ଏକ ସୁନ୍ଦର ପତ୍ନୀ ଏବଂ ଦୁଇ ସୁନ୍ଦର ସନ୍ତାନଙ୍କୁ ନେଇ ରମେଶଙ୍କର ଏକ ଛୋଟ ପରିବାର ଥିଲା | ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ଏବଂ ପିଲାମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଖୁସି ଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ରମେଶ ସେମାନଙ୍କୁ ଜୀବନର ସମସ୍ତ ବିଳାସପୂର୍ଣ୍ଣତା ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ଏବଂ ଏଥିପାଇଁ ସେ ଦିନକୁ 16 ଘଣ୍ଟାରୁ ଅଧିକ କାମ କରୁଥିଲେ | ଦିନସାରା ଅଫିସରେ କାମ କରିବା ସହିତ ସେ ସକାଳ ଓ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଟ୍ୟୁସନ ସେଣ୍ଟରରେ ଟ୍ୟୁସନ ଶିକ୍ଷା ଦେଉଥିଲେ |
ସେ ସକାଳେ ଘରୁ ବାହାରକୁ ଯାଇ ମଧ୍ୟରାତ୍ରି ପରେ ଘରକୁ ଫେରୁଥିଲେ | ପିଲାମାନେ ତାଙ୍କ ଚେହେରା ଦେଖିବା ସତେ ଯେମିତି ସାତଶପନ ଥିଲା , କାରଣ ପିଲାମାନେ ସକାଳେ ଉଠିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ଘରୁ ଅଫିସକୁ ପଳାଉଥିଲେ ଏବଂ ବିଳମ୍ବିତ ରାତିରେ ଘରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ପିଲାମାନେ ଶୋଇପଡୁଥିଲେ | ହଁ, ସେ ନିଶ୍ଚୟ ରବିବାରେ ଘରେ ରହୁଥିଲେ |
କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ମଧ୍ୟ ସେ ତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିଲେ ଏବଂ ପରିବାର ସହିତ ସମୟ ବିତାଇବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ତାଙ୍କ ସମୟ କାମରେ ଅତିବାହିତ ହେଉଥିଲା | ତାଙ୍କ ସହିତ ଗୁଣାତ୍ମକ ସମୟ ବିତାଇବାକୁ ପରିବାର କେବଳ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଥିଲେ।
ପତ୍ନୀ ତାଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର କହିଥଲେ ଯେ ସେ ଘରେ ସମୟ ବିତାଇବା ଉଚିତ୍ | ପିଲାମାନେ ତାଙ୍କୁ ବହୁତ ଖୋଜୁଛନ୍ତି |
ସେତେବେଳେ ସେ ଉତ୍ତର ଦେଉଥିଲେ ଯେ ମୁଁ କେବଳ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି ସବୁ କରୁଛି | ବଢୁଥିବା ଘରୋଇ ଖର୍ଚ୍ଚ ଏବଂ ପିଲାଙ୍କ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଖର୍ଚ୍ଚ ପାଇଁ ମୋତେ ଅଧିକ କାମ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ | ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଭଲ ଜୀବନ ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଛି |
ରମେଶଙ୍କର ଏହି ରୁଟିନ୍ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ଚାଲିଥିଲା | ସେ କେବଳ ପରିବାରକୁ ଅଣଦେଖା କରି କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ଜାରି ରଖିଥିଲେ। ସେ ମଧ୍ୟ ଏହାର ପୁରସ୍କାର ପାଇଲେ | ସେ ପଦୋନ୍ନତି ପାଇଲେ, ଆକର୍ଷଣୀୟ ଦରମା ପାଇବା ଆରମ୍ଭ କଲେ | ପରିବାର ଏବେ ଏକ ବଡ ଘରେ ରହିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଖାଦ୍ୟ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସୁବିଧାର ଅଭାବ ନଥିଲା | କିନ୍ତୁ ରମେଶଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ଏହିପରି ଜାରି ରହିଲା।
ସେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ପତ୍ନୀ ତାଙ୍କୁ କହୁଥିଲେ ତୁମେ ଟଙ୍କା ପଛରେ କାହିଁକି ଦୌଡୁଛ ? ଆମ ପାଖରେ ଯାହା ଅଛି ସେଥିରେ ଆମେ ଖୁସିରେ ରହିପାରିବା. ହେଲେ ରମେଶ ତାଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଉଥିଲେଯେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଏବଂ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦୁନିଆର ସମସ୍ତ ସୁଖ ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଛି | ମୋତେ ଆଉ କିଛି ବର୍ଷ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ଦିଅ, ପତ୍ନୀ ଚୁପ୍ ହୋଇଗଲେ |
ଆଉ ଦୁଇ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା | ଏହି ଦୁଇ ବର୍ଷରେ, ରମେଶ ତାଙ୍କ ପରିବାର ସହିତ ସମୟ ଅତିବାହିତ କରିପାରୁ ନଥିଲେ | ପିଲାମାନେ ତାଙ୍କ ପିତାଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ, ତାଙ୍କ ସହ କଥା ହେବାକୁ ପ୍ରବଳ ଇଚ୍ଛା କରୁଥିଲେ | ଏହି ସମୟରେ ଦିନେ ରମେଶଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ ଖୋଲିଗଲା | ତାଙ୍କ ବନ୍ଧୁ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ବ୍ୟବସାୟରେ ଏକ ଅଂଶ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଏହିପରି ଭାବେ ରମେଶ ଜଣେ ବ୍ୟବସାୟୀ ହୋଇଗଲେ |
ବ୍ୟବସାୟ ଭଲ ହେଲା ଏବଂ ରମେଶଙ୍କର ଅର୍ଥର ଅଭାବ ନଥିଲା | ତାଙ୍କ ପରିବାର ବର୍ତ୍ତମାନ ସହରର ସବୁଠାରୁ ଧନୀ ପରିବାର ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଥିଲା। ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ଆରାମ ଏବଂ ବିଳାସପୂର୍ଣ୍ଣତା ଥିଲା | କିନ୍ତୁ ତଥାପି ତାଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଭେଟିବାକୁ ସମୟ ନଥିଲା | ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ କ୍ୱଚିତ୍ ଘରେ ରହୁଥିଲେ | ତାଙ୍କର ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ଗହର ଠାରୁ ଦୂରରେ ବ୍ୟବସାୟ ଭ୍ରମଣରେ ଅତିବାହିତ କରୁଥିଲେ |
ବର୍ଷ କୁ ବର୍ଷ ଗଡି ଚାଲିଲା ତାଙ୍କ ପିଲାମାନେ ବଡ ହେଲେ। ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ କିଶୋର ଅବସ୍ଥାରେ ପଦାର୍ପଣ କରିସାରିଥିଲେ | ରମେଶ ମଧ୍ୟ ଏହି ବର୍ଷଗୁଡିକରେ ଏତେ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରିଥିଲେ ଯେ ତାଙ୍କର ପରବର୍ତ୍ତୀ ପାଞ୍ଚ ପିଢ଼ୀ ବିଳାସପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ବିତାଇ ପାରିବେ |
ଦିନେ ରମେଶଙ୍କ ପରିବାର ଛୁଟି ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ସମୁଦ୍ରକୂଳ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ଯୋଜନା କରିଥିଲେ। ଏତିକିବେଳେ ତାଙ୍କ ଝିଅ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିଲା, ପାପା! ତୁମେ ଆମ ସହିତ ଗୋଟିଏ ଦିନ ବିତାଇବ କି? "
ରମେଶ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, “ହଁ। ତୁମେମାନେ କାଲି ଯାଅ | କିଛି କାମ ସମାପ୍ତ କରିବା ପରେ ମୁଁ ଦୁଇ ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚି ଯିବି | ଏହା ପରେ ମୋର ସମସ୍ତ ସମୟ ତୁମର ଅଟେ |
ପୁରା ପରିବାର ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ | ସେମାନେ ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ଥିବା ସେମାନଙ୍କ ଘରକୁ ଗଲେ। ଦୁଇ ଦିନ ପରେ ରମେଶ ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ତାଙ୍କ ସହ ସମୟ ବିତାଇବାକୁ କେହି ନଥିଲେ। ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତ।, ସେଦିନ ସକାଳେ ସମସ୍ତେ ସୁନାମି ଦ୍ୱାରା ପୋତି ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ |
ରମେଶ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ଏବଂ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଆଉ କେବେ ଦେଖି ପାରିବେ ନାହିଁ | କୋଟି ମୂଲ୍ୟର ସମ୍ପତ୍ତି ରହିବା ପରେ ମଧ୍ୟ ସେ ତାଙ୍କ ସହିତ ଗୋଟିଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତ କିଣି ପାରିବେ ନାହିଁ | ସେ ଅନୁତାପ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ସେ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀଙ୍କ କଥା ମନେ ପକାଇଲେ: “ତୁମେ ଟଙ୍କା ପଛରେ କାହିଁକି ଦୌଡୁଛ ? ଆମ ପାଖରେ ଯାହା ଅଛି ସେଥିରେ ଆମେ ଖୁସିରେ ଚଳିପାରିବା । "
ପତ୍ନୀଙ୍କର ଏହିକଥାକୁ ବାରମ୍ବାର ମନେପକାଇ ଦୁଃଖରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡୁଥିଲେ ରମେଶ.
ସେ ନିଜକୁ ବାରମ୍ବାର ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଥିଲେ ଏ ଜୀବନ କାହାପାଇଁ?
ଟଙ୍କା ସବୁକିଛି କିଣି ପାରିବ ନାହିଁ | ସେଥିପାଇଁ ଟଙ୍କା ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ପରିବାରର ଗୁରୁତ୍ୱକୁ ହ୍ରାସ କରନ୍ତୁ ନାହିଁ | ଟଙ୍କା ହରାଇବା ପରେ ପୁଣି ରୋଜଗାର କରାଯାଇପାରିବ | କିନ୍ତୁ ତୁମର ପ୍ରିୟଜନଙ୍କୁ ହରାଇବା ପରେ, ତୁମେ ସେମାନଙ୍କୁ ପୁନର୍ବାର ଫେରାଇ ପାରିବ ନାହିଁ |
କାହାଣୀଟି ଆପଣଙ୍କୁ କିପରି ଲାଗିଲା ନିଶ୍ଚୟ ଲେଖି ହଣାଇବେ!
ମାନସ କୁମାର କର
7381382210
