Chukiche Paaul book and story is written by Khushi Dhoke..️️️ in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Chukiche Paaul is also popular in Travel stories in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
चुकीचे पाऊल! - Novels
by Khushi Dhoke..️️️
in
Marathi Travel stories
"तिचं ते मुलांकडे बघून आकर्षित होणं! आज चक्क ती सोसायटीमधल्या शुभमकडे बघून लाजली! देवा, मला लवकरच हिच्यासोबत याविषयी मोकळेपणाने बोलावं लागेल. नाहीतर! देव न करो!"
विचार करता - करता मी भूतकाळात हरवले पण, लगेच घाबरून, भानावर आले.
"नाही, नाही…. छे!! असं व्हायच्या आतंच तिच्याशी यावर मी बोललं पाहिजे. हो, हेच योग्य. आजंच बोलायला हवं."
बाल्कनीतून खाली रस्त्याकडे बघत उभी असता ट्युशन क्लासला जाते वेळी ईशा लाजून शुभमकडे बघताना मला दिसली. दोघांची नजरानजर कोणत्या उद्देशाने झाली असावी हे समजायला मला एक क्षणही लागला नाही!
ईशाच्या शरीरात होणारे बदल बघून, आज माझ्या मनात कमालीची अस्वस्थता निर्माण झाली होती.
शरीरात होणारे बदल आणि त्यांचे चांगले - वाईट परिणाम मला कोणीच सांगीतले नसल्याने जी परिस्थीती माझ्यावर भूतकाळात ओढवली होती! ती आठवून आज माझ्या मुली विषयीची मनातली काळजी वजा भीती अजूनच गोंधळ निर्माण करणारी होती. त्याच गोंधळात असता माझ्यासमोर माझा भूतकाळ पुन्हा एकदा अनउत्तरित प्रश्न बनून उभा राहीला.
"तिचं ते मुलांकडे बघून आकर्षित होणं! आज चक्क ती सोसायटीमधल्या शुभमकडे बघून लाजली! देवा, मला लवकरच हिच्यासोबत याविषयी मोकळेपणाने बोलावं लागेल. नाहीतर! देव न करो!"विचार करता - करता मी भूतकाळात हरवले पण, लगेच घाबरून, भानावर आले."नाही, नाही…. छे!! असं ...Read Moreआतंच तिच्याशी यावर मी बोललं पाहिजे. हो, हेच योग्य. आजंच बोलायला हवं."बाल्कनीतून खाली रस्त्याकडे बघत उभी असता ट्युशन क्लासला जाते वेळी ईशा लाजून शुभमकडे बघताना मला दिसली. दोघांची नजरानजर कोणत्या उद्देशाने झाली असावी हे समजायला मला एक क्षणही लागला नाही! ईशाच्या शरीरात होणारे बदल बघून, आज माझ्या मनात कमालीची अस्वस्थता निर्माण झाली होती. शरीरात होणारे बदल आणि त्यांचे चांगले -
आता पर्यंत आपण बघीतले.माझ्यासोबत घडलेल्या प्रकारातून सावरायचा प्रयत्न करत असताच दारावर थाप पडली…आता पुढे..!जाऊन दार उघडले तर, बाहेर आई आणि ऋत्वी उभ्या होत्या. मला असं गोंधळलेल्या अवस्थेत बघून लगबगीने आई खोलीच्या आत शिरली आणि संशयित कटाक्षाने संपुर्ण खोलीवरून तिने ...Read Moreनजर फिरवली. नंतर तिची संशयित नजर माझ्यावर येऊन थांबली. तिच्या या संशयीत नजरेला मात्र मी खूप घाबरले होते!"इतका वेळ काय करत होतीस?" : आई वैतागून, वेगळ्याच संशयीत नजरेने मला विचारू लागली."काही नाही. त….. ते….. मला झोप येत होती. आज खूप थकले होते ना." : मी, घाबरून तिला समजू नये या उद्देशाने विषय टाळत बोलले."नक्की ना." : आई, परत संशयाने! डोळे
आता पर्यंत आपण बघीतले.घडलेल्या प्रकारातून कसेबसे सावरले होते की, परत ओंकारशी माझा सामना झाला!आता पुढे..!बघता बघता तो माझ्या जवळ येऊन समोर उभा राहिला. त्यादिवशी बस मध्ये कमीच विद्यार्थी होते. माझ्या शेजारी बसण्याची जागा रिकामी असल्याने, कोणाच्या नजरेस पडणार नाही ...Read Moreमला त्याने दुसऱ्या बाजूला हळूच सरकवले आणि स्वतः माझ्या शेजारी येऊन बसला. तो आणि मी नेहमीच बोलायचो. म्हणून, कोणीच आम्हा दोघांकडे जास्त लक्ष देणं गरजेचं समजलं नाही. जरी मला अधून - मधून त्याची भीती वाटत असली तरी, माझ्या बाबतीत घडत असलेलं चूक की, बरोबर हे माहीत नसल्याने किंबहुना मी ते कोणाकडून माहीत करून घेण्याचे धाडसंच केले नसल्याने त्यात काही चुकीचे
आता पर्यंत आपण बघीतले.शामलच्या आकर्षक शरीरयष्टीने मला कधीचेच घायाळ केले होते. त्याच्या विचारात असताच दारावर थाप पडली आणि मी विचारातून बाहेर येत दार उघडले! बघून आश्चर्यचकित झाले कारण, स्वतः तो खोलीबाहेर येऊन उभा होता! आता पुढे..!"झोपला नाहीस अजून? काय ...Read Moreआहे तुला?" : मी, केसाची बट हळूच कानामागे करत, शामलला स्वतःकडे आकर्षित करत होते.हे सर्व नकळत माझ्याकडून घडत होते."काही नाही ग, झोपली होतीस का तू? की, जागी होतीस?" : शामल, स्वतःच्या केसांतून हात फिरवत."जागेच होते, बोल ना!" : मी, केसांची बट उजव्या हाताच्या बोटाने फिरवत."अच्छा." : शामल, माझं वरून - खाली वेगळ्याच नजरेने निरीक्षण करत."हो." : मी, गालात हसत.आम्हा दोघांच्याही
आता पर्यंत आपण बघीतले.शामल आणि माझ्यात कळत नकळत शेवटी सर्व काही घडले!आता पुढे..!घडलेल्या प्रकारातून माझं मन काही केल्या बाहेर पडायला तयारंच नव्हते. राहून राहून मला शामलचा तो स्पर्श आठवत होता आणि मी स्वतःमध्ये हरवत चालले होते!दारावरची घंटा वाजली आणि ...Read Moreविचारातून बाहेर येत भानावर आले. आई-बाबा आले असावेत या विचाराने उड्या मारत मी दाराच्या दिशेने धाव घेतली. दार उघडले तर समोर शामल उभा होता. त्याला बघून मी खुप खुश झाले. पण, मला बघताक्षणी त्याच्या चेहऱ्यावर रागाचे भाव उमटले. काही कळण्या आतंच तो मला धक्का देत आत शिरला. त्याच्या अशा वागण्याने मी दुखावले. तो असा का वागला हे जाब विचारण्यासाठी मी