// પ્રેમમાં પગરવ //
કર્ણાટક જીલ્લાના હુબલી શહેરના નજીકનાં બોરવડ ગામમાં રહેતા સામંતરાવ તેમજ શાંતાગૌરી નો એકનો એક દીકરો રોહન તેના માધ્યમિક શાળાનો હાયર સેકન્ડરી સુધીનો અભ્યાસ ક્રમ સાયન્સ ફેકલ્ટીમાં પુર્ણ કરી ગુજરાતની સંસ્કારી નગરી ગણાતા મહારાજા ગાયકવાડે જે નગરીને ચાર ચાંદ લગાવેલા કેવા નગરમાં તેના મામાને ત્યાં કોલેજના અભ્યાસ માટે જેના મામા-મામીનો આગ્રહ અને માતા-પિતાની ઇચ્છા ને અનુસરી આવેલ હતો. દેખાવમાં જો કહેવામાં આવે કે રોહન ઘંઉ વર્ણો અને હાઇટ બોડીમાં પણ દેખાવ સારો હતો. વડોદરા શહેર જેના માટે શરૂઆતમાં તો નવું હતું. કારણ જેના જન્મથી લઇ હાયર સેકન્ડરી સુધીનું જીવન તેણે દેના ગામમાં વીતાવેલું હતું. એટલે વડોદરા શહેરમાં આવ્યા બાદ કોલેજના પ્રથમ વર્ષનો અભ્યાસ પુરો થતાં સુધી તો રોહનભાઇ નિયમિત રહ્યાં. ધીમે ધીમે તેનું કોલેજજીવન અને યુવાની સોળે કળાએ ખીલી રહ્યા હતાં. અને તેમાંજ તેને રાશી નામની છોકરીને સાથે પ્રેમ થઇ જાય છે. તે એની જ કોલેજની વિદ્યાર્થીની હતી જેના મામા ચંદ્રકાંભાઇ જે બીજી કોલેજમાં પ્રોફેસર હતા કે તેણીને ભણાવતા હતા. જો કે મેં તેણીને અગાઉ દો ઘણી વખત જોયેલ હજી, પરંતુ એકવાર ભરનિદ્રામાં ગયો ને તે મારા સપનામાં આવી અને કેટલીક એવી યાદો તેણીએ મને આપી કે આજે પણ હું તે સપનામાં જીવવા માંગુ છું. પરંતુ મેં તેના પર ધ્યાન આપ્યું નહીં, કારણ કે મને ઇશ્ક-વિશ્કના આ શબ્દો ખૂબ જ વિચિત્ર લાગે છે. મેં ક્યારેય વિચાર્યું ન હતું ન કરવાનું હું આવનારા દિવસોમાં હું કરીશ
મનમાં ને મનમાં હું એટલું ઈચ્છતો હતો કે મારું હૃદય અને દિમાગ દરેક ક્ષણે તેની યાદોમાં કેદ થઈ જાય એમ મારી અંદર મને કહેતું હતું.
થોડા દિવસો પછી એ જ કોલેજનું એક ગ્રુપ મુલાકાત માટે આવ્યું હતું. મારા કેટલાક મિત્રો પણ એ જ વર્ગમાં ભણતા હતા, જેઓ મને પણ સાથે લઈ ગયા હતા. પહેલા તો મેં ઘણી ના પાડી, પરંતુ જેવી મને ખબર પડી કે તે પણ ત્યાં રાશી પણ આવી રહી છે, હું તરત જ રાજી થઈ ગયો. એ આવનારા દિવસોએ મારું આખું જીવન બદલી નાખ્યું. અમે બંને આખા પ્રવાસ દરમિયાન સાથે રહ્યા અને ઘણી મજા કરી, જે તે હજુ પણ અમારા બંનેમાંથી કોઇ ભૂલ્યું ન હતું.. તે પછી મેં ઘણી વખત મેં તેની સાથે ફોન પર વાત કરેલ હતી. થોડા દિવસો પછી 'વેલેન્ટાઈન ડે' આવ્યો.
હું મનોમન આ તક ગુમાવવા માંગતો ન હતો, કારણ કે મેં મારા ઘણા મિત્રોને પીડાતા જોયા છે. તે ઘણીવાર એ જ વાત કહેતો જે કાશ હું ક્યારેક કહી શક્યો હોત. પણ હું ક્યારેય 'મારી ઈચ્છા' કહેવા માંગતો નથી. તેથી મેં તેને મારો પ્રેમ વ્યક્ત કર્યો. પણ ત્યાં સુધીમાં કદાચ ઘણું મોડું થઈ ગયું હતું. મને ખબર પડી કે તે કોઈ બીજાને પ્રેમ કરતી હતી અને તે છોકરો પણ તેને ખૂબ પ્રેમ કરતો હતો. મેં કોલેજમાં તેમના માટે એક ગીત પણ ગાયું હતું, જે હું આજ સુધી ભૂલી શક્યો નથી.
તે મારાથી એક વર્ષ મોટી હતી, પણ મેં આવી કોઈ વાત પર કયારે ધ્યાન આપ્યું ન હતું. કારણ કે, હું તેના પ્રેમમાં એટલો ડૂબી ગયો હતો કે હું માત્ર અને માત્ર સુખ જ શોધી રહ્યો હતો. હું કોલેજ જીવનના ત્રીજા વર્ષને ક્યારેય ભૂલી નહીં શકું કારણ કે તે મારા જીવનનું સૌથી મનોહર વર્ષ હતું. ઘણી વખત મને લાગે છે કે તે મારા સપનામાં આવે છે અને મને આ રીતે જુએ છે. તે મને કંઈ ન કહીને ઘણું બધું કહી જાય છે. આ બધું સંયોગ ન હોઈ શકે.
આ દરમિયાન રોહન અને રાશી બસમાં મળ્યા. પ્રવાસ માત્ર અગિયાર દિવસ માટેનો ગયો. રોજેરોજ સાથે મુસાફરી કરી, પરંતુ તે અગિયાર દિવસ પ્રેમ માટે પૂરતા હતા. તેણે ભણીને તે નોકરી કરતી હતી તે છોડી દીધી અને અમે એકબીજાની મોબાઈલના સહારે સંપર્કમાં રહ્યા.
બાદમાં મેં મારી માતાને ઘરે વાત કરીને પણ કહ્યું અને તે અમારા સંબંધ માટે રાજી થઈ ગઈ. પરંતુ કદાચ અમારા નસીબમાં કંઈક બીજું હતું. આ સમય દરમિયાન એકાએક રોહનને બ્રેઈન ટ્યુમરનો હુમલો થયો હતો અને તેણે ક્યારેય પાછળ વળીને જોયું નહીં. .
રોહને તેને તેની માતાએ આપેલી બંગડીઓ આપી, પરંતુ તે પછી જ તેણે મને છોડી દીધો. તે ઉત્તરપ્રદેશના આગ્રામાં તેના પિતા સાથે ચાલી નીકળી. અને રોહન તેના અરમાનોને નેવે મુકીને પાછો તેના ગામમાં આવી ગયો. પણ સત્ય કોઈએ કહ્યું છે કે નસીબદારને સાચો પ્રેમ મળે છે. હું પ્રાર્થના કરું છું કે ભગવાન મને ફક્ત એક જ વાર તેમની સાથે ફરીથી જોડાવવાની રોહનની અનેક ઘણી ઇચ્છાઓ હતી પરંતુ રાશીએ ક્યારેય સામે ન જોયું……
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Dipak Chitnis
dchitnis3@gmail.com
