Samtano Prem books and stories free download online pdf in Gujarati

સમતાનો પ્રેમ

કાર પાલનપુર બાજુના એક ગામ તરફ ગતિ કરી રહી હતી. ધોધમાર વરસાદ રસ્તાઓ પર ઝિંક બોલાવી રહ્યો હતો.

જેનો તોફાની ધ્વનિ મયુરને વિચલિત કરી શકે એમ નહોતો. આજે વિધાતા ગમે તેવી રમત રમે છતાં તમામ પડકારોને પડકારી મંજિલે પહોંચવુ હતુ.

સવાલ એની પોતાની ઈચ્છાનો નહોતો.

સવાલ હતો. સમતાની ખુશીનો. એના વણ પ્રીછ્યા પ્રેમનો... નદીના ધોડાપૂરની જેમ ઉભરેલી લાગણીઓનો..

પહેલી વર્ષાની રમજટનો.. મન ભીંજાયા ના તલસાટનો..

પડખેજ આંખમાં આખુ મેઘધનપુષી આભલુ ભરી સમતા બેઠી હતી.

એની નજરો વારે ધડીએ પપ્પાના વાત્સલ્ય સભર ચહેરાને સ્પર્શી જતી હતી. એક કસક હતી એમાં પોતાના માટે બધુ કરી છૂટવાની.

પોતાની મૂંગી લાગણીઓનો પ્રતાપ હતો.

પોતાની બોલતી આંખે બધુ જ કહી દેવાની આવડત જે એનામાં વિસ્તરી હતી.

સમતાની બીજી સાઈડ નીયતિ બેઠી હતી.

સમતા પર ઓળધોળ થતો માતૃવાસ્તલ્યનો ધોધ જે માતા તરીકે નીયતિનુ અખૂટ ધન હતુ. એવુ ધન કે જેને એક ક્ષણ ચૂક્યા વિના દિકરી પર સ્નેહોર્મિઓની વાંછટ બની છલકાવ્યા કરવુ હતુ.

ઉભયની વચ્ચે સમતા સુરક્ષિત બેઠી હતી.

સુરક્ષિત તો એ જન્મી ત્યારથી જ હતી.

મયુર પિતાજીનો ડાયમંડ બિઝનસનુ અમ્પાયર સંભાળતો હતો. આજે માર્કેટમાં મેહૂલ જેમ્સની મોટી શાખ મહેકી ઉઠેલી.

જેટલુ ખૂટતુ હતુ એ પણ નીયતિ સાથેના ધામધૂમથી લગ્ન સાથે પરિપૂર્ણ થઈ ગયેલુ.

નીયતિનો પ્રેમ અદભુત અને અવર્ણનિય હતો.

આખુ જીવન જાણે કે નવી કૂંપળો સાથે ફણગી રહ્યુ હતુ.

નવેસરથી અંકૂરાઈને નવી જ ઉર્મિઓના અહેસાસને ભોગવી રહ્યુ હતુ.

ક્ષણો વિતતી ગઈ. દિવસો ટૂંકા થતા ગયા. અને પાંચેક વર્ષ આ ઉન્માદી છોળો વચ્ચે વીતી ગયાં.

જમીનમાં બીજ સંઘરાઈ ગયુ હતુ. અને અંકૂરો ફૂટ્યા નહોતા.. ફરી એક મીટ આકાશ તરફ નીયતિની ઉઠી હતી. પથ્થરો એટલા દેવ કર્યા. દવાખાનાના આંટાફેરા.. મયુર સાથે..

કશોક અણસાર હતો.. નાની પગલીઓનો.. જે જર્જરિત થયેલા મકાનોની જેમ વિસ્તરતો હતો.

જેનો અણસાર સૂના આંગણના નિશ્વાસા માં બળી ઉઠતો હતો.

પાંચ વર્ષની બળતરા અને ઝૂરાપો ભરેલા આયખાને સરભર કરી ધમરોળવા કુદરતે સાટુ વાળી દીધુ.

નીયતિનો ખોળો ભરાયો.

પેટના ઉપસતા જતા આકારને જોઈ કોઈ વણઉકેલી લાગણીઓ વચ્ચે એ ધેરાઈ જતી. બાળક જાણે એને આલિંગી વળતુ.

અને માતૃત્વનો અહેસાસ એની જિજિવિષા વધારી મૂકતો.

પૂરેપાટે એક પરી એ જન્મ લીધો.

હોસ્પિટલમાં નીયતિના હાથમાં બાળકી મૂકતાં ડૉક્ટરે કહ્યુ.

મિસિજ બજાજ..! માફ કરજો.. બટ બેબી રડતી નથી.

કોઈ અવાજનો કશો પ્રત્યાઘાત નથી.

જો હુ ખોટો ન હોઉ તો.. એનો અવાજ ક્યારેય તમે નહી સાંભળી શકો.. ના ક્યારેય એ તમારો અવાજ સાંભળશે..

"મતલબ ડૉક્ટર..?"

મેહૂલના શ્વાસ અધ્ધર થઈ ગયેલા.

"ના સમજ્યા..? બેબી મૂકબધિર છે..!"

નીયતિનુ હ્રદય એક ધબકારો ચૂકી ગયેલુ.

મેહૂલના પગ તળેથી ધરતી ખસી ગઈ જાણે.

ડૉક્ટરે સમજાવતાં કહેલુ. દરેક બાળક એનુ નસીબ લઈને અવતરે છે.. એમાં તમે કે હું કઈ ન કરી શકીએ..!

મેહુલ નીયતિએ જરા પણ મનમાં ઓછપ લાવ્યા વિના સમતાને ગળે લગવી લીધી. આખરે પોતાના જ શરીરનો એક પીંડ હતી એ.. પોતાનુ જ ખૂન..! જેની સાથે કેટલીય લાગણીઓ જોડાયેલી હતી.

કોઈક તો પરભવનો રૂણાનુબંધ હશે એને એટલે જ આ પરિવારમાં એ જન્મી હતી.

બજાજ પરિવારમાં જશ્નનો માહોલ સર્જાયેલો.

તમામ વર્કરોને એક ટાઈમ ફાઇવસ્ટાર હોટલનુ ભોજન ફ્રી અપાયુ.

સમતા .. નીયતિ અને મેહૂલના પ્રેમનુ પ્રતિક હતી. જેનુ આગમન મહદઅંશે તમામને ભાવવિભોર કરી ગયુ.

સાસુ-સસરાનુ ડિસ્ટબન્સ નહોતુ. બાળકી પર ઓળધોળ પ્રેમ હતો.

ધીમે ધીમે સમતા મોટી થતી ગઈ..

એની આંખો ધણુ બોલતી હતી.

નિયતીએ જોયેલુ. એ પાણીનો ગ્લાસ મોંઢે લગાવતી તો એ આંખો દ્વારા જ પાણીની માગણી કરતી.

ધીમે ધીમે એની બધીજ જરૂરિયાતો માગણીઓ નીયતિ સમજવા લાગી હતી.

નિયતીના હોઠ ફફડતા જોઈ સમતા ઠપકો અને પ્રેમને પામી જતી.

સામો એવોજ ઈમોશનલ પ્રત્યાધાત રહેતો.

જેમજેમ વધતી ગઈ. એમ એમ એની દરેક જરૂરિયાતો મયુરે સરઆંખો પર ચઢાવેલી.

એ જે વસ્તુ તરફ નજર કરતી એ વસ્તુ એની થઈ જતી.

નાની ઢીંગલીથી માંડી કાર સુધી મયુરે સમતાને મળી હતી.

મૂકબધિરની સ્કૂલમાં એકલી મૂકતાં જીવ ચાલતો નહોતો. છતાં એની ભલાઈ માટે એને કચવાતા મને મયુરે મૂકેલી.

નિયતી માટે તો જાણે એ એનો પડછાયો જ હતી.

એનુ જ રૂપ ધરીને ફરી પાછી આવેલી.

સ્કૂલમાંથી એણે ટ્વેલ પૂરુ કર્યુ હતુ.

ધણીજ હોશિયાર હતી. ડ્રોંઈગ તો એનુ અદભૂત હતુ. ચિત્રોને જીવતાં કરી મૂકતી.

અવારનવાર એ સ્કૂલેથી મમ્મી પપ્પાને મળવા આવતી.

એક સાંજે એનાં ડ્રોંઈગમાં મયુરે કોઈ યુવકનુ સમતાએ દોરેલુ ચિત્ર જોયુ.

પછી એણે ધણી જગ્યાએ આ એક જ ચિત્રને અલગઅલગ અંદાજમા ચિત્રાએલુ જોયુ.

મયુરને રસ પડ્યો.

સમતાની પર્સનલ ડાયરીનાં પાનાં ઉથલાવ્યાં.

એક બાપ તરીકે પૂત્રીની પર્સનલ ડાયરી જોવી અયોગ્ય હતુ. છતાં એની ચિંતા કોરી ખાતી હતી.

અબોલ ગાવલડી કોઈ બૂરી આફતના સંકજામાં ન ફસાય એ જોવાનુ હતુ.

ડાયરીનાં પાનાં માંનુ લખાણ મયુરના હ્રદય સોસરવુ ઉતરી રહ્યુ.

6.જુલાઈ.. એની પ્રથમ વાર જોવાની ક્ષણો..

મન ઉછળીને એનુ થઈ જવા થનગનતુ હતુ.

કોઈ અદભુત ખેંચાણ હતુ એની આંખોમાં..

8 જુલાઈ.. અચાનક પડવાથી પગમાં મોચ આવી ગઈ.

મારુ દર્દ અસહ્ય બનતાં મને આખી ઉંચકીને એ મારા રુમ પર મૂકી ગયેલો.

એને બોલતો મે સાંભળ્યો. હા અમારી પાસે ભાષા હતી આંખોથી વાત કરવાની. એની આંખોમાંની અસિમ લાગણીઓ મેં વાંચી.

મયુર પાના ઉથલાવતો રહ્યો.

15 જુલાઈ ક્યાંય કોઈ કાર્યમાં મન લાગતુ નહોતુ એટલે એને મળી પ્રપોઝ કરી દેવાનુ ઠીક લાગ્યુ.

એકાંત જોઈ એનો હાથ પકડી મે ઈશારાથી એની સામે મારી ફીંલિગ્સ રજૂ કરી.

એના ઈશારા સેમ હતા

છતાં એની આંખોમાં ઉદાસી હતી.

એને બીજો સવાલ મારો એ જ હતો.

મારી સાથે લગ્ન કરીશ..

એ જ ઈશારાઓમાં એને પોતાના પેરેન્ટસ્ ને પૂછવાની વાત કહેલી.

મને જોઈને એના ચહેરાને ખીલી ઉઠતો મેં જોયેલો.

લાગણીઓ અભિવ્યક્તિનુ સમર્થ માધ્યમ અમારી આંખો હતી.

એક પણ શબ્દ બોલ્યા વિના કેટકેટલી વાતો થઈ જતી.

એનો ગમો અણગમો એનાં રસરૂચી જાણવાની જિજ્ઞાસા.. દિવસ ભરની એની એક્ટિવિટી હું બધુ જ મુગ્ધતાથી જોયા કરતી.

મયુરે ઙાયરી બંધ કરી દીધી.

પણ એના હ્રદયમાં ખળભળાટ હતો.

એક પિતા તરીકે પોતાની પૂત્રીને ખુશીઓ આપવામાં જરાય એ ઉણો ઉતર્યો નહોતો.

સમૃદ્ધીની છોળો વચ્ચે એ ઉછરી હતી એટલે એના ઈશારા પહેલા એની મનગમતી વસ્તુ હાજર થઇ જતી.

પરંતુ અહીં વાત પ્રેમની હતી. કોઈને બાંધીને પોતાનુ બનાવી શકાય એમ નહોતુ.

આજે જ્યારે સાચા પ્રેમ અને લાગણીઓની વાતો માત્ર કાગળમાં જ રહી ગઈ છે ત્યારે પોતે દિકરીની લાઈફમાં અજવાળુ પાથરવાની નેમ લઈ બેઠો.

જગત આખુ એક બીજાને છેતરી રહ્યુ છે. કોઈકની લાગણીઓ છીન્નભિન્ન થઇ રહી છે. આત્મા પોકારી રહ્યો છે.. દર્દ ઠલવાઈ રહ્યુ છે. અને ક્યાંય છોડી જનારાંઓને અણસાર સુધ્ધાં નથી.

ખોટુ લખ્યુ છે ધાર્મિક ગ્રંથોમાં આત્મા એ જ પરમાત્મા.. જો એવુ હોત. તો કોઈ તડપતુ હોય.. અને એની વેદનાની ઝાળ પરમાત્માને ન લાગે શક્ય જ નથીને..

ખેર આશાઓ અમર છે.

દિકરીની ખુશી માટે મયુર સામે છોકરાના પરિવારને મળવા માગતો હતો.

પૂત્રીનો ઝૂરાપો એનાથી બરદાસ્ત થાય એમ નહોતો.

મનોમન નક્કી કરેલુ મયુરે છોકરાના પિતાના પગ પકડી લઈશ માગે એટલા રૂપિયા આપી દઈશ.. બસ મારે દિકરીને એની ખુશીઓ આપી દેવી છે કોઈ પણ ભોગે..!"

મયુરે નિયતીને વાત કરેલી.

નિયતીએ સમતાને વ્હાલથી પેલુ ડ્રોંઈગ બતાવી પૂછ્યું કે "આ છોકરો તને ગમે છે..?"

સમતા એક પણ શબ્દ બોલી નહોતી.

બસ નિયતીને ગળે વળગી બોરબોર જેવડા આંસુઓ વડે એનો ખભો ભીંજવી નાખેલો.

કદાચ પોતાનો પ્રેમ ગુમાવી દેવાનો થડકો એના મનમાં હતો.

મૂંગી વેદનાની વાચા એનાં પેરન્ટસ્ ને સ્પર્શી ગયેલી.

એક મૂંગી માગણી... મૂંગી અપેક્ષાઓને જીવન પર્યત પૂરી કરી છે અને હવે પણ..!"

મયુર પોતાના મનને ડગવા દેવા માગતો નહોતો.

એક નાનકડા ગામ રતનપુર પહોંચ્યા ત્યારે વર્ષાએ હાર કબુલી લીધી હતી.

ધોધમાર વરસીને કાળુ ભઠ્ઠ પડેલુ આકાશ હવે ઉધાડ થતાં જ સોનલવર્ણો કીરણોથી શોભી ઉઠ્યુ હતુ.

નવોઢાની જેમ ધરણી ઘૂંઘટ ખોલી રહી હતી.

પશુ પંખીઓ ગેલમાં આવી શરીર પરનુ પાણી ખંખેરી રહેલાં.

એક ખેડૂતના ધરે કાર આવીને ઉભી એ જોઈ કુતૂહલ વશ ગામ લોકો જોવા લાગેલાં.

મયુર અને નીયતિ સમતા સાથે નીચે ઉતર્યાં.

સામે જ ઉસ્માનભાઈ ઉભા હતા.

એમનાં વાઈફ રૂક્ષ્સાના સાથે.

અને રૂક્સાનાનો હાથ પકડી અસલમ ઉભો હતો.

સમતાને જોતાં જ એના ચહેરા પર રોશની જળહળી ઉઠી જાણે..

"નમસ્તે..! ,કહેતાં મયુરે બન્નેને કહ્યુ.

મારૂ નામ મયુર બજાજ છે.. અને આ મારાં વાઇફ નિયતી બજાજ..!

"આવો..!"

રૂક્સાના એ પડસાળના પલંગ પર એમને બેસાડ્યાં.

ઉસ્માન વાતનો તાગ પામવાની મથામણ કરતો હતો ને રૂક્સાના સઘળુ પામી ગયેલી.

નિયતીએ વાતનો ખુલાસો કરતાં કહ્યુ.

મારી દિકરી સમતા અને અસલમ એકજ સ્કૂલમાં ભણે છે.. બન્ને એક બીજાને ખૂબ પસંદ કરે છે.. પ્લીઝ આ ધર્મના બંધનોના દાયરાને ફગાવી આપણે આ મૂંગાં બાળકોની ખુશીઓ એમને આપીએ તો..?"

ત્યારે ઉસ્માનનો અહમ પોરસાયો.

એ જરા અકળાઈને બોલ્યો.

હજુ એમનામાં એ સમજણ નથી કે એમના માટે સારૂ શુ અને ખરાબ શુ..!

હું મારા દિકરાને બીજી કોમને હવાલે ન કરી શકુ..!"

તમારે ક્યાં તમારા દિકરાને બીજાના હવાલે કરવો છે..?"

જુઓ સાહેબ..!,

ઉસ્માન ડરી ગયો હતો કદાચ..

અમે નાના માણસો.. ખેતી કરી ગુજરાન ચલાવિએ.. અમારો પૂત્ર પણ અહી જ ખેતી કરશે અને અમારી જ્ઞાતિમાં લગ્ન કરશે..!"

છોકરી મલી જશે ..એને..

હું તો કઉં છું તમે પણ ખાધે પીધે સુખી લાગો છો..

સારુ પાત્ર જોઈ દિકરી પરણાવી દેજો.. એને મળી જશે.. એના નસિબનુ..!"

ઉસ્માનની વાત રુક્સાના પણ ઉથાપી શકે એમ નહોતી. ધરમાં એનુ જ કહ્યુ થાતુ.

તમે મારી વાતને સમજ્યા નથી ભાઈ..!

મયુરે એક લાગણી વિહીન માણસને લાગણીના પાઠ ભણાવાની કોશિશ કરી.

તમે તમારા દિકરાનુ મન વાંચવાની કોશિશ કરી છે..? આખરે એની પણ ઈચ્છાઓ હોય ને?

મારો દિકરો મારી વાત ન ઉથાપે સાહેબ..!

ઉસ્માન રૂઆબ ભેર બોલ્યો.

મા બાપ સંતાનોનુ ખોટુ ન કરે.

પાણી હદ બહાર જતુ જોઈ.. મયુર તડપી ઉઠ્યો. દિકરીના ચહેરા પરની ઉદાસી એને હણી નાખતી હતી.

છેલ્લે એણે કહ્યુ.

જુઓ વડીલ અમે તમારા દિકરાને ક્યાંય લઈ જવાના નથી બેઉ તમારી જોડે જ રહે એવી ગોઢવણ કરી દઈશુ.

તમારે પૈસા જોઈએ તો.. બોલો.. જેટલા કહો.. હું ચેક લખી દઉં ..!

પણ આ છોકરાંની લાઈફમાં ખુશીઓથી ભરી દો.. પ્લીઝ..!"

મયુરની રીક્વેસ્ટની કોઈજ અસર ન થઈ ઉસ્માનને..

ઉટલુ સંભળાવતાં એ બોલ્યો.

હું મારો દિકરો વેચવાનો નથી.. મને રૂપિયાની લાલચ ન બતાઓ.. જાઓ.. તમે ચાલ્યા જાઓ અહીંથી..!"

પિતાને તૂટી પડતા જોઈ સમતાની આંખો ડબડબી ઉઠી.

પાંપણો વરસી.

હ્રદયમાં રહેલા પ્રેમને ભીતરે ધરબી એ પિતાને આલિંગી વળી..

હારેલા યોધ્ધાની જેમ મયુર ઉભો હતો.

એનુ હૈયુ ચિત્કારી રહ્યુ હતુ.

હું હારી ગયો બેટા.. તારે ખુશીઓ લૂટાવવામાં હું હારી ગયો.. તારી જિંદગીની અહમ પળોને હું તારી ન બનાવી શક્યો.. એક બાપ તરીકે હું હારી ગયો..!"

બધુ જ સમજતી હોય એમ.. પિતાની આંખો લૂછતી સમતા એમના આંસુઓ લુછતી રહી..

નીયતિ પણ ઉભયના હાથ જાલી ગાડી તરફ ખેંચી રહી હતી.

જાણે કે મૂંગી લાગણીઓ સળવળી ઉઠે અને એનુ રૂદન સંભળાય એ પહેલાં અહીથી દૂર ચાલ્યા જવુ હતુ.

પણ એમને ક્યાં ખબર હતી.. આત્માઓ જોડાઈ ગયા પછી .. શરીરનાં સંધાણની વેલ્યુ નહોતી. શરીર તો વૃધ્ધત્વને વરે ત્યારે માત્ર દેહ આસક્ત ન પ્રેમ મેળવી શકે ન પ્રેમ પામી શકે..

*** *** ****