love from kathiyavad books and stories free download online pdf in Gujarati

સુધા ની વાત સાંભરી બધા અચંબામાં પડી ગ્યા અને કહ્યું ચિંતા ના કરીશ દિકરી અમે તને ઘર સુધી પોહચાડી દાઈસુ.
લાલા ને તો સુધાને પહેલી વાર જોઇ ત્યારથી જ એનુ મન મોહિ ગયુ હતું .
બીજા દિવસે સવારે લાલો વહેલા જાગી ગયો ને સવિતાબેન ને માથાનો દર્દ છે એમ બાનુ કાઢી ઘરે જ રોકાયો . આખો દિ ઘરના ફળિયા મા ખાટલો ઢાળી ને બેઠો રહ્યો ને સુધા ને જોતો રેતો . પછીના દિવસે પણ એણે કંઈક બાનુ કાઢી ઘરે રોકાયો . એણે સવિતાબેન ને કહ્યું " હું શુ કઉ છુ મા કે સુધા આખો દિ ઘરે બેઠાં-બેઠાં કંટાળી હશે, લાવ એણે આપણી વાડી બતાઇ આવું "
" હા વાત તો સાચી છે લાલા " સવિતાબેને સુધા તરફ મોં ફેરવી કહ્યું.
સુધા ઍ પણ ધીમેથી ડોકું હલાવી હા પડી .
લાલા ના રાજીપા નો તો પાર ન રહ્યો , ને બંને ચાલતા થયા .

બંને જણા વાડી ના રસ્તે જતા હતા ને લાલા એ વાતો ચાલુ કરી , શરુ મા જ લાલાએ 'તમે ' કહ્યું ત્યાંજ સુધાએ લાલાને ટોક્યો " તમે મને 'તું' જ કહીને બોલાવે ને "
" સારુ તને ગમે એમ " કહીં લાલાએ આગળ ચાલુ રાખ્યુ.
ધીમે ધીમે બંને એ વાટ કાપી ને વાડીએ પોઇગા અને જઈને પેલા તો રાંઢવા વડે કુંવા માંથી પાણી બાહર ખેચી પીધુ ને પછી શાંતિ થી આંબા ના છાયા નીચે બેઠાં.
વાતા ઠંડા પવાન નીચે બંને એકમેક ની વાતો કરવા લાગ્યા , ધીમે ધીમે સુધાને પણ લાલાનુ ચરીત્ર ગમવા મંડ્યુ.

આથમતા સુરજ ને જોઇ સુધા બોલી " એ હાલો ઘર જાવાનુ ટાણું થઈ ગ્યું ."
" થોડી વાર રે ને, કેમ ઉતાવળી થાસ ? "
" ઘરે માડી વઢશે અને તમારા બાપુ પણ વયા ગ્યા છે "
" વાંધો નઇ હાલ " એટલુ કહી લાલા અને સુધા ઍ ઘર તરફ પગ માંડ્યા .
ઘરે પોહચ્યા ત્યા તો સવિતાબેને બાજરાના રોટલા અને રીંગણાનુ ભડથું સાથે છાશ તૈયાર કરેલુ જ હતું .
પછી તો સહપરિવારે ભોજન કર્યુ ને થોડી વાર વાતો કરી બધાએ આરામ ફરમાવ્યો .
હવેતો લાલો રોજ વહેલા ઉઠવા મંડ્યો, જાણે એણે ટેવ જ પડી ગઇ હોય એમ .
પછી જોગિદાસજી વાડીએ અને લાલો દુકાને .
આજે તો લાલાને બપોરે ઘરે આવની જરુર જ ના પડી , કેમ કે સુધા ગરમા-ગરમ ભાથું લઈ ને દુકાને આવી પોહચી .
ભાથું લાલાને આપી સુધા બોલી " લ્યો આ પકડો અને આજે મે જાતે તૈયાર કરેલુ છે, કેવું લાગે છે મને કેજો "
આ સાંભરી લાલા ની ખુશી નો તો પાર જ ના રહ્યો .
" હા લાવ, મને ક્યારનીય કડકડતી ભુખ લગી છે "
એટલું કહી મોં માં પેલો જ કોળિયો નાખતા જ બોલી ઉઠ્યો " વાહ ! સુધા વાહ ! "
આ સાંભરી સુધાના રાજીપા નો પણ પાર ના રહ્યો ;
પછી સુધા ઘર તરફ વળી .
ગામ માં આવેલી નવી યુવતી ને જોઇ લોકો લાલા ને પુછવા લાગ્યા અને લાલો પણ તેમણે આખી ઘટના સંભળાવી દેતો . આ વાત ની તો ગામનાં સરપંચ ને પણ ખબર પડી એટલે તે ઍ જ દિવસની રાતે લાલાને ઘરે પોહચી ગ્યા . અને સુધાની આખી વાત શાંતિથી સાંભરી એમણે કહ્યું " બેટા સુધા ચિંતા ના કરીશ અમે તને તારા ઘેર મખીયાળા પોગાડિ દઈશુ ." એટલું કહી ફરીથી લાલા તરફ ઇશારો કરી કહ્યું " અરે..! આ લાલો આપણા ગામ નો હોશિયાર દિકરો છે , એણે તારી હારે મોકલીશુ બેટા ."
પછી તો સરપંચ સાહેબે વાત પતાવી ઘર તરફ હાલ્યા .
પણ ઍ રાતે લાલને ઊંઘ જ ન આવી કેમ કે હવે સુધા ને એના ઘરે મુકવા જવાની હતી અને ઍ પાછો એકલો પડી જવાનો હતો . આવા જ વિચારો કરતાં કરતાં લાલની રાત પસાર થઈ ગઇ.
જ્યારે બીજી બાજુ સુધાને ઘરે જવાની ખુશી હતી પણ સાથે-સાથે લાલાનો સાથ છુટવાનુય દુ:ખ હતું .
બીજા દિવસે સરપંચે સુધાને જાવાની તૈયારી લાલાને સમજાવી દીધી , અને બે દિવસ પછી સુધાના ઘર તરફ વળવાનું નકકી કરી દીધુ .
' બે દિવસ ' સાંભરી લાલાની ઉદાસી વધી ગઈ , આ ઉદાસી જોઇ સવિતાબેનને સમજાઇ ગયુ કે લાલાને સુધાથી પ્રેમ છે ; પણ કરી શું શકાય ?
પછી તો લાલો અને સુધા મોડી રાત સુધી વાતો કરતા ને આમ ને આમ બે દિ પસાર થઈ ગ્યા અને સુધા ને ઘેર જવાનો દિ આવી ગ્યો .
ઍક બળદ ગાડું સરપંચ સાબે આપ્યુ તેમા ગામ તરફ થી સુધાને ભેટ આપેલી ઍ ગોઠવી દીધી , પછી લાલો બેઠો એને એણે સુધાને હાથ પકડી ચડાવી , છેલ્લે ઍક લાલાનો ભાઈબંધ હારે આવાનો હતો ઍ ચડયો .
ગામ ના સરપંચ, સવિતાબેને, જોગિદાસજી અને ગામ ના અમુક લોકો સુધાને વળાવા આવ્યા તા ઍ જોઇ સુધા ની આંખો માંથી આંસુ ટપકવા લાગ્યા અને શા માટે ના ટપકે ગામ પ્રત્યે લાગણી જો બંધાઇ ગઈ હતી ; જોગિદાસજી અને સવિતાબેન ની આંખો માંથી પણ આંસુ નિકળી પડ્યા કેમ કે અઠવાડિયા સુધી ઍક દિકરી ની જેમ રાખી અને આજે એની વિદાય હતી .
પછી તો લાલાએ બળદ ને ' હાડ..! ' હાકૉટૉ કરી હન્કાર્યા , પાછળ થી જોગિદાસજી બોલ્યા " બેટા બહારવટિયા નું ધ્યાન રાખજે....."
લાલાએ પણ પાછળ જોઇ " એ..હો બાપુ " કહીં હંકારતો થયો .
શરૂઆતમાં તો લાલો અને સુધા એકબીજાને બોલ્યા જ નઈ ; આ લાલા અને સુધા ના પ્રેમ ની વાત લાલનો ભાઈબંધ ધમો જણતો હતો એટલે એને કીધું " અરે! લાલા આમ ક્યાં સુધી એકબીજા સાથે વાત નઈ કરો, છેલ્લી ઘડી છે મન ભરી ને વાતો કરી લો પછી ક્યાં બંને મળવાના છો ; અને જો સાચો પ્રેમ જ છે તો ઘરે બાપુ ને કે માડી ને કઈ દેવાય ને માની જાત તો લગ્ન કરાઇ દેત બંને ના . "
આ ધમાની વાત લાલાને સાચી લગી એટલે એણે સુધા હારે વાતો કરવાનુ ચાલુ કર્યુ ને બંને ની વાતો તો જામી ગઈ,
એમની વાતો મા તો ધમાને પણ રસ પડ્યો ને ઇ પણ સાંભરતો રહ્યો , એમ કરતા-કરતા સાંજ પડી એટલે નજીક ના ગામમાં રોકાયા ને સાથે લાવેલા ભાથા માંથી ત્રણે જણે ખાધું અને ત્યા જ રાતવાસો કાર્યો .
બીજા દિ સવારે ગામના તાળવે નાઇ-ધોઇ એમનો સફર પાછો ચાલુ કાર્યો .
ગાડું ધીમે ધીમે ચાલતુ હતું ને લાલા અને સુધાની પ્રેમ ભરી વાતો પણ ચાલતી હતી ને પેલો ધમો આજુબાજુમાં દફોરિયા મારતો તો.
એવામા ગાડું બે ડુંગરા વચેથી પસાર થતુ હતું , પેલા બે તો વાતો માં જ મશગૂલ હતા એવામા ધમાની નજર ડુંગરા પર ઉભેલા ઍક આદમી પર પડી . એનુ કદાવર શરીર અને હાથમા તલવાર જોઇ એણે તો લાલાને ખભે હાથ મુકી પેલા તરફ ઇશારો કાર્યો લાલાએ અને સુધાએ ઍ તરફ ધ્યાન દોર્યુ ,સુધાતો જોઇને જ એની આંખો ફાટી નીકળી ને બોલી ઉઠી " બહારવટિયા.. " આ સાંભરી લાલો અને ધમો ગભરાઈ ઉઠ્યા ને તેમના શરીર પર પરસેવાના રેલા છલકાયા .
ગાડું બે ડગલાં આગળ ચાલ્યુ કે ત્રણ ખડતલ ખભાના આદમી સામી છતી ઍ આવતા જોયા અને પેલી ઉપર ઉભેલો આદમી પણ નીચે ઉતરવા મંડ્યો.
સામેના ત્રણ માથી ઍક ઘેરા અવાજે જોરથી બોલ્યો
" થોભી દ્યો આ બળદિયાને અને નીચે વયા આવો "
લાલાએ પણ સામો જવાબ આપી દીધો કે " મોટા ભાઈ નીચે તો નઈ અવાય , આમારે મોડું થાય છે. "
આવો જવાબ સાંભરી પેલા બહારવટિયા ના ગુસ્સાનો પાર ન રહ્યો ને ગાડાં ના નજીક આવી ગુસ્સેથી બોલ્યો
" ભલા માણહ, અમે બહારવટિયા છવી એક વારમાં માની જાવું પડે બાકી બીજી વાર તો સીધો તલવારનો ઘા જ થાય ." એટલું કહી એણે બાંધેલા બળદનાં રાંઢવા પર તલવારના ઘા થી છોડી મુક્યા અને ધમા સામે જોયું ને કહ્યું " તામારી હંધાઇ ની પાસે જે કિંમતી વસ્તુ હોય ઇ આપી દો અને પેરેલુ હોય એ પણ આપી દેજો ."
લાલા એ જે પણ કિંમતી વસ્તુઓ હતી ઍ આપી દીધી પણ એણે સુધાના પેરેલા ઘરેણાં ન આપ્યા. બહારવટિયો આ જોઇ અકળાયો ને કહ્યું " એ.. આ સોડિના ઘરેણાં ઉતારીને આપી દે."
" ગમ્મેઇ થાય જાય પણ ઇ નો ઉતરે ભલા માણહ." લાલા એ સામો જવાબ આપી દીધો.
આ સાંભળી બહારવટિયો તલવાર કાઢી સુધા તરફ આગળ વધ્યો ત્યા જ લાલાએ ગાડા માંથી તલવાર કાઢી સુધાની સામે ઉભો રહી ગ્યો અને તેજ ટાણે ધમાએ બીજી તલવાર લઇ લાલાની બાજુમાં આવી ગ્યો.
આ જોઇ પેલો બહારવટિયો બોલ્યો " વાહ! તારી હિંમત ,ઍક બહારવટિયા હામે થાસ."
પછી તો પેલા ત્રણ અને આ બે વચ્ચે ધિંગાણું ચાલું થયું , પણ પેલો ડુંગરા પરથી ઉતરતો બહારવટિયા એ પાછળથી સુધાને પકડી ગળે તલવાર મુકી દીધી ; ત્યા બીજી બાજુ ધમો અને લાલો તલવારના ઘા ઝીલી રહયા હતા.
એમા ધમાએ હામા બહારવટિયાના ત્રણ-ચાર ઘા તલવાર પર ઝીલ્યા પણ એ ખદતલ ખભાના માણહ હામે ધમો કેટલેક સુધી હાલે ને પાંચમો ઘા સીધો ગળાં પર વાગતા તે ત્યાંજ ઠાર મર્યો . આ જોઇ લાલાનો પિત્તો ફાટ્યો ને આંખોમાં આંસુ આવી ગ્યા ને " હવે તો આ સાલાઓને નઈ મુકુ." એમ કહી એક ને તો સીધો પગની જાંઘ મા ઘા મારી નીચે ઢળતો કરી દીધો ને બીજાને પીઠમાં ઊંડો ઘા મારી એને પણ ઢાળી દીધો ; પણ ત્રીજા સામે લાલાની તાકાત ઓછી પડી , લાલાએ પહેેલા ઘા તો તલવાર પર
ઝીલ્યા પણ ત્રીજો ઘા જમણા હાથના ખભા પર વાગતા તલવાર પડી ગઈ અને ઘુંટણ પર બેસી ગયો .
આ જોઇને સામે ઉભેલો બહારવટિયો બોલ્યો " વાહ રે વાહ! સુ ખુમારી છે ભલા માણહ, ગજબની તાકાત છે તારામાં મારા બે જણા ને ઢાળી દીધા . "
લાલાએ સુધા તરફ જોયું અને કહ્યું " મારા પ્રાણ લેવા હોય તો લઈ લો પણ છોડી દો પેલી ને ."
" એમ ..! " કહી બહારવટિયાએ જોરથી તલવારનો ઘા કરી લાલાનુ માથું ધડ થી અલગ કરી દીધુ .
આ જોઇ સુધા જોરથી ચીસ પાડી ગઈ અને ધ્રુસકે-ધ્રુસકે
રડવા મંડી .
પેલા બહારવટિયા એમના બે મડદા ભાઇઓ ને ખભે કરી અને લુંટેલો સામાન પીઠ પર બાંધી પેલા ડુંગરા પાછળ લુપ્ત થઈ ગ્યા .
સુધા એ લાલાનુ માથું ખોળામાં લીધુ અને લાલાના લોહી થી એને સિંદુંર પુરી દીધુ અને લાલાનું માથું લઈ એ પછી રામપુરા તરફ ચાલવા લાગી .
ગામમાં પોહચી એટલે લોકો જોતા જ રહી ગયા એના લૂગડાં લોહી વાળા અને હાથમા લાલાનુ માથું હતું .
સુધા લાલાના ઘરે પોહચી પણ એ ઘર હવે સુધાનુ પણ હતું , સુધાને અને તેના લૂગડાં જોઇ સવિતાબેન અચંબામાં પડી ગ્યા અને હાથમા જોઇ બોલ્યા " આ હાથમાં ગાભું વિંટેલુ શું છે? "
સુધાએ ધિમીથી ગાભું હટાવ્યુ ને સવિતાબેન ચીસ પાડી ગ્યા , આ સુધાના આવાની ખબર કોઇક એ જોગિદાસજી ને વાડીએ પોગાડિ દીધી ને તે દોડતા-દોડતા ઘરે આવ્યા ને ઘરની હાલત ખબર પડી ત્યા એમના આંખ માંથી અશ્રુ વહેવા મંડ્યા .
આ બધુ જોઇ સુધા બોલી " માડી-બાપુ ચિંતા ન કરશો હવે આ જ ઘર મારું છે." અને માથા પર ઇશારો કરી " મે લાલા હારે લગ્ન હોત કરી લીધા છે. "
આટલું સાંભરી જોગિદાસજી અને સવિતાબેન સુધાને ભેટી પડ્યા.
ગામ લોકો પણ કેહવા માંડ્યા કે " લાલા અને ધમા જેવા મરદ આદમી આજીવન યાદ રેશે."

સાહેબ , આને કેવાય સાચો પ્રેમ બાકી આજના પ્રેમ તો ખાલી દેખાવ જ છે....

- JP સાહબ