ફોરમ
સોનલ ગોસલીયા
© COPYRIGHTS
This book is copyrighted content of the concerned author as well as NicheTech / MatruBharti.
MatruBharti has exclusive digital publishing rights of this book.
Any illegal copies in physical or digital format are strictly prohibited.
NicheTech / MatruBharti can challenge such illegal distribution / copies / usage in court.
ફોરમ
મમતાની ઉદાસ આંખોની વ્યથા હું તો સમજી ગઇ, પાસે બેસીને થોડી હિમ્મત આપવા ગઇ તો ખરી પણ હું પોતે જ રડી પડી. મમતા આજે એની દીકરી ફોરમને યાદ કરતાં કરતાં ભૂતકાળમાં સરી ગઇ. ફોરમના જન્મ વખતે ઘરમાં જાણે આનંદ કિલ્લોલ થઇ ગયો.ત્રણ પેઢીમાં કોઇને દીકરી ન હતી.ઘરમાં નણંદ,ફોઇજી,કે દીકરી ના હોય એ ઘરમાં દીકરી તો ખોટની જ હોય ને ? દીકરો જન્મે ને જે ખુશી હોય ઘરવાળાના ચેહરા પર એના કરતાં વિશેષ ખુશી આ દીકરીના જન્મથી થઇ. અમીત તો ફૂલ્યો ના સમાય. મમતાનું કપાળ ચૂમી દીકરીના આગમનની વધાઇ આપી, આખા સ્ટાફમાં મિઠાઇ વહેંચી.ઓફિસમાં પણ આનંદ છવાઇ ગયો.અમીતે દીકરીનું નામ ફોરમ રાખવાનું નક્કી કર્યુ. અમારૂં વહાલું ફૂલ ને ઘરની મહેકતી ફોરમ. નામકરણ વખતે મોટો જમણવાર રાખ્યો. દીકરી ફોરમ. નામ જેવા જ ગુણવાળી ખૂબ હોંશિયાર, સંસ્કારી, લાડકોડમાં ઉછરેલી, પણ જરાય ગુમાન નહી. ભણવામાં અવ્વલ, દાદાજીની મીઠડી,બાની રેવડી,કાકાની ઢીંગલી,અને કાકીની ચકલી. આટલાં બધાં એનાં હુલામણાં નામો. ઘરમાં સૌની દુલારી. દુશ્મનને પણ વહાલી લાગે એવા મધુર સ્મિતવાળી નટખટ ફોરમે આજે ૧૬મા વર્ષમાં કદમ મૂક્યું. બેબીનો બર્થડે (સ્વીટ ૧૬) પાપાએ ધામધૂમથી ઉજવવાનો નક્કી કર્યો.સફેદ ફ્રીલવાળું મેકસી તૈયાર કરાયું ,ઊંચી એડીના સીલ્વર ચપ્પલ, વ્હાઇટ હેઅરબેન્ડ વિગેરે એસેસરીઝ પણ લીધા.દાદર પરથી મીણબત્તી લઇને ફોરમ ઊતરતી હતી ત્યારે લોકો એને જોઇ અવાચક થઇ ગયા.જાણે સ્વર્ગની પરી અમીતના ઘરે ઊતરી, આટલી સુંદર દીકરી ? લાઇટ્સ ઓન થઇ.બધા આ દીકરીને જોતાં જ રહ્યા.કાકીએ હળવેક રહીને ફોરમના કાન પાછળ પોતાની આંખના કાજળથી એક ટપકું કરી દીધુ. કહે છે ને કે ક્યારેક માણસની તો શું, ભગવાનની પણ નજર લાગી જાય છે. પાર્ટી પતી ગઇ ખૂબ હર્ષ ઉલ્લાસમાં. ફોરમ આજે ખૂબ થાકી ગઇ. એનું શરીર તપવા લાગ્યું. છેલ્લા ઘણા સમયથી એ થોડી સૂસ્ત રહેતી. કયારેક કયારેક તાવ આવી જાય,અને દવાથી સારૂં થઇ પણ જાય.આજે ફોરમને તાવ થોડો વધુ હતો. મમ્મી પાપાએ આજે એને પોતાની સાથે જ સૂવડાવી.આખી રાત ખૂબ તાવ રહ્યો. વહેલી સવારે ડોક્ટરને બોલાવ્યા. ઘરમાં બધા ચિંતીત હતા. આટલો બધો તાવ ? ૪ ં તાવ ઊતરે જ નહીં. ડોક્ટરે દવા અને ઇન્જેકશન આપ્યા. બપોરે ફરીથી આવીશ કહીને ગયા.તાવ તો જાણે જીદ લઇને બેઠો, ના ઊતર્યો.ડોક્ટરે એડમિટ કરવાની સલાહ આપી. એડમિટ કર્યા પછી બધા જ ટેસ્ટ કરાવ્યા. રીપોર્ટ આવ્યો ત્યારે આ કુટુંબ પર આભ તૂટી પડ્યું. આ સુંદર ઢીંગલીને બ્લડ કેન્સર આવ્યું, લગભગ લાસ્ટ સ્ટેજનું, ઘરમાં માતમ છવાઇ ગયો.અમીત તો માથા પછાડી રડે, મમતા તો બેભાન થઇ પડી ગઇ. કોણ કોને આશ્વાસન આપે? બધા રડી રડીને બેહાલ થઇ ગયા.સમજુ ફોરમને ખ્યાલ આવી ગયો કે એને કોઇ મોટી બીમારી છે. એ બધાના હાવભાવ ને આંખોને ખૂબ સરસ રીતે સમજતી. માસૂમ ફોરમે હાથ જોડી ભગવાનને કહ્યું, “ભગવાન,મને જરૂર તું તારી પાસે બોલાવવાની તૈયારી કરે છે.પણ મારાં આટલાં સરસ પ્રેમાળ કુટુંબને છોડી, તારી પાસે શું કામ આવું ? અહીંયા મારા હોવાથી દરેકના હોઠ પર હાસ્ય રેલાય છે.મારા દુઃખથી આમના દિલ રડે છે.આવું વહાલું કુટુંબ આપ્યું જ કેમ ? મને પાછી લઇ લેવી હતી તો એવા ઘરમાં જન્મ આપવો હતો જ્યાં મારા હોવા કે ના હોવાથી કોઇ ફરક ના પડે! અરે,અહીંયા તો દુનિયા ઉજડી જશે.તમે આવા નિર્દયી ના બનો ઇશ્વર. કયાંક તો બધાને હિમ્મ્ત આપો મારૂં મોત સ્વીકારવા.જે ઘરમાં સૌ એકબીજાને ચાહતા હોય છે,હેત,વહાલ અને પ્રેમ કરતાં હોય ત્યાં જ તું વસે છે એવુ સાંભળ્યું છે.તો તું કેમ દઃુખી નથી મારી હાલતથી? ઇશ્વર હું તમને પણ એટલાં જ લાડ કરૂં છું એટલે જ તો કયારેક ‘તું’ કહીને લાડ જતાવું છું. આ તારી લાડલીને હજી દુનિયા જોવી છે.મમ્મી પાપાની સેવા કરવી છે. મારાં ઘરડાં દાદા-દાદી મારૂં મોત સ્વીકારતાં પહેલાં જ મનથી મરી જશે.મારા વહાલામાં વહાલા પાપા તો મને સાસરે પણ વળાવવાની ના કહેતા હતા, મારી ફોરમ જિંદગીભર મારી સાથે અને પાસે જ રહેશે.એ પાપા મારો અગ્નિસંસ્કાર કેવી રીતે કરશે ? ઇશ્વર કોઇની આવી કપરી પરીક્ષા ના લેવાય. મને મારા મરવાનું જેટલુ દુઃખ નથી એટલું આ બધાની જે દશા થશે એ વાતનું છે.બધું સારા વાના કરજે પ્રભુ.આવી પ્રાર્થના કરતાં કરતાં એને નિંદર આવી ગઇ. સવારે ઊઠી ત્યારે દાદાજી એને પંપાળતા હતા. બા એના માથે હાથ ફેરવતાં હતાં. ઊગતા સૂરજનાં કિરણો એના સુંદર ચહેરા પર પડ્યાં ને જાણે એને નવો દિવસ જીવનમાં મળ્યો.એણે આગલી રાતની ડોક્ટરની પપ્પા સાથેની વાતો આછી આછી સાંભળી હતી.કેટલુ ં જીવશે એ ઇશ્વર નક્કી કરશે. કેવું જીવે એ તમારે નક્કી કરવાનું .રોજની નવી સવાર એના માટે ભેટસ્વરૂપ હતી.એણે નક્કી કરી લીધું કે ના હું રડીશ, ના કોઇને રડવા દઇશ. એણે સવારે ૧૦ વાગે બધાંને બોલાવ્યાં. ઘરના બધાં ત્યાં એકત્ર થયા. દરેકની આંખમાં આસું છલકાય. આ દીકરી હળવું સ્મિત આપી બધા સામે એક નજર જોઇ બોલવા લાગી “મારાં સૌ વહાલા, મારા પોતાના વ્યક્તિ છો તમે બધાં. તમારી આ ફોરમ હવે નવા ઘરમાં જવાની છે ઇશ્વરના ઘરમાં. તમારે નક્કી કરવાનું છે કે રડાવીને રડતાં રડતાં મોકલવી છે કે હસતા મોઢે વિદાય આપવી છે ?હું આ ઘરમાંથી જઇશ,આ સંસારમાંથી જઇશ પણ તમારા દિલમાં તો હંમેશાં રહેવાની છું ને ?જ્યારે હુ યાદ આવું ત્યારે આંખ બંધ કરીને મને બોલાવજો, હું નજર સમક્ષ આવી જઇશ.પાપા મારી સામે જુઓ પ્લીઝ.રડો નહીં.મારી વાત ધ્યાનથી સાંભળો. દીકરી તો પારકા ઘરની જ કહેવાય ને ? તો મને સાસરીની બદલે ઇશ્વરને ત્યાં વળાવજો. અને મારા મૃત્યુ પછી કોઇ શોક ના કરતા. બા તમે હંમેશાં કહેતા હોવ છો ને કે “ નામ છે એનો નાશ છે ”. તો જન્મ સાથે મૃત્યુ નિશ્ચિત છે જ. મારા ઓછા આયુષ્યમાં તમે બધાંએ આખી જિંદગીનો પ્રેમ આપ્યો છે.હું આવતા ભવમાં તમને બધાંને પાછા માંગીશ ઇશ્વર પાસેથી. આ તમારી ફોરમનું વચન છે.અત્યારે મને સાસરે વળાવતા હો એમ આશિષ આપી દો.મમ્મી તું મારી બેસ્ટ ફ્રેન્ડ છે.આપણી હંમેશાં કીટ્ટા બુચ્ચા ચાલતી હોય છે પણ આજે તારી આ ફ્રેન્ડ તારી સદાય માટે કીટ્ટા કરે છે. ેં ટ્ઠિી દ્બઅ જુીીીંજં ર્દ્બદ્બ ટ્ઠહઙ્ઘ ંરી ઙ્ઘીટ્ઠિીજં કિૈીહઙ્ઘ. ૈં ર્ન્દૃી ે. આવતા ભવ(જન્મ)માં તારી જ દીકરી બનીને પાછી આવીશ.ત્યાં સુધી મારી યાદોથી મન મનાવી લેજે.” બોલતાં બોલતાં હીબકાં ભરવા લાગી ફોરમ. ના રોકી શકી એના આંસુ. બધાંને રડતા જોઇ પોતે પણ ઢીલી પડી ગઇ. વારાફરતી બધાંને ભેટી ભેટીને રડી,જાણે એને જ નથી જવું બધાને છોડીને .આ કરૂણ દ્રષ્ય જોઇ ને કદાચ ઇશ્વર પણ રડ્યો હશે.
અમીત અને મમતા આ નાનકડી દીકરીની આવી દ્બટ્ઠેંિી વાત સાંભળીને સ્તબ્ધ થઇ ગયા.આટલી બધી સમજણ કયાંથી આવી આ બાળકીમાં ? જો એ આટલી હિંમ્મતથી મોત સ્વીકારતી હોય તો આપણે એને હિમ્મ્ત આપવી જોઇએ.રડીને એને દુઃખી કરવા કરતાં જેટલું શેષ આયુષ્ય છે એમાં બનતી કોશિશે ખુશ રાખવી.બધાં ફોરમની તનમનથી ચાકરી કરવા લાગ્યા. એને ખૂબ ખુશ રાખવાના પ્રયત્નો કર્યા. કિમોથેરોપી ચાલુ કરાઇ પણ શરીર નબળું પડતું ગયું. માથાના સુંવાળા વાળ ખરી ગયા. આંખો ઊંડી ઊતરી ગઇ.સુંદર સ્મિત ખોવાઇ ગયું. ઘરમાં બધાને અણસાર આવી ગયો કે હવે બહુ ઓછા દિવસની મહેમાન છે આ રાજકુમારી. ઘરમાં જાપ ચાલુ કરાયા.ધાર્મિક વાતાવરણમાં દીકરીના પ્રણપખેરૂં ઊડી ગયા.પાપા અમીતના ખોળામાં માથું નાખીને સુતી હતી અને અચાનક માથું ઢળી પડયું. ઘરમાં કાળો કલ્પાંત થઇ ગયો. રોકકળથી જાણે આખા ઘરમાં માતમ છવાઇ ગયો.ઘરની દિવાલો પણ જાણે આજે જીવિત લાગતી હતી. ફોરમના અવાજ ને મસ્તીથી ગૂંજતું આ ઘર આજે સ્મશાન જેવુ બિહામણું લાગતું હતું. આજે એ વાત ને એક વર્ષ વીતી ગયું. મમતાને પોતાની વહાલસોયી દીકરી ખોયાને એક વર્ષ એક ભવ સમાન લાગ્યું.પળે પળે યાદોમાં ગૂંજતી ફોરમની યાદમાં અનાથઆશ્રમ બંધાવ્યો. નામ આપ્યું “ફોરમ”. આજે એનું ઉદ્ઘાટન હતું. મમતા જૂની યાદોમાં ખોવાઇ ગઇ હતી. આંખમાં આસું સૂકાતાં જ ન હતાં. મેં મમતાને સ્વસ્થ થવા કહ્યું. બહાર બધાં એની રાહ જોતા હતા. મમતા મોઢું ધોઇ સ્વસ્થ થઇ બહાર આવી “બા,બાપુજી આપણી ફોરમ તો ગઇ ,પણ આ અનાથઆશ્રમમાં ઘણાં બધાં માબાપ વગરનાં બાળકો આવશે.એમને ફોરમનો પ્રેમ આપી માનવતાની થોડી સીડીઓ ચડીશું, એજ આપણી દીકરીને સાચી શ્રધ્ધાંજલિ હશે.બધાં સ્તબ્ધ થઇ ગયા મમતાની આવી હિમ્મતભરી વાતથી. સૌએ પ્રેમથી મમતાની વાત વધાવી લીધી ને ઉદ્ઘાટનમાં ગયા.ત્યાં પથ્થરની તખ્તી પર ચીતરાયું હતું.
“અહીંયા આવનાર બાળકો
કયારેય અનાથ નહી રહે.
ફોરમની સુવાસથી મહેકતું આ ઘર
કયારેય પ્રેમવિહોણું નહી રહે.”
