મારાં વ્હાલા મિત્રો, મૈં આ અલગ series ચાલુ કરી છે
તો તેના પરથી ઘણું બધું આપણી અંદર પરિવર્તન લાવી શકાયઃ છે. પરિવર્તન લાવવાની તૈયારી આપણી છે? શું આપણે દુનિયામાં creative થયીને best થવું છે?
તમે મને પ્રોત્સાહિત કરો. હું વધુ લખો શકું, સમય કાઢી શકું.
वार्ता 31 — “સાચું દાન એટલે શું?”
એક ગામમાં હરિભાઈ નામના ધનિક દાન કરવાથી પ્રસિદ્ધ હતા. એક દિવસ શિક્ષકએ બાળકોને પૂછ્યું — “મોટું દાન કોણે કર્યું?”
બધાએ હરિભાઈનું નામ લીધું. પરંતુ એક છોકરો બોલ્યો — “મારી મમ્મીએ ગઈકાલે પોતાના રોટલી મને આપી— પોતે ભૂખી રહી. આ સૌથી મોટું દાન.”
શિક્ષક સ્મિત કર્યો.
MORAL:
દાન રકમથી મોટું નથી—
વાર્તા 32 — “ખોટો ડર, ખોટી કલ્પના”
ટોટો નામનો છોકરો રાતે આંગણામાં છાયાં જોઈને ચીસ પાડતો. એક દિવસ પપ્પાએ દીવો લઈને બતાવ્યું— “આ તો માત્ર જામફળનું વૃક્ષ છે!”
ટોટો હસ્યો. ત્યારથી તેને સમજાય ગયું કે ઘણીવાર ડર વસ્તુમાં નહીં — આપણા મનમાં હોય છે.
MORAL:
ડરનો અડધો ભાગ કલ્પના હોય છે. તેને દૂર કરો, સમસ્યા જતી રહે.
વાર્તા 33 — “ખોટી દ્રષ્ટિ”
એક ચશ્માના દુકાનદાર પાસે બે લોકો આવ્યા. એકે કહ્યું— “આ ગામના લોકો ખરાબ છે.” બીજાએ કહ્યું — “ખૂબ સારા છે.”
દુકાનદાર સ્મિત કરીને બોલ્યો— “ચશ્મો નહીં, તમારી નજર બદલવાની જરૂર છે.”
MORAL:
દુનિયા આપણાં જેવી લાગે— આંખો નહીં, દ્રષ્ટિ બદલો.
વાર્તા 34 — “જ્ઞાનની ભૂખ”
નાનકડો વિદ્યાસાગર ગામનું શાળાએ જતા રસ્તે દરરોજ વૃદ્ધ પંડિતને પ્રશ્ન પૂછતો રહેતો. લોકો કહે— “તારું માથું ખાઈ નાખશે.”
પણ પંડિત કહે— “મારી કેટલીય ઉંમર થઈ ગઈ, પરંતુ આ બાળકની માફક જ્ઞાનની ભૂખ મેં કોઈમાં નથી જોઈ.”
MORAL:
જેને શીખવાની ભૂખ હોય— એ જ સાચો વિદ્વાન બને છે.
વાર્તા 35 — “વાતો નહીં, વર્તન”
બાબુદેવ હંમેશા પોતાના બાળકોને કહે— “દાન કરો, સહાય કરો.”
પરંતુ પોતે ક્યારેય કોઈને મદદ ન કરતાં. એક દિવસ બાળકએ કહ્યું— “પપ્પા, તમે કહો છો— પણ તમે કરો છો નહીં.”
બાબુદેવને લાગ્યું— બાળકો કાનથી નહીં, આંખથી શીખે છે.
MORAL:
બાળકોને ઉપદેશ નહીં— ઉદાહરણ જોઈએ.
વાર્તા 36 — “ગામનો દીવો”
એક ગામમાં એકમાત્ર દીવો જતો રહેતો. બધા વાંધો કરતા — “કોઈ સુધારે કેમ નહિ?”
એક દિવસ શાંતા બેન એ પોતે જ દીવો સુધાર્યો. બીજા દિવસે લોકો એ મિલીને નવો દીવો લગાવ્યો.
શાંતા બેન બોલ્યાં— “સુધારો આપણામાંથી જ શરૂ થાય.”
MORAL:
પરિવર્તન માટે પહેલ પોતે જ करनी પડે.
વાર્તા 37 — “આદતનું બળ”
ગોપાલ દરરોજ 5 મિનિટ વાંચન કરતો. મિત્રો એને હસતા— “5 મિનિટથી શું થશે?”
એક વર્ષ પછી ગોપાલ પાસે 7 પુસ્તકોનું જ્ઞાન હતું. મિત્રો હેરાન— નાની આદતનું મોટું પરિણામ.
MORAL:
નાનો નિયમ પણ લાંબા ગાળે ખૂબ મોટું પરિણામ આપે છે.
વાર્તા 38 — “સાચો સૌભાગ્ય”
એક છોકરી હંમેશા કહે— “મારી પાસે નસીબ નથી.”
એક દિવસ દાદીએ તેને હાથમાં પથ્થર આપ્યો— “આને હીરા સમજ.”
છોકરીએ તેને ચમકાવવાનું શરૂ કર્યું. થોડા દિવસમાં પથ્થર તેજસ્વી થઈ ગયો.
દાદી બોલ્યાં— “નસીબ નથી— મહેનત છે.”
MORAL:
નસીબ બનતું નથી— બનાવવું પડે છે.
વાર્તા 39 — “અહંકારની સજા”
એક નદી પોતાની લ્હેરોમાં ગર્વ કરતી— “સાગર તો હું જ બનાવું!”
સાગરે શાંતિથી જવાબ આપ્યો— “તારો અભિમાન તને ખાલી કરે છે. જે ભગીરથ જેવી નમ્રતા ધરાવે— તેને દુનિયા યાદ રાખે છે.”
નદીને સમજાયું — ગર્જના કરતાં વહેવું વધારે સારું.
MORAL:
અહંકાર ક્યારેય ટકે નહીં— નમ્રતા જ ઊંચું કરે છે.
વાર્તા 40 — “સંયમનું ફળ”
એક બાળક બરફી ખાવામાં संयम રાખી શકતો નહોતો. બધા દિવસે પાંચ-છ ખાઈ લેતો. એક દિવસ પેટ બગડ્યું. દાદાએ કહ્યું— “ખાવું સારું— પણ મર્યાદામાં.”
બાળક સમજ્યું — સંયમનું મીઠું ફળ હંમેશા મોટું હોય છે.
MORAL:
મર્યાદા વગર કોઈ મજા મજા નથી. સંયમ જ સાચું સુખ આપે છે.
: આશિષ : IMTB : I am the best.
