संजो नि संगला
संजो- गे आवशी,गे संगल्याचे आवशी
संगल्याची आऊस- कित्याक आरडतहस रे संज्या?
संजो- काय नाय गे. वायच मडकुळ व्हयी हुती. काजीतनी जातय. संगला खय गेला? दिसना नाय ता.
संगल्याची आऊस- कपडे धुवूक नह्यवर गेला हा. इरड जायत इली आता. याकच काम करता. दुसऱ्या कामाक हातबोट लावूक मागना नाय. हडे घरात काय कामा थोडी हत! ढोरांका पानीउदाक देवचा हा,पतेरो काढूक व्हयो. व्हयतो पाऊस तोंडार इलो हा. लाकडा,शेनी भरुक व्हयी. ह्या पोरीची किसकुटाच्या काडीची आशा नाय.
संजो-करात गे आवशी. वायच समजूत इल्यार सगळा करात.
(संजो भितीक उभी करुन ठेवलली मडकूळ न्हेता.)
संजो- बरा जातय गे.
(संजो नह्यहारल्या काजीतनी जाता. थय तेका संगला गमता. संगल्यान कपडे धुवून खडकार सुकत घातलेल्यान नी रेतीत हात घालून खुबे रापीत हुता. संजो थय एंट्री मारता.)
संगला- काय रे संजा हय सो?
संजो- वायच काजीतनी.
संगला- रे ह्या परडा तर गोपाळ सावताचा. असलो पेट काढीत तुझो.
संजो- श्या, माका मारनारो जन्माक येवचो असा. गो संगल्या,तुजी आऊस तुज्या लग्नाचा सांगी हुती.
संगला- व्हय रे, निसती पाठी लागलीहा माज्या. उठता,बसता याकच तुनतुना..लगीन कर,लगीन कर.
इतका काय माजा वय झालाहा नाय रे लगीन करुक नी बरोसो घोव गावाक व्हयो. मगेच करतलय लगीन. नायतर व्हयती लतली बगलस मा,तीन वरसा झाली..घोवाक पोसताहा काजी फोडून.
माका बाय काम करनारो,नोकरदार घो व्हयो.
संजो-नोकरदार व्हयो म्हंजे चाकरमानी,मुंबयवालो?
संगला-शीरा घाल त्या मुंबयवर, कोरोना इलोहा थय. मानसा पटापटा मरतत मरे,किड्यामुंगीसारी.
संजो-मगे..
संगला-हयलोच व्हयो रे, काळसावळो असलो तरी चलात. पन मगळसूत चार तोळ्याचा तरी घालनारो व्हयो. तेका चुलीत आग घालूक तरी येऊक व्हयी. निसतो बसले जाग्यार आर्डरी सोडनारो नको गुलबीच्या घोवासारो. ते घोवाचे कारनान माह्यराक दोन दिस रवाक गावना नाय गुलबीक. शीरा पडली तिच्या घोवार ती,वायच पीटीदेखूल ढवळूक येत नाय तेका. आसले घोवाचे काय कापून वाटे घालुचे आसत!
संजो-बरा. सासूसासरे गो..
संगला-व्हये तर पन वायच तरनेताठे व्हये. अगदीच म्हातारे,जमनीक ताँड लागलले नको. नायतर तेंचा करीतागद म्हातारा जाऊक व्हयत माका. तेंनी तेंचे मर्जीमापान रव्हाचा. मिया माज्या मर्जीमापान रवतलय. आकाबाय आसली तर साधी व्हयी. कुसपाटा काडनारी नको. व्हयते सावताच्या गौरीच्या णंदेन दोगीव सासवासुनातनी भांडना लावून दिल्यान मरे. दोगीव येकीमेकीचा तोंडा बघीत नायत. गौरी हे वाटेन भाकरात गेला तर सासू ते वाटेन जाता.
संजो-संगल्या,माजाव लगीन करुचा असा आये म्हनताहा. तुका तर आमच्या घरातली मानसा म्हायतीच हत. मिया पोस्टाची परीक्षा दिलय गे. आता दोन मह्यन्यात रिझल्ट येयत. मगे माका सरकारी नोकरी गावतली. माका पिटीव ढवळूक येता. मासे रानतय,पतेरो भरतय नी जॉत धरुक येता ता तुका माह्यतीच हा. आमचो तरवो लावूक येतस तवा बगलं आसशीत मिया किती काम करतय ता.
संगला-व्हय रे पन ता मगळसुताचा..
संजो-अगे,तो कणकवलेतलो पातकर सोनार, मित्र असा माजो. चार तोळे काय घेऊन बसलहस. तुका व्हया ते डिजाईनचा घी. मग तर झाला.
संगला-असा म्हनतस..मगे काकटेल खाऊक कदी जावया?
संजो-म्हंजे तुजो ग्रीन सिग्नल तर!
(संजो संगल्याचो हात आपले हातीत घेता. संगला लाजता.)
(तितक्यात संगला अजून खय रव्हला म्हनान हातीतलो मुगडो तसोच घिऊन संगल्याची आऊस नह्यवर येता. ती पाठसून हेंचे गजाली ऐकता.)
संगल्याची आऊस- रे संजा,माजी मडकुळ घेऊन काजी काढूक इलस नी माजे संगल्याक पटवतहस! व्हयता शोभता काय रे तुका? नी हातीत हात घेतलस तेचो! थांब तुका देखवतय माजो शॉट.(असा म्हनीत संगल्याची आऊस मुगडो मारनार तितक्यात संजो थयसून कुल्याक पाय लावून धावत सुटता. पन संगल्याची आऊस नेम धरून तेच्यार मुगडो फेकता.)
संगला आवशीचो अवतार बघान भयाभीत होता नी कपडे,खुबे थयच ठेवून घराकडे धूम ठोकता.
------सौ.गीता गजानन गरुड.
