું લાંબુ હતું, પણ આજે સૌમિત્રને એની પડી નહોતી એણે ગમેતેમ ભૂમિનો ગુસ્સો ઉતારવો જ હતો. એ દોડીને વચલા દરવાજેથી અંદર ઘુસ્યો અને એની સીધી નજર ભૂમિ અને હિતુદાન પર પડી આ બંને મેઈન ગેઇટ તરફ જઈ રહ્યા હતા કદાચ કોલેજના ગાર્ડન તરફ. સૌમિત્ર ફરીથી દોડવા લાગ્યો.
“ભૂમિઈઈઈઈ.......” ભૂમિ અને સૌમિત્ર વચ્ચેનું અંતર સાવ ઓછું થતાં જ હાંફી રહેલા સૌમિત્રએ બૂમ પાડી.
-: પ્રકરણ દસ સમાપ્ત :-
