ધક-ધક...ધક-ધક...ધક-ધક........ હ્રદય જોર જોરથી ફલાંગો મારતું હતું. રાહ જોતાં અધીરી બનેલી મોટી મોટી આંખો ઘડિયાળ તરફ તાકી રહી હતી. માસૂમ દેખાતાં ચહેરાં પર હલચલ સાફ ઝલકી રહી હતી. છતાં પણ એ ચહેરો જોતાં જ મન આકર્ષાય તેટલું નુર ટપકી ...Read Moreહતું. કોઇકની ઝંખતી હાજરીથી હવે તો હોઠ બીડાય રહ્યા હતાં. પવન પણ જાણે રમત કરતો હોય તેમ ધીમી ઝડપે તેનાં લાંબા ખુલ્લા વાળમાંથી પસાર થઈ જતો. હવામાં ઉડતી લટ ને સંભાળવા ઉઠતો કોમળ હાથ એ પળને શોભી રહ્યો હતો. ટીક-ટીક...ટીક-ટીક...ટીક-ટીક..... સમય જાણે ત્યાં જ થંભી ચૂક્યો હોય તેમ રાહ જોવાતી ઘડી વીતી જ નથી રહી. Read Less

તેણે જોયું કે એ છોકરો જે તદ્દન અજાણ્યો હતો તેણે પોતાનું બાઈક પાર્ક કર્યું અને એ બાઈક પર બેસી રહ્યો. જે પણ વિદ્યાર્થી નિયતિની જગ્યાએ પોતાનું વાહન પાર્ક કરવા આવતું તેને રોકી રહ્યો હતો. કોઈકને શાંતિથી તો કોઈકને ગુસ્સામાં ...Read Moreખસેડી રહ્યો હતો. નજર રસ્તામાં રાખી કોઈકની રાહ જોતો હતો. પણ કેમ અને કોની બસ એ સમજાતું નહતું. આટલામાં ત્યાંથી નીકળતાં તેનાં ભાઇબંધ એ બુમ પાડી.... એ આજે નહીં આવે... ચાલ ક્લાસમાં મોડું થયું છે... અને વળતાં જવાબમાં તે બોલ્યો ભલે ના આવે પણ પાર્કિંગની જગ્યા તેની છે અને કોઈને અહીં પોતાનું સાધન મુકવા Read Less

બીજે દિવસે સવારે નિયતિ કૉલેજ પહોચી અને બાઈક પર ફરી એક ચિઠ્ઠી લટકાવી. નિયતિનાં ચહેરાં પર આત્મવિશ્વાસ દેખાય રહ્યો હતો. જણાય રહ્યું હતું કે તેનો રસ્તો સાચ્ચો છે. નિયતિનાં જવા પછી રોહન ત્યાં આવ્યો અને ચિઠ્ઠી જોઈ આતુરતાથી વાંચવા ...Read More " માની લીધું કે તને મારાં પર respect છે. અને હું તેની કદર કરું છું. પણ રોજનું રોજ મારાં માટે જગ્યા રોકવાનો શું મતલબ! એક દિવસ હોય તો સમજ્યા પણ પછી રોજનું શું!... ના તું મારો ફ્રેન્ડ છે કે ના મારો ભાઈ. તો કયાં હકથી કરે છે આ બધું? " Read Less

રોહનનો છેલ્લો મેસેજ નિયતિને દિલમાં ઘા કરી ગયો. રોહન પ્રત્યેનો દરેક રોષ તેનાં મનમાંથી નીકળી ગયો. અને એક સુંદર મુસ્કાન તેનાં ચહેરાને ચમકાવા લાગી. એટલી હદ સુધી પોતાની ભૂલ દેખાયી કે નિયતિનાં આંખમાંથી આંસુ નિકળી આવ્યાં. હવે માફી માંગવી ...Read Moreહતી એટલે નિયતિ પહેલી વાર હસતાં મુખે એક છેલ્લો મેસેજ લખવાનું શરૂ કર્યું " રોહન, તારી દરેક વાત પર મને ભરોસો છે. તું તો કદાચ તારાં સ્વભાવ પ્રમાણે વર્તતો હતો પણ મને જ સમજવામાં ભૂલ થઈ ગઈ. જે વ્યક્તિ છોકરીની અને મહીલાની સમાજમાં કોઇ ઈજ્જત સમજતો હોય તે કોઇ વખત કોઇને હાની ના પહોચાડી શકે. Read Less

નિરાશ બનેલી નિયતિ સાંજે તેનાં ઘેર જતી રહી. સવારે પણ જાણે ઓછાં મને તે કોલેજ પહોચી. આજે તે બાઈક ખાલી નહતું. કોઈક તેની પર પીઠ કરીને બેઠું હતું. તે જોઈ નિયતિને ગુસ્સો આવ્યો કે રોહનનાં બાઈક પર કોઇ બેસી ...Read Moreછે. એ વાત સહન ના થઈ. જાણે પોતાનો હક હોય તે બાઈક પર તેવી રીતે વર્તન કરવાં લાગી અને એક અવાજ આપ્યો "Excuse me!".. અવાજ સાંભળી થોડી ડોક પાછળ કરી તે પાછળ તરફ ફર્યો. લાંબું મોટું કદ, સ્વર્ણરંગી રૂપ. સવારનો કુણી કીરણો ઝાડમાંથી સંતાઇને તેનાં ચહેરા પર અસ્તિત્વ ઘુમાવી રહી હતી . શરીરના દરેક ચાલ Read Less

નિયતિનાં મનમાં જોરથી ઘા થયો આ દરેક વાતોનો. પણ કોઈ જાતની હલચલ મોંઢે લાવ્યાં વગર તેણે રોહનને શાંત કર્યો અને બોલી " હા તો એમાં શું દુઃખ કરવાનું!.... તારું ભવિષ્ય સુધરી જશે ત્યાં જઈને. અને એક ના એક દિવસ ...Read Moreતારે જવાનું જ હતું ને... મને મળ્યાં પહેલાથી નક્કી હતું તો હવે આંખમાં આંસુ કેમ?!... અને તારાં દાદાજીએ મહેનત કરી તારાં પપ્પા અને કાકાને ભણાવ્યા, દરેક જરુરીયાત પુરી કરી. હવે તેમની દરેક ઈચ્છા પૂરી થવી જોઈએ. " નિયતિ પોતાની શ્રેષ્ઠ કોશિશ દર્શાવી. "પણ નિયતિ.... તું સમજતી નથી મારી દ્વિધા. મારો અહીં થી ચાલ્યું જવું એટલે આપણી મુલાકાત Read Less

નિયતિ તરફ રોહનની નજરમાં ચોખ્ખું દેખાતું હતું કે નિયતિ રૂપી ખજાનાની વાત કરે છે. નિયતિ શરમાઇ અને નજર નીચી ઝુકાવી. રોહને તરત ટેબલ પર ટેકવેલો નિયતિનો હાથ પોતાનાં હાથમાં એ રીતે ઉપાડ્યો જેમ એક પિતા પોતાનાં નવજાત શિશુને ઉપાડે. ...Read Moreબદલાય રહ્યું અને એક પ્રેમની સુવાસથી મહેંકી ઉઠ્યું. નિયતિનું મન જોર જોરથી ધડકવા લાગ્યું. અને હોઠો પર નાની મુસ્કાન આવવા લાગી. ગાલનો રંગ ગુલાબી થયો અને રોહન તેની તરફ એકીટશે જોતો રહ્યો. મૌન વાતો કરવા લાગ્યું. રોહન અને નિયતિ માટે સમય અને શ્વાસ થંભી ગયા. થોડી ક્ષણો માણ્યા પછી ભાન આવ્યું. "અ..આપણે હવે નિકળવું જોઈએ. Read Less

ત્રણ વર્ષ પછી..... જોતજોતામાં ત્રણ વર્ષ વીતી ગયાં, પણ નિયતિ માટે આ ત્રણ વર્ષ કાઢવા ખૂબ કપરાં હતાં. દરરોજ રોહનની યાદ અને યાદો માં તેની પાછી આવવાની આશ. પણ દરરોજ નિરાશા હાથમાં આવે અને નિયતિનું મન દુખાડે. પણ જ્યાં ...Read Moreકોઈકને સોંપી દીધું હોય તો કોઈ મુશ્કેલી હરાવી ના શકે. અને આ જ હિંમત અને મક્કમતાથી નિયતિએ ત્રણ વર્ષનો લાંબો ગાળો પૂરો કર્યો. આવવાની કોઈ આશ હતી નહીં પણ છતાં આજે મન બેચેન વધારે હતું. કશુંક સંકેત આપતું હતું. વાતાવરણ પણ બદલાય રહ્યું હતું અને વગર ઋતુનો વરસાદ વરસી રહ્યો હતો. અચાનક નિયતિનાં ફોનની રીંગ વાગી. કોઈક અજાણ નંબરથી રીંગ Read Less

હ્રદયનો ધબકાર ખૂબ જ ઝડપથી વધવા લાગ્યો. નિરાશ અને ચિંતાતુર બનેલી નિયતિએ આંખો ઉચકી એક નજર બહાર તરફ ફેરવી. દૂરથી એક યુવક નિયતિ તરફ આવી રહ્યો હતો. દૂરથી દેખાતો એ માણસની ચાલ જાણીતી હતી. નિયતિ એકીટશે તેને જોતી રહી. ...Read Moreએકદમ નજીક આવેલો તે યુવાન રોહન હતો. એ જ સ્ટાઈલ એ જ ઢબ અને એક સુંદર સ્મિત. બધું જ પહેલાંની માફક હતું. "રોહન તું તો બિલકુલ નથી બદલાયો " નિયતિ આશ્ચર્યથી બોલી. "હા એ વાત મારે તારાં માટે પણ કહેવી જોઈએ. જેવી મુકીને ગયો હતો તેવી જ છું " રોહન બોલ્યો. "હા, કેમ ના હોવ! Read Less

નિયતિનાં મનમાં હજું એ જ બધી વાત ફરતી હતી. પોતાને આવો અનુભવ પહેલાં ક્યારેય નહતો થયો એટલે કેવી રીતે પોતાને સંભાળે એ ખબર જ નહતી. પેટમાં જાણે હજારો પતંગીયા એકસાથે ઉડતાં હોય તેમ લાગી રહ્યું હતું. હોઠો પર સ્મિત ...Read Moreનહીં , ચહેરાં પર નવજાત શિશુ માફક તેજ હતું. જમીનથી જાણે એક ફૂટ ઉંચી ચાલી રહી હતી અને આજે નાની નાની દરેક વાત તેને ખુશીઓની સોગાદ આપી રહી હોય તેમ અનુભવી રહી હતી. "કાલે ફરી રોહનને મળવાનું છે.. શું વિચારતો હશે તે!... આજે જે બન્યુ એનાંથી મારી રોહન પર ખોટી છાપ તો નહીં પડે ને?... શું Read Less

નિયતિ આશ્ચર્યથી તેની તરફ પાછળ વળી અને પાછળ જોતાં જ તેનાં પગ નીચેથી જમીન સરકી ગઈ.....નિયતિની આંખો પોહળી થઇ ગઈ અને પોતાનાં પગ પરથી ધારણ ગુમાવી જમીન પર પટકાતા બચી ગઈ. આખરે નિયતિએ એવું તે ...Read Moreજોયું કે તેનાં રૂંવાડા ઉભા થઈ ગયા?!.... રોહન તો તેને મળવા આવ્યો હતો ને તો પછી નિયતિ ને અવગણવાનો શું મતલબ?.... આ બધાં પ્રશ્નો ઉદ્દભવે તે વ્યાજબી છે. જેવું નિયતિ એ પાછળ વળીને જોયું તો રોહન નિયતિને અવગણી એક છોકરી તરફ ચાલી રહ્યો હતો. રોહનની પીઠનાં લીધે તે છોકરીનું મોં પહેલાં દેખાયું નહીં. જેવો રોહન રસ્તામાંથી Read Less

નિયતિ પોતાની સાથે જ વાતોમાં ફસાઈ ગઈ. કદાચ એટલી હદ સુધી તુટી ગઈ હતી કે દુનિયા નું ભાન નહતું. રસ્તામાં એક ખૂણો શોધી છુપાયી રહી હતી. જાણે કોઈનાં નજરમાં આવવાં નહતી માંગતી. એક ખુણામાં માત્ર બેસી રહી- ચેતનાહીન બનીને. ...Read Moreવાતો અને વાતોમાં રોહન ના ચાહતે પણ આવી રહ્યો હતો. ઊંડા વિચારોમાં ખોવાયેલી નિયતિ ઘણાં લાંબા સમય સુધી ત્યાં બેસી રહી. સવારથી સાંજ પડી ગઈ હતી પણ નિયતિને તેનું ભાન જ નહતું. રસ્તામાંથી નિકળતા એક વૃદ્ધ માણસે નિયતિને જગાડી અને ધીમેથી, બહું જ સહજતાથી તેને બહાર કાઢી. નિયતિની હાલત બીલકુલ સારી જણાતી નહી Read Less

તારે જાણવું જ હોય તો સાંભળ..." રોહન ગુસ્સામાં લાલ થઈ ને બોલ્યો. " મારો એક ભાઈ હતો. જે તારી બહેનનાં ક્લાસમાં હતો. સ્કુલ સમયથી જ તે બંન્ને એક જ સાથો ભણતાં આવ્યાં છે. જ્યારે સ્કુલ પુરી થવાં ...Read Moreતો તેને લાગ્યું હવે કદાચ તે અને સાક્ષી જુદા પડી જશે. પણ કોને ખબર હતી કે જે કૉલેજમાં મારાં ભાઈએ એડમિશન લીધું ત્યાં જ સાક્ષી પણ આવવાની હતી ભણવા. બંન્ને એકસાથે ફરી ત્રણ વર્ષ માટે સાથે રહેવાનાં હતાં. સ્કુલમાં તો નહીં પણ કૉલેજમાં બંને સારાં મિત્રો થવાં લાગ્યાં હતાં. મારાં ભાઈને મેં કોઈ દિવસ ચોપડીની બહારની વાતો Read Less

સમય પણ તેનો સાથ આપે જેની કોશિશ માં દમ હોય.. પણ જ્યારે બંને વિરોધીઓની કોશિશ એકસરખી રીતે લાગતી હોય ત્યારે શું?... કોણ જીતે કોણ હારે?.... પણ પ્રશ્ન અહીંયા હાર-જીતનો નહતો. પ્રશ્ન અહીંયા કોઈકની જિંદગી અને કોઈકની ...Read Moreહતો. નિયતિની નિયતમાં કોઈ ખોટ નહતી. તેની આંખો સામે માત્ર તેની બહેનની ખુશીઓ દેખાતી હતી. દોડતા દોડતા નિયતિ હવે થાકવાં લાગી હતી. હાંફતા હાંફતા છતાં પણ તેણે એકપણ ક્ષણ રોકાયા વગર બસ દોડતી જ ચાલી ગઈ. રોહન પણ એકંદરે ઘણો થાકેલો જણાતો હતો. પણ તેની પણ જિંદગી નો પ્રશ્ન હતો એટલે તે પણ પોતાની પુરેપુરી તાકાત Read Less

નદીમાં જોરથી ચાલતાં વહેણ સાથે જોતજોતામાં નિયતિનું દેહ ગાયબ થઈ ગયું... શું આ નિયતિનો અંત હતો?... દરેક જન્મતા બાળક સાથે તેનું નિર્ધારિત કર્મ જોડાયેલું હોય છે અને દરેક કર્મો સાથે જોડાયેલાં માણસો સાથે જ ...Read Moreસંબંધ જોડાય છે. નિયતિની સાથે જોડાયેલાં વ્યક્તિઓ એટલે તેનાં પિતા અને તેની મોટી બહેન સાક્ષી. ઘણાખરા અંશે રોહન પણ. એટલે જ્યાં સુધી એ દરેકના જીવનમાં આવવાનો ઉદ્દેશ પુર્ણ ના થાય તે પહેલાં નિયતિને દુનિયા છોડવાનો હક નહતો. પરંતુ તેનું જીવન મૃત્યુ તેનાં ભાગ્ય પર નિર્ધારિત હતું. બીજી તરફ નિયતિનાં પિતા જયેશભાઈ તેની દિકરીને શોધવાનો પૂરે પુરો પ્રયત્ન Read Less

સાત દિવસ વીતી ગયાં હતાં. અને વરસાદ -વાવાઝોડા રુપી આફત પૂર્ણ રીતે થંભી ગઈ હતી. બેભાન અવસ્થામાંથી ભાનમાં આવતી આંખો ધીમે ધીમે પણ પૂર્ણ કોશિશ સાથે ઉચકાયી. ધીમેથી મંદ અવાજો કાન પર પડ્યાં. મંદિરમાં વાગતાં ઘંટારવ પણ સંભળાય રહ્યાં ...Read Moreઅને એક બુલંદ નાદ 'નમામિ નર્મદે ' નો જયઘોષ થતો હતો. આંખો ખુલે એ પહેલાં આ દરેક વાત ધ્યાન પર આવી. લગભગ પાંચેક મિનિટ પ્રયત્ન પછી ખરેખર આંખો ઉચકાયી. આંખો આગળ કેટલાક તદ્દન અજાણ્યા માણસો ઉભાં હતાં. જેમને જોતાં પહેલાં તો ગભરામણ પછી આશ્ચર્યનો ભાવ તેનાં મુખ પર ચોખ્ખો દેખાતો હતો. એ Read Less

ગામનાં સરપંચ અને કહેવામા મોટું માથું એવા વ્યક્તિ રઘુવીર. પાક્કી દિવાલો વાળું ઘર . સ્વભાવે તે કડક અને સીધી મુદ્દાની વાત કરવા વાળા માણસ. પણ નાના છોકરાઓ અને જુવાનીયાઓ સાથે તેમનાં ઉંમર હીસાબે વર્તે. એટલે લોકપ્રિય ઘણાં. દૂરનું વિચારીને ...Read Moreકરતાં એટલે કશું કહી ના શકાય તેમનાં કોઈપણ નિર્ણય વિશે. અનંત, માંજી અને બાકી બધાં રઘુવીર કાકા જોડે પહોચ્યા. "રઘુવીર.... ઓ રઘુવીર...." માંજીએ બુમ પાડી. ઘરમાંથી એક પ્રભાવશાળી પુરુષ જાણે બહાર નીકળતા હોય તેમ જણાય રહ્યું હતું. શું થયું?.. તમે બધા એકસાથે અહીં? " રઘુવીરે આતુરતાથી પુછ્યું. Read Less

રચના અને કૌશલ થોડાં ગરમ મિજાજનાં હતાં એટલે તે કશું બોલ્યા નહીં. અને છેવટે બધાં ઘર તરફ પાછા ફર્યા. પાછા ફરતાં, રચના એ યાદ કરાવ્યું " સાંજે સંધ્યા આરતી છે. હું જઉં છું મને થોડું ...Read Moreછે. સાંજે મળું તમને. એમ પણ ઘણો સમયનો બગાડ થઈ ગયો છે ( રચનાની બધી વાતો કટાક્ષમાં બોલાતી) " રચના ચાલી ગઈ અને વંદિતા બોલી " હા પ્રકૃતિ દીદી. આજે તો વિશેષ બનશે આ આરતી. રેવાદીદી ની પહેલીવાર છે ને એટલે. પણ..." " પણ શું વંદિતા? " પ્રકૃતિ એ પુછ્યું. " પણ રેવાદીદીની હાલત તો જોવો. ના કપડાંના ઠેકાણાં, ના Read Less

વંદિતા એ બોલવાનું શરૂ કર્યું " રચનાદીદી પહેલાં આવી નહતી. તેમનો સ્વભાવ સરળ અને ઉમદા હતો. દરેક સાથે હસીને વાત કરતાં. ગુસ્સો કરવો, કોઈને સાથે ખરાબ કે ઉંચા અવાજે વાત કરવું એ તો જાણે આવડતું જ નહતું. તમે કોઈ ...Read Moreપૂછ્યું નથી કે અમને અંગ્રેજી કેવી રીતે ખબર પડે છે?.. કે અમે ગામમાં રહેવા છતાં આટલી શુધ્ધ વાતો કેવી રીતે કરી શકીયે છે! ... પણ હું કહીં દઉં કે અમારાં ગામમાં 10 ધોરણ સુધીની જ શાળા છે. અને આગળ ભણવા બહારનાં શહેરોમાં જવું પડે. અને એટલે અહીંયા 10 સુધી તો છોકરીઓને ભણાવવામાં આવે પણ કોઈ Read Less

બીજા દિવસે સૂરજ ઉગવાની સાથે જ રેવા તેનાં ઘેરથી નિકળી ગઈ. વંદિતાને તેમે રસ્તામાં બોલાવી હતી કેટલોક સામાન સાથે એટલે વંદિતા રેવાની રાહ જોઈને રસ્તે ઉભી હતી. વહેલી સવાર હતી એટલે વધારે માણસોની અવરજવર નહતી. રેવાએ તેનો સામાન માંગ્યો ...Read Moreવંદિતા પાસેથી વિનય સુધી પહોંચવાનો માર્ગ પણ જાણી લીધો. વંદિતા તેની સાથે આવવા માંગતી હતી પણ રેવાએ તેને આમ કરવા ના દીધું. " હું જ્યાં જઉં છું ત્યાં વધારે આફતનો ભય છે. મને ખબર છે તે ગામમાં આપણું જવાં પર રોક છે. એટલે તું ના આવે તે જ સારું. અહીંયા કોઈ ને કશું કહીશ નહીં. Read Less

રેવાનાં કાને અથડાયેલાં આ શબ્દો તેને એક નવી ઉર્જા આપી રહ્યાં અને ફટાફટ તેણે પાછળ જોયું. વિનયની આંખોમાં આંસુ હતાં અને આંખો કાગળ પર... કૌશલને પણ આ સાંભળી આશ્ચર્ય થયો. રેવા જલદીથી વિનયની નજીક ...Read Moreઅને કાન માંડીને સાંભળવા લાગી. કૌશલની આંખોમાં શક ચોખ્ખો દેખાતો હતો. તેને વિનય પર એક ટકાનો પણ વિશ્વાસ નહતો. બીજી તરફ વિનયની આંખોમાં પાણી હતું અને મોં પર નિરાશાના ભાવ. રેવાએ કહ્યું " બોલ.. હું સાંભળું છું... પણ જે બોલે તે સાચું બોલજે.." વિનયે પોતાની વાત રજૂ કરતાં કહ્યું " આ એ જ દિવસની વાત છે જ્યારે અમે પરીક્ષા પુરી Read Less

કૌશલે પણ વિનયની વાતથી સહમત થતાં ના પાડી. પણ રેવા ચુપ બેસે તેમ હતી નહીં. "રેવા.. થોડું તો વિચારીને બોલ.. તને ભાન પણ છે કે આનું પરિણામ શું આવી શકે?.." કૌશલે ...Read Moreસમજાવતાં કહ્યું. "હા ખબર છે.. પણ તું જ વિચારને ... જો પગલું જ નહીં ભરીએ તો સફળતા કેવી રીતે મળશે? અને તું તો મને અહીં આવવાનું પણ ના કહેતો હતો પણ છતાં હું આવી અને સારું થયું ને .. નહીં તો સાચી વાતની જાણ કેવી રીતે થતી?..." રેવાનો કૌશલ અને વિનયને સમજાવવાનો દરેક પ્રયત્ન વ્યર્થ હતો. તેની વાત સાંભળવા કોઈ Read Less

રેવાને પોતાનો અંત દેખાતો હતો. ડર તો અપાર હતો પણ છતાં તેણે બોલવાની કોશિશ કરી અને જ્યારે તેણે કહ્યું કે તે વિનયને મળવા આવી હતી. પોતાનાં કાકા સમાન રચનાનાં પિતાની મોતનો જવાબ લેવા આવી હતી તો શેરસિંહ ગુસ્સામાં લાલ ...Read Moreગયાં. પોતાની સામે કોઈ આટલી હીંમતથી જવાબ માંગવા ઉભું હોય અને તેમાં પણ એક છોકરો જે તેમનાથી અડધાથી ઓછી ઉંમરની હશે તે પહેલાં બન્યું નહતું. પોતાનું અપમાન સમજતાં શેરસિંહને રેવાની વાતો સહન નહતી થતી એટલે ગુસ્સામાં તેમણે રેવાને વાળ પકડી ઘસાતી રીતે ઘરની બહારનાં ચોકમાં લઈ જવાં લાગ્યાં. રેવાને ખેંચાતાં વાળથી તેં ચીસો પાડતી, Read Less

આંખો બંધ કરી રચનાનો વિચાર કર્યો એક ઊંડો શ્વાસ લીધો અને બોલી " મને મારાં જીવની કદર નથી. મારાં જીવને બચાવવાની જવાબદારી ભગવાનની છે... મને તમારી શર્ત મંજુર છે..." શેરસિંહ હસ્યો અને બોલ્યો " છોકરી તું જાતે જ પોતાની ...Read Moreઆમંત્રણ લખી રહી છે..." રેવાએ વિશ્વાસ સાથેનાં સ્મિતથી કહ્યું " તેની તમેં ચિંતા ના કરો. બસ મારી વાત સાંભળો " રેવાની હીંમત જોઈ શેરસિંહ બોલ્યા " હા... બોલ તારે શું કહેવું છે?.." રેવાએ બોલવાનું શરૂ કર્યું " હું માનું છું કે તમેં તમારાં દિકરાને બહું પ્રેમ કરો છો અને હંમેશા તેને ખુશ અને કામિયાબ માણસ Read Less